Carmen Dell’ Orefice: Η επιτομή της διαχρονικής ομορφιάς – Το cat walk μιας συναρπαστικής ζωής

Αν υπάρχει μία ζωντανή απόδειξη ότι η ομορφιά, το στιλ, η ίδια η θηλυκή έννοια της αρχοντιάς, μπορούν να νικήσουν ακόμη και τον πανδαμάτορα χρόνο, τότε αυτή έχει και ονοματεπώνυμο: Carmen Dell’Orefice.

Η Αμερικανίδα  supermodel και ηθοποιός, που είναι γνωστή στη βιομηχανία της μόδας από το πρώτο της εξώφυλλο στην Vogue στα 15 της χρόνια, έως σήμερα που πια, την παραδέχεται ολόκληρη η υφήλιος ως το γηραιότερο μοντέλο στον κόσμο, αποτελεί την επιτομή της κομψότητας και της γοητείας.

Ο όρος “γηραιότερη”,  κάπου “κλωτσάει” βέβαια. Πρεσβύτερη ίσως; Ανώτερη; Ή μήπως καλύτερα: Ακαταμάχητη.

Το μότο της εμβληματικής Νεουρκέζας Ageless Beauty, για την κάθε της, ημέρα είναι: Να απολαμβάνεις, αλλά να μην γίνεται αυτό, εις βάρος κανενός.

Η νιότη – Μια διαρκής ικανότητα 

Η Carmen Dell’Orefice γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς της είχαν Ιταλικές και Ουγγρικές ρίζες. Οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν δυστυχώς τεταμένες και ασταθείς. Το ζευγάρι χώριζε και τα επανασυνδεόταν σε τακτική βάση. Την on – off κατάσταση μεταξύ τους, την πλήρωνε πάντα αυτός ο κύκνος που είχαν φέρει στον κόσμο. Ως παιδί η Carmen, όπως αναφέρει η Wikipedia, διέμενε τακτικά σε συγγενείς ή και σε σπίτια ανάδοχων, κάθε φορά που οι γονείς της, βίωναν κρίση στη σχέση τους.

Το πανέμορφο κορίτσι με την αγαλμάτινη ομορφιά και το όνομα που θα μπορούσε να είναι όνομα ηρωίδας, του Μαρκές, του Μπαλζάκ ή του Χέμινγουέι, δεν ήταν ποτέ η προτεραιότητά τους. Έμελλε όμως να πρωτοστατήσει στην ενήλικη ζωή της. Διαχρονικά πρωταγωνίστρια στον πιο εφήμερο χώρο. Τον παράξενο και σκληρό κόσμο του modelling, των cat walks, του στυλ και της ομορφιάς. Και εκεί η Carmen Dell’ Orefice ήταν που θα νικούσε ακόμη και τον ίδιο τον χρόνο…

Η καριέρα υπόθεση Καρμική – Η Carmen Dell’ Orefice είχε γεννηθεί για να μαγεύει με την παρουσία της – Και αυτό τελικά δεν έχει ηλικία 

Ένα 13χρονο κορίτσι είχε πάρει απλώς το λεωφορείο για το μάθημα μπαλέτου. Στο ίδιο λεωφορείο το κάρμα επιβίβασε και τη σύζυγο του φωτογράφου Herman Landschoff.  Η γυναίκα είδε τον κύκνο στην μικρή επίδοξη μπαλαρίνα. Ήταν ήδη υπερβολικά ψηλή για κλασσικό χορό. Αλλά και η επιτομή της κλασσικής ομορφιάς. Την πλησίασε και της πρότεινε να κάνει ένα δοκιμαστικό shooting  με τον σύζυγό της, πίσω από τον φωτογραφικό φακό.

Οι δοκιμαστικές λήψεις έγιναν στην παραλία Jones και σύμφωνα με τηn Carmen ήταν αποτυχία. Ίσως η απειρία. Όμως η ιδέα είχε γεννηθεί μέσα της. Ένας σπόρος ονείρου, που δε το εγκατέλειψε. Δεν θα το εγκατέλειπε. Στο κατώφλι της εφηβείας το κορίτσι με τα ταραγμένα παιδικά χρόνια, άφηνε την παιδική ηλικία, για να κάνει είσοδο στο προσκήνιο της σαγήνης. Η συνέχεια θα ήταν μεγαλειώδης. Και το κυριότερο; Με πρωτοφανή διάρκεια.

Πρώτα βήματα

Το 1946 ο νονός της, από τους πρώτους που πίστεψαν σε εκείνη, έστω και με το δέλεαρ των χρημάτων που θα μπορούσε να κερδίσει η μικρή σε δύσκολες εποχές, τη συστήνει στην εμβληματική Vogue. Η τότε 15χρονη καλλονή υπογράφει ένα συμβόλαιο για 7,50 δολάρια την ώρα. Γρήγορα έγινε το αγαπημένο μοντέλο του φωτογράφου Erwin Blumenfeld, που τη φωτογράφισε για το πρώτο της εξώφυλλο στη Vogue to 1946. Εξώφυλλο του εορταστικού τεύχους της χρονιάς, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Carmen κοσμούσε ως Cover Girl το παραμυθένιο τεύχος της αμερικανικής Vogue, που κυκλοφόρησε τη 15η Δεκεμβρίου του 1946. Εξώφυλλο τριπλό. Ποζάρει σαν Κοκκινοσκουφίτσα, Χιονάτη και Σταχτοπούτα δίπλα στο ήδη  διάσημο μοντέλο της εποχής, την Dorian Leigh και τους ηθοποιούς Ray Bolger και Jose Ferrer.

H Dell’ Orefice και η μητέρα της, μέχρι τότε πάσχιζαν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Ούτε το εισόδημά της Carmen από το modeling δεν επαρκούσε για να συντηρηθεί η πολύπαθη οικογένεια. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν είχαν καν τηλέφωνο, πράγμα σπάνιο στη Νέα Υόρκη τότε. Η Vogue χρειαζόταν να στέλνει κάποιον στο διαμέρισμά τους, για να ενημερώσει την Carmen για δουλειές που της ανέθεταν στο modeling.

Η ίδια πήγαινε με roller-skate σε φωτογραφήσεις για να γλιτώσει τα χρήματα που θα έδινε για εισιτήρια στο λεωφορείο. Ήταν δε, τόσο υποσιτισμένη, που διάσημοι φωτογράφοι, όπως οι Horst P. Horst και Cecil Beaton, έπρεπε να καρφιτσώνουν πίσω της τα φορέματα, ή να γεμίζουν με πανιά τις καμπύλες τους για να τα φωτογραφίσουν καλύτερα πάνω της.

Η Carmen Dell’Orefice είχε μάθει επίσης πατρόν και ήταν ικανή μοδίστρα. Κέρδιζε έτσι μερικά extra χρήματα φτιάχνοντας ρούχα. Μία από τις τακτικές της πελάτισσες έγινε και η Dorian Leigh. Το διάσημο μοντέλο στο πρώτο της εξώφυλλο. Η Carmen σύντομα έγινε η καλύτερη φίλη της Suzy Parker, επίσης μοντέλο και μικρότεροι αδελφή της Leigh. Οι δυο τους έγιναν παράνυφες στον δεύτερο γάμο της Leigh, με τον Roger W. Mehle το 1948.

To 1947 αύξηση αμοιβών για την Dell’ Orefice, που κέρδιζε πια 10 με 25 δολάρια την ώρα. Στα 16 της, είχε γίνει ξανά εξώφυλλο στη Vogue, αυτή τη φορά στο τεύχος Οκτωβρίου του 1947. Ήταν ένα από τα νεαρότερα cover girl της βίβλου της μόδας, ever.

Κοσμούσε επίσης το εξώφυλλο της Vogue τεύχος Νοεμβρίου 1948. Εργαζόταν πια με τους διασημότερους φωτογράφους μόδας της εποχής, όπως ο Irving Penn, ο Gleb Derujinsky, ο Francesco Scavullo, ο Norman Parkinson και ο Richard Avedon.

Η Dell’Orefice φωτογραφήθηκε επίσης από τον σπουδαίο Melvin Sokolsky για το Harper’s Bazaar το 1960. Η λήψη με τον τίτλο Carmen Las Meninas, (Τα κορίτσια Carmen), έχει γίνει κλασσική και πολλοί συλλέκτες στον κόσμο έχουν αντίγραφά της.

Ο Mark Shaw τη φωτογράφισε για μία κλασσική καμπάνια εσωρούχων του Vanity Fair στην οποία η Dell’Orefice κάλυπτε το υπέροχο πρόσωπό της με τα χέρια. Έγινε τότε μούσα ακόμα και για τον μεγάλο ζωγράφο Salvador Dalí.

Ένας ασχημάτιστος αλλά καθηλωτικής ομορφιάς κύκνος

Ο χώρος του modeling είναι αμείλικτος, ακόμα και  με τις πιο αγαπημένες μούσες του. Παρά τη γρήγορη και μεγάλη επιτυχία της, η Eileen Ford του επώνυμου πρακτορείου μοντέλων αρνήθηκε να την εκπροσωπήσει και η Vogue στράφηκε σε νεοφερμένα πρόσωπα και έχασε το ενδιαφέρον του, για εκείνη. Ήταν τόσο υπερβολικά αδύνατη η  φιγούρα της, που φήμες τροφοδοτούσαν ανησυχίες πως συνέτρεχαν ίσως ιατρικοί λόγοι για ένα τέτοιο, πλασμένο για πασαρέλα κορμί.

Η Carmen ήταν ακόμα κορίτσι. Ένα κορίτσι χωρίς καμπύλες όμως. Γιατροί της συνταγογράφησαν ενέσεις για να μπει οργανικά στην εφηβεία και οι νεοσχηματισμένες καμπύλες της, όντως της απέφεραν δουλειές κυρίως σε καταλόγους εσωρούχων και homewear με αμοιβή 300 δολάρια την ώρα. Τελικά έγινε δεκτή στο πρακτορείο Ford το 1953, αλλά εγκατέλειψε το modeling αμέσως μετά τον δεύτερο γάμο της το 1959.

Συνταξιοδότηση και…Επιστροφή – Η ομορφιά δεν έχει ηλικία

Το 1978 μετά το τρίτο της πια, διαζύγιο, σε οικονομική ανάγκη ξανά, επέστρεψε στην πρώτη, μεγάλη της, αγάπη. Το modeling. Αυτή η αγάπη αποδείχτηκε και η πιο πιστή. Η Carmen Dell’ Orefice γνώριζε άλλωστε από πολύ μικρή, πως η μοίρα κάθε γυναίκας, δεν είναι για να αφήνεται στα χέρια κανενός, παρά μόνο στα δικά της.

Εξώφυλλα και cat walks

Το 1984 εξώφυλλο ξανά. Αυτή τη φορά στο Quarante, μία καινούρια τετράμηνη έκδοση, με τον υπότιτλο: “Για τη γυναίκα με στυλ και περιεχόμενο”.

Τις δεκαετίες του ’90 και του 2000 εργάστηκε για τη σειρά ρούχων του Isaac Mizrahi στο Target, καθώς επίσης και του Cho Cheng και της Rolex.

Η Dell’Orefice εμφανίζεται σταθερά στις διεθνείς διαφημιστικές τους καμπάνιες, που δημοσιεύονται σε Vogue, W και Harper’s Bazaar.

Καμπάνιες υψηλής ραπτικής και διεθνών brands

Το 1993 εμφανίστηκε στο The Babe Business, ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ με θέμα διάσημα μοντέλα, που γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία του Don Boyd για το  Channel Four.

Από τότε που επέστρεψε στον χώρο η Dell’ Orefice έχει εμφανιστεί σε μεγάλες καμπάνιες του Missoni, φωτογραφημένες από τον Giampaolo Sgura. Επίσης σε  καμπάνιες της Sephora, σε λήψεις από τον  Mikael Jansson. Του Philipp Plein, από τον  Steven Klein, αλλά και της H&M.

Το γατίσιο περπάτημα μιας γυναίκας ύψους 1,80 cm, που θύμιζε πάντα βασίλισσα και μίσχο, έχει μετρήσει χιλιόμετρα στις πιο σημαντικές πασαρέλες των εβδομάδων μόδας σε κάθε μητρόπολη αυτής της βιομηχανίας, που τελικά αποτελεί τέχνη.

Η Carmen Dell’ Orefice στα λεγόμενα cat walk θυμίζει περήφανη λέαινα, ή σπάνια τίγρη και έχει περπατήσει φορώντας και αναδεικνύοντας τις κολεξιόν των Anna Sui, Stéphane Rolland, Thierry Mugler και Guo Pei.

Η Dell’Orefice στο Red Dress Collection show για το “The Heart Truth”, το 2005

Το 2015, η Dell’Orefice συνεργάστηκε με τους David Gandy και Isabeli Fontana για το promotion της επαναλειτουργίας του θρυλικού πολυκαταστήματος  Palacio de Hierro.  Κόσμησε επίσης τα εξώφυλλα του L’Officiel σε Ελβετία, Αυστραλία και Αζερμπαϊτζάν, του Αραβικού Marie Claire και του Harper’s Bazaar της Ταϊλάνδης.

Στις 19 Ιουλίου του 2011 της απονεμήθηκε τιμητικά τίτλος ντοκτορά από το University of the Arts του Λονδίνου σε αναγνώριση της καθοριστικής συμβολής της στην λάμψη και την αξία της διεθνούς βιομηχανίας μόδας. Μάλιστα το εν λόγω  πανεπιστήμιο ήταν σπόνσορας σε μία επετειακή έκθεση που έστησε ο γνωστός εικονογράφος και επί πολλά χρόνια φίλος της David Downton. Η έκθεση ήταν μαγευτική και περιελάμβανε εξώφυλλά της, στην  Vogue, τις χρυσές στιγμές της μεγάλης καριέρας της, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από το προσωπικό της αρχείο.

Προσωπική ζωή μιας μούσας 

Η Carmen  Dell’Orefice γνώρισε και παντρεύτηκε τον Bill Miles, τον πρώτο σύζυγο της, στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο Miles όμως εκμεταλλεύτηκε οικονομικά την πανέμορφη σύζυγό του. Της έπαιρνε τις επιταγές με τις αμοιβές της από το πρακτορείο μοντέλων, που την εκπροσωπούσε, αφήνοντάς της, μόλις 50 δολάρια, από τα χρήματα που κέρδιζε. Μαζί απέκτησαν μία κόρη την Laura και χώρισαν σύντομα μετά τη γέννησή της.

Το 1958, γνώρισε τον φωτογράφο Richard Heimann και έξι μήνες αργότερα τον παντρεύτηκε. Αρνήθηκε να εγκαταλείψει το modelling, όταν την πίεσε να το κάνει και τότε εκείνος την εγκατέλειψε.  Παρά την αποτυχία του γάμου τους, οι δυο τους παρέμειναν πάντως δύο καλοί φίλοι . Η Carmen και ο Richard πήραν διαζύγιο το 1960, αλλά παρέμεινα στενοί φίλοι για τα επόμενα  53 χρόνια, μέχρι τον θάνατό του δηλαδή το 2013.

Ο τρίτος της, γάμος ήταν με έναν νεαρό αρχιτέκτονα τον Richard Kaplan, στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ο γάμος τους διήρκεσε 11 χρόνια.

Τέλη της δεκαετίας του ’80 η Dell’Orefice αρραβωνιάστηκε με τον οικοδεσπότη του τηλεοπτικού talk show David Susskind. Δυστυχώς όμως εκείνος πέθανε πριν από τον γάμο τους.

Το 1993, ένας γείτονάς της, της γνώρισε Norman F. Levy, ο οποίος ήταν ο καλύτερος φίλος του Bernard Madoff’s best friend. Ο Levy έγινε ο σύντροφός της για πολλά χρόνια.

Ταινίες 

1966 – The Last of the Secret Agents? Baby May Zoftig Credited as Carmen 1996 –  The Sunchaser Arabella 1998 – Celebrity Pinky Virdon Credited as Carmen Dell Orefice 2002 – The Guru Socialite 2010 – Bill Cunningham New York Herself

Ντοκιμαντέρ και Τηλεόραση

1998 – Ageless Heroes Herself Documentary 2004 – Law & Order: Special Victims Unit Marion Episode: “Bound” 2012 – Fashion News Live Herself 1 episode 2012 – About Face: Supermodels Then and Now Herself Documentary 2012 – Clarige’s Herself Documentary 2012 – Beauty CULTure Herself Documentary short