Η διοίκηση, το αγαπημένο ροζ, οι αριστερές καταβολές, η πρωθυπουργική άνεση

Αν κάτι σημάδεψε την ψηφοφορία της αριστεροδεξιάς συμμαχία που αναδύθηκε στην γαλλική εθνοσυνέλευση, ήταν, εκτός από τη θεσμική συμμόρφωση του νέου ρόλου της Μαρίν Λε Πεν που βαδίζει πλησίστια προς την αποκοπή από τις ακροδεξιές ρίζες του τρομώδους Εθνικού Μετώπου, και η ψύχραιμη στάση που τήρησε η νέα πρωθυπουργός της Γαλλίας και εκλεκτή του μακρονισμού, Ελίζαμπεθ Μπορν. Στην Μπορν δεν της προσφέρθηκαν όλα στη ζωή, όπως επιπόλαια μπορεί να κρίνει κάποιος βλέποντας την πάντα προσεγμένη εμφάνισή της και το καθαρό της γαλάζιο βλέμμα.

Έχοντας χάσει τον πατέρα της, όταν ήταν ακόμη σε παιδική ηλικία, η μητέρα της υποχρεώθηκε να επωμισθεί όλα τα οικογενειακά βάρη, μεγαλώνοντας την Ελίζαμπεθ και την αδελφή της. Αυτή η αιφνίδια αλλαγή στην οικογενειακή κατάσταση των πραγμάτων δεν την πτόησε, αλλά έδρασε εντελώς αντίθετα. Η νεαρή Ελίζαμπεθ χρειάσθηκε να εργαστεί σκληρά για να καταφέρει να ολοκληρώσει τις άκρως απαιτητικές σπουδές της στη διοίκηση. Χάρη, μάλιστα, στην αρετή της εργατικότητας, κατόρθωσε να συγκεντρώσει τις τόσο αναγκαίες, δεδομένων των περιορισμένων οικογενειακών οικονομικών, υποτροφίες για τη χρηματοδότηση των σπουδών της.

Με το πέρας των σπουδών της, περνά στις γραμμές της ανώτατης διοίκησης, των κορυφών της κρατικής εξουσίας. Η επαγγελματική της πορεία τής χάρισε την εικόνα της αποτελεσματικής διοικήτριας, που έφερε πάντα σε πέρας το έργο που της ανέθεταν, με την απαιτούμενη διακριτικότητα και στοχοπροσήλωση. Αν και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της σταδιοδρομίας της θα την οδηγούσαν, πολιτικά, προς τον κεντροδεξιό πόλο της πολιτικής ζωής της χώρας της, η Μπορν κινείται προς τα αριστερά και παρακολουθεί από πολύ κοντά όλες τις εξελίξεις στον κόσμο του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

«Η κοινωνική δικαιοσύνη», εξάλλου, «και η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για όλους» ήταν και παραμένει η ιδεολογική της πυξίδα. Αυτή που την φέρνει κοντά στον Εμμανουέλ Μακρόν και στο κεντρώο πολιτικό κίνημά του «Εμπρός!»

Ο Μακρόν την εμπιστεύεται, με σπάνια διορατικότητα, από την πρώτη στιγμή, χωρίς να σταματά να την πειράζει για το αγαπημένο ροζ χρώμα. Διακρίνεται, πολύ γρήγορα, για δυο προτερήματά της: το σεβασμό στα χρονοδιαγράμματα και τη συμμόρφωση στους κανόνες της εσωκομματικής ζωής. Γίνεται μια θεσμικά άψογη της εσωκομματικής πολιτικής ζωής χάρη στην ψυχραιμία της, που φροντίζει να τηρεί ακόμη και κάτω από τις πιο πιεστικές συνθήκες και στις πιο απαιτητικές πολιτικά περιστάσεις, όπως ακριβώς ήταν αυτή της επικράτησης μιας ιδεολογικά αλλοπρόσαλλης αριστεροδεξιάς συμπόρευσης. Η Μαρίν Λε Πεν απολαμβάνει, πιθανότατα, το νέο «υπεύθυνο» ρόλο, που υποδύεται. Είναι όμως αρκετά έμπειρη για να διαπιστώσει ότι απέναντί της στέκεται μια υποδειγματική των θεσμών και του σεβασμού που αυτοί επιβάλλουν.