Αστρολογία και αποκρυφισμός: Τα σύμβολα των ζωδίων (Μέρος Γ’)

Η Αστρολογία και τα σύμβολα των ζωδίων.

Μπορεί λοιπόν η αρχή αυτή να έγινε τη στιγμή που το ανθρώπινο μάτι αντίκρισε για πρώτη φορά τον έναστρο ουρανό.

Τότε που προσπάθησε να κατανοήσει τα μυστήρια του σύμπαντος.

Τα ιστορικά στοιχεία μαρτυρούν ότι πρώτοι οι Βαβυλώνιοι «εντρύφησαν» στα μυστήρια αυτά, γύρω στο 3.000 π.Χ..

Αστρολογία: Σε κείμενα που αναφέρονται σε εκείνη την περίοδο, γίνεται αναφορά στους τότε γνωστούς αστερισμούς:

• τον Ταύρο,
• τους Διδύμους,
• τον Λέοντα,
• τον Σκορπιό και
• τους Ιχθείς.

Οι Βαβυλώνιοι συσχέτισαν τους θεούς τους με πλανήτες.

Έδιναν το όνομα του σημαντικότερου θεού τους, του Μαρδούκ, στον πλανήτη Δία.

Μάλιστα, το πρώτο «ωροσκόπιο» αποδίδεται σε αυτούς και φέρει την ημερομηνία 410 π.Χ..

Αστρολογία και αποκρυφισμός: Τα σύμβολα των ζωδίων (Μέρος Γ’)

• ΤΟΞΟΤΗΣ: ο Κένταυρος

Το τρίτο από τα ζώδια της φωτιάς μετά τον Κριό και το Λέοντα, έχει μια περίεργη δυαδικότητα.

Αν και στην παραδοσιακή δυτική Αστρολογία δεν ανήκει στα «διπλά» ζώδια.

Εντούτοις τόσο στο συμβολισμό του όσο και σε άλλες παραμέτρους παρουσιάζει το διπλό στοιχείο.

Στις περισσότερες απεικονίσεις του ο Τοξότης εμφανίζεται σαν Κένταυρος οπλισμένος με τόξο και βέλη.

Ο πιο γνωστός από αυτούς, ο Χείρωνας είναι ο Δάσκαλος των θεών και των ηρώων.

Ωστόσο είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για τον Κρότο, τον γιό της Ευφήμης, της τροφού των μουσών.

Σύμφωνα με την μυθιστορία, στον Κρότο, που ήταν καταπληκτικός ιππέας, ανήκει και η τιμή της εφεύρεσης του τόξου.

Ο ίδιος ήταν μεγάλος θαυμαστής των μουσών τις οποίες διασκέδαζε με τις επιδόσεις του στην ιππασία και την τοξοβολία.

Σε ανταμοιβή οι Μούσες ανύψωσαν τον Κρότο στα ουράνια χαρίζοντας του την αθανασία και δίνοντας του την μορφή που του ταίριαζε:

Μισός άνθρωπος και μισός άλογο (δυαδικότητα), για τις επιδόσεις στου στην ιππασία.

Τοξοβόλος, αλλά και με ουρά σατύρου, αφού διασκέδαζε τις μούσες όπως έκαναν οι σάτυροι με τον Διόνυσο.

Οι Σουμέριοι ταύτιζαν τον Τοξότη με την Εσκιντού, την αγαπημένη του Γκιλγκαμές.

Ο πλανήτης που φέρει το όνομα του πατέρα των θεών, είναι γνωστός και σαν Ζεύς που ενώνει σε σχέση με τον Δία που χωρίζει.

Ο θεός των αρχαίων Ελλήνων μπορεί μη βρήκε θέση στην ελληνική εβδομάδα.

Βρήκε όμως σε εκείνη των Λατίνων (Zeus-dies, Jeudi, Giovedi).

Το ιδεόγραμμα του Τοξότη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αποτελείται από παραλλαγές ενός θέματος: του τόξου.

• ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: η κατσίκα

Με την είσοδο του Ήλιου στο ζώδιο του Αιγόκερω έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Τη μεγαλύτερη νύκτα και το ξεκίνημα για το μεγάλωμα της ημέρας στο Βόρειο ημισφαίριο.

Στο σύμβολο του Αιγόκερω η κατσίκα απεικονίζεται συχνά με ουρά ψαριού, μια παραλλαγή που οφείλεται στους λαούς της Μεσοποταμίας.

Οι Σουμέριοι ταύτιζαν τον Αιγόκερω με τον Εα, τον θεό της γης και του ουρανού, τον απεικόνιζαν με κεφάλι κριαριού και τον αποκαλούσαν «τραγόψαρο».

Το ιδεόγραμμα του ζωδίου σημαίνει «το σπίτι των νερών» και δεν είναι τυχαίο.

Αστερισμός του Αιγόκερω εντοπίζεται στην περιοχή του ουρανού που ονομάζεται Θήλασα.

Οι αρχαίοι Έλληνες είδαν στο σημείο εκείνο την Αμάλθεια, μια νύμφη που ταΐσε κρυφά με το γάλα της τον Δία όταν ήταν βρέφος.

Φρόντισε να μη τον βρει ο πατέρας του ο Κρόνος για να μην τον καταπιεί, όπως τα άλλα παιδιά του.

Μάλιστα, η Αμάλθεια που αναφέρεται και σαν κατσίκα.

Ζήτησε από τους Κουρήτες τους γιούς της Ρέας, της μητέρας του Δία, να χορεύουν συνέχεια κάνοντας θόρυβο.

Με την άνοδο του στην εξουσία των θεών ο Δίας της χάρισε το κέρας της αφθονίας, το κέρας της Αμάλθειας.

Ο Αιγόκερως ταυτίζεται όμως και με τον Πάνα, τον γιό της Αμάλθειας (σε μια εκδοχή) ο οποίος πήρε την μορφή κατσίκας από την τρομάρα του όταν αντίκρισε τον τερατόμορφο Τυφώνα.

Ο Πάνας ταυτίζεται με τον Διόνυσο.

Την περίοδο του Αιγόκερω οι Έλληνες γιόρταζαν με «κρασοκατανύξεις» την αναγέννηση του ήλιου μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο (κάτι που γίνεται σήμερα παγκόσμια με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά).

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Άραβες γιόρταζαν στις 25 Δεκεμβρίου την ημέρα του Αιγόκερω, θυσιάζοντας μικρά κατσικάκια, ενώ οι Πέρσες τη θεωρούσαν γενέθλια μέρα του Μίθρα.

Ο Κρόνος, κυβερνήτης πλανήτης του ζωδίου, έχει δώσει το όνομά του στο Σάββατο των Άγγλων (Saturn(nus)day).

• ΥΔΡΟΧΟΟΣ: ο υδροχόος

Η περίοδος που ο ήλιος κάνει τη διέλευσή του από το ζώδιο του Υδροχόου χαρακτηρίζεται από τις πολλές βροχές στο Βόρειο ημισφαίριο και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί ταύτισαν τον αστερισμό με το νερό.

Στη δική μας μυθιστορία, ο ίδιος ο Δίας φαίνεται να συνδέεται με αυτό το ζώδιο άμεσα.

Σαν θεός των κεραυνών, της βροχής και της καταιγίδας ήταν εκείνος που πότιζε τη γη, το χώμα, ώστε αυτό να γίνει γόνιμο και να φέρει τους καινούργιους καρπούς.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, έλεγαν συχνά τη φράση «βρέχει ο Δίας», ευχαριστώντας το θεό γι’ αυτή τη γονιμοποιό πράξη.

Ο Υδροχόος στην παραδοσιακή δυτική αστρολογία είναι ένα διπλό ζώδιο και αυτή τη δυαδικότητα τη διαπιστώνουμε από τους δύο σημαντικούς υδροχόους-οινοχόους ή «κεραστές» του Ολύμπου:

Ο ένας είναι ο όμορφος νεαρός Γανυμήδης, ο γιος του Τρώα ή Λαομέδοντα τον οποίο απήγαγε ο Δίας για να τον υπηρετεί.

Η απαγωγή αυτή στην ουσία συμβολίζει τη λαχτάρα των μεγαλύτερων για τη νεότητα, αλλά και την «δικαίωση» των ομοφυλόφιλων της Ελλάδας και αργότερα της Ρώμης για τις προτιμήσεις τους.

Ο δεύτερος σημαντικός κεραστής των θεών είναι η Ήβη, η κόρη του Δία και της Ήρας.

Η Ήβη (εφηβεία, νεανικότητα) αντιπροσωπεύει τη θηλυκή πλευρά του Υδροχόου.

Παντρεύεται τον Ηρακλή (παρά την αντίδραση της Ήρας) αφού ο ήρωας στους τρεις τελευταίους άθλους του καταφέρνει να επικρατήσει ενάντια στον Άδη και το θάνατο.

Το νερό της πλημμύρας στην ιστορία του Δευκαλίωνα και της Πύρρας (και στον Νώε) αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο που συμβολικά αναφέρεται στο ζώδιο του Υδροχόου.

Το ιδεόγραμμα του Υδροχόου αποτελείται από δύο παράλληλες «κυματιστές» γραμμές , που υποδηλώνουν τον κυματισμό του νερού, κάλλιστα όμως θα μπορούσε να αναφέρονται και σε άλλου είδους «κύματα» που έχουν σχέση με την μοντέρνα (ίσως και πολύ αρχαία) τεχνολογία, με τις έννοιες του επαναστατικού, της εφευρετικότητας και του καινούργιου, έννοιες που αποδίδονται όλες στο ζώδιο του Υδροχόου.

Κυβερνήτης πλανήτης του Υδροχόου ο Ουρανός, ανακαλύφθηκε το 1781 από τον William Herschel.

• ΙΧΘΕΙΣ: τα δυο ψάρια

Σύμβολο του τελευταίου ζωδίου του κύκλου, τα δύο ψάρια που κολυμπούν στην περιοχή του ουρανού που ονομάζεται «Θάλασσα», απεικονίζει τη δυαδικότητα αλλά και τη μεταβλητότητα που προσδίδει το υγρό στοιχείο.

Κυβερνήτης πλανήτης του ζωδίου στη παραδοσιακή Αστρολογία είναι ο θεός των θαλασσών, ο Ποσειδώνας.

Το τρίτο ζώδιο του νερού (συναίσθημα) μετά τον Καρκίνο και τον Σκορπιό, οι Ιχθύες αποτελούν το τέλος και την αρχή, το θάνατο και την αναγέννηση.

Η «αναδυομένη» Αφροδίτη ταυτίζεται υπέροχα με τον αστερισμό των Ιχθύων.

Σύμφωνα με την μυθιστορία η Αφροδίτη και ο γιος της ο Έρωτας πήραν τη μορφή ψαριών για να ξεφύγουν από τον τρομακτικό και τερατόμορφο Τυφώνα.

Όπως και ο Διόνυσος μεταμορφώθηκε σε τράγο για να ξεφύγει από το ίδιο τέρας.

Σε μια άλλη εκδοχή η Αφροδίτη και ο Έρωτας σώθηκαν από τη θάλασσα από τα ίδια τα ψάρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βαβυλώνιοι αποκαλούσαν το αστερισμό «Ανουνίτου» που σημαίνει «η κυρά των ουρανών».

Οι Σύριοι στη θέση της Αφροδίτης είχαν τη θεά Δερκετώ ή Αταργάτη.

Σύμφωνα με το συριακό μύθο δύο ψάρια βρήκαν ένα τεράστιο αυγό και το μετέφεραν στην ξηρά όπου το κλώσησε ένα περιστέρι (το πτηνό της Αφροδίτης).

Όταν αναδύθηκε η Αταργάτη, χάρισε στα δύο ψάρια την αθανασία και μια θέση στον ουρανό.

Παρόμοιος μύθος αναφέρεται και στην Αίγυπτο, όπου η θεά Ίσιδα γέννησε με την βοήθεια των ψαριών και μετά τους χάρισε την αθανασία.

Στη γλώσσα μας, το αρκτικόλεξο ΙΧΘΥΣ, σημαίνει Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ και έχει διπλό συμβολισμό:

Πρόκειται για το θαύμα των ψαριών με τα οποία ο Χριστός έδωσε τροφή στο πλήθος.

Αλλά και τη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία της ψυχής και τη συνέχεια της ζωής.

Το ιδεόγραμμα των Ιχθύων είναι το διπλό έψιλον που συναντάμε στο θρόνο του Μίνωα, στην Κνωσό.

Συμβολίζει τη μάχη του καλού με το κακό, τη νίκη της ζωής απέναντι στο θάνατο.

Πηγή: myastro.gr