Η σαφήνεια του αουτσάιντερ

Η απόφαση να ακυρωθεί το επόμενο προγραμματισμένο ντιμπέιτ ανάμεσα στους υποψηφίους διαδόχους του Boris είναι πλέον δεδομένη, με τον Ρίσι Σούνακ να γίνεται δέκτης επικρίσεων για αυτήν την αρνητική εξέλιξη σε αυτήν την εθιμική εορτή της εσωκομματικής εορτής των Τόρηδων.

Με τον αέρα του φαβορί, ο υπουργός Οικονομικών έστρεψε τα βέλη του κατά της Λιζ Τρας, ίδιας γενιάς με αυτήν του Σούνακ, της δεκαετίας το ’70, που δεν έχει σταματήσει να προμηθεύει φιλελεύθερες καινοτόμες προσεγγίσεις τα κεντρώα και κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Η απερισκεψία του υπουργού Οικονομικών είναι ότι επικεντρώθηκε στο αουτσάιντερ, ακολουθώντας πιθανότατα τις συμβουλές αδρά αμειβομένων επικοινωνιολόγων.

Λάθος του

Γιατί η Τρας δεν μασάει τα λόγια της ποτέ και απαντά στα ίσα. Τοποθετείται ευθέως, όχι δια της τεθλασμένης. Και με ένα ύφος κοφτό, ενίοτε απότομο, που θυμίζει τη θρυλική Σιδηρά Κυρία των ‘80s. Με απότομο τρόπο είχε ξεκόψει, εξάλλου, και από την αριστερή παράδοση της οικογένειάς της, αρνούμενη πεισματικά να ακολουθήσει τους γονείς της σε πορείες εναντίον της πυρηνικής ενέργειας.

Η νεαρή Τρας έχει αυτό που λέμε πολιτικό «μέταλλο». Μαθήτρια ακόμη, περίμενε την πτώση του υπαρκτού και, ως φοιτήτρια, εστίαζε στη δύναμη που εμπεριέχουν οι ιδέες, «αυτές είναι που δονούν και συγκλονίζουν την ανθρωπότητα». Και δεν είναι τυχαίο ότι υπηρέτησε και ως στέλεχος στη μεταρρυθμιστική δεξαμενή σκέψης «Reform». Η πολιτική της δράσης είναι, όμως, το ταγιέρ της.

Σε αυτήν αφοσιώνεται και γνωρίζει μία αλματώδη πορεία χάρη στο παροιμιώδες πείσμα της, αλλά και χάρη στο σαφές ιδεολογικό της στίγμα, που υποτίμησε ο φιλελεύθερος Σούνακ ή που οι σύμβουλοί του τού συνέστησαν, κάπως βεβιασμένα, να θαμπώσει: είναι φιλελεύθερη, νέτα σκέτα.

Και ολόκληρη η υπουργική διαδρομή της «Λιζ που δεν αφήνει να πέσει τίποτα κάτω» αυτό καταδεικνύει. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, αλλά και υπεύθυνος για τις επιλογές του, και η οικονομία δεν μπορεί να ανθίσει με την παρέμβαση των γκρίζων γραφειοκρατών και των βουλευτών εκείνων, που μιλάνε σαν πολιτικοί περασμένων δεκαετιών, οι οποίοι υπόσχονται daddy state.

Αν και πρώην λογίστρια, η Τρας δεν διαθέτει την διακριτική τεχνοκρατική πειθώ του Σούνακ, όταν αυτός αναφέρεται σε οικονομικά θέματα. Όπως δεν διαθέτει το δυσεύρετο γκελ της Πένυ Μόρντον στην κοινωνική βάση των Τόρηδων. Στα χέρια της όμως έχει ένα πολύ ισχυρό όπλο, που κερδίζει διαρκώς έδαφος και, όλο και πιο συχνά, εκλογές: τη σαφήνεια, την κοφτερή σαφήνεια, που τόσο εκτιμούν οι φίλοι των Συντηρητικών. Έτσι είναι ο χαρακτήρας της, η προσωπολαλιά της, εξάλλου.