Survivor 2022: Λύγισε η Ευρυδίκη – «Έχω περάσει καρκίνο και κοιμόμουν σε κρεβάτι νοσοκομείου»

Survivor 2022: «Εγώ έχω περάσει καρκίνο και κοιμόμουν σε κρεβάτι νοσοκομείου… Καλύτερα να πεις συγγνώμη και να το παραδεχθείς» είπε η Ευρυδίκη ξεσπώντας.

Μια κουβέντα του Γιώργου Κατσαούνη από τους Μαχητές στο Survivor 2022, προκάλεσε έντονες συγκρούσεις  ανάμεσα στους παίκτες. Ειδικότερα. ο ίδιος τόνισε πως οι Διάσημοι είναι για τα σαλόνια κι οι Μαχητές για τα αλώνια κι η αντίδραση των πρώτων ήταν άμεση.

Στον καβγά στο Survivor 2022 με τον Γιώργο πρωτοστάτησε η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου, η οποία ανέφερε πως δεν μπορεί να ξέρει τι έχει περάσει ο καθένας και στην συνέχεια πέρασε σε μία προσωπική εξομολόγηση: «Ο συμπαίκτης απέναντι είναι άκρως προσβλητικός αλλά δεν μας προσβάλλει γιατί είμαστε ανώτεροι από εσένα, όταν μας μιλάς έτσι. Δεν ξέρεις τι έχω περάσει εγώ στη ζωή μου κι ο κάθε συμπαίκτης μου. Εγώ έχω περάσει καρκίνο και κοιμόμουν σε κρεβάτι νοσοκομείου… Καλύτερα να πεις συγγνώμη και να το παραδεχθείς, παρά να μας βγάλεις όλους τρελούς».

Survivor 2022: Στο παρελθόν η Ευριδίκη Παπαδοπούλου έχει μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη της με τον καρκίνο και το λέμφωμα Hodgkin

Τι είχε αναφέρει στο παρελθόν η ίδια: «Ήταν μια Πρωτοχρονιά που μου επιφύλασσε μια άσχημη έκπληξη. Ανήμερα της γιορτής, μου βρέθηκα στο νοσοκομείο, μετά από έντονες ζαλάδες. Δεν αισθανόμουν καλά τον τελευταίο καιρό. Ήμουν σαν αυτοκίνητο που δεν έχει βενζίνη.

Παρουσιάζονταν πόνοι σε διάφορα σημεία του σώματός μου, είχα φαγούρα στο δέρμα, ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια, κουραζόμουν εύκολα, είχα χάσει πολλά κιλά. Ήξερα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον οργανισμό μου. Παρ’ όλα αυτά δεν σταμάτησα ποτέ τη γυμναστική και την υγιεινή διατροφή».

«Μετά από μια σειρά απαραίτητων ιατρικών εξετάσεων είχε φτάσει η στιγμή της διάγνωσης. Οι γιατροί δεν μου έλεγαν από τι ακριβώς έπασχα γιατί έπρεπε να βεβαιωθούν 100%. Και έτσι πρέπει. Εγώ όμως διαισθανόμουν ότι είχα καρκίνο… Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας, είχα κάνει αφαίρεση όγκου από τον λαιμό, μου εξήγησαν ότι βρισκόμουν στο τρίτο προχωρημένο στάδιο του λεμφώματος Hodgkin. Αφού με καθησύχασαν, μου είπαν ότι ήταν απαραίτητο να προετοιμαστώ για τη θεραπεία».

«Στο άκουσμα της ασθένειας έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με κυρίευσε ο τρόμος και έκλαιγα συνέχεια. Οι γιατροί τόνισαν ότι πρέπει να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου γιατί σε δύο εβδομάδες θα έδινα τη μεγαλύτερη μου μάχη και εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει με το μαγαζί μου, τότε διατηρούσα κομμωτήριο, και την καθημερινότητά μου. Είχα πανικοβληθεί. Δέκα ημέρες μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου.

«Είχα γρήγορη ανάρρωση επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είχα καλή ψυχολογία»

Στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων μου, έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία. Μετά από έξι κύκλους οι οποίοι ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Ιούνιο, ακολούθησε σειρά ακτινοβολιών για τους επόμενους δυο μήνες. Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι γιατροί μου ανακοίνωσαν τα ευχάριστα νέα. Ήμουν καλά. Μάλιστα μου έλεγαν ότι είχα γρήγορη ανάρρωση επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είχα καλή ψυχολογία και αισιόδοξη στάση.

Μου εξήγησαν ότι βοήθησα τον εαυτό μου. Αντιμετώπισα την ασθένεια χωρίς φόβο, με χαμόγελο και έψαξα να βρω τη θετική πλευρά. Είπα ”πρέπει να το νικήσω” και να χαρίσω γρήγορα το χαμόγελο στην οικογένειά μου και στους ανθρώπους που με αγαπούν και περνούν τον δικό τους. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου είχα τη συμπαράσταση της οικογένειά μου -είμαι το μικρότερο παιδί μιας εξαμελούς οικογένειας-, του συντρόφου μου καθώς και άλλων ασθενών. Κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνη σε αυτό τον αγώνα. Με βοήθησαν πολύ οι επιστημονικοί συνεργάτες της κοινωφελούς Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης Φίλων του Καρκίνου “Μείνε Δυνατός”. Αντιμετώπισα διάφορες συμπεριφορές όταν ήμουν άρρωστη και αποφάσισα να ”κρατήσω” μόνο τις καλές.

Όταν έπεσαν τα μαλλιά μου μια σκέψη ήταν να κυκλοφορώ με περούκα. Τελικά δεν το έκανα. Αναρωτιόμουν γιατί να κάνω κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται να καλύψω κάτι. Βαφόμουν και έβγαινα έξω. Ακόμη και όταν μου είχε μείνει μόνο μία βλεφαρίδα την έβαφα και αυτήν. Εγώ αισθανόμουν όμορφη και αυτό ήταν αρκετό» καταλήγει  η ίδια».