Ερωτευόμαστε το πάθος, αλλά παντρευόμαστε την ασφάλεια!

Μπορεί να ερωτευόμαστε με γνώμονα το πάθος όμως συζούμε ή παντρευόμαστε άτομα που μας προσφέρουν ασφάλεια, όπως αναφέρει η νέα έρευνα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Η μελέτη έγινε για την περίοδο 2011 – 2016, σε 5.000 ζευγάρια ηλικίας 25-65 ετών και διαπίστωσε ότι δεν έχει τελικά καμία σημασία το ποιο άτομο ερωτευόμαστε «τυφλά» στη ζωή μας, με ποιον είμαστε ικανοί να ζήσουμε τις πιο μεγάλες εκφάνσεις αγάπης και τρέλας. Για να φτάσουμε στο καίριο σημείο μιας συγκατοίκησης ή ενός γάμου θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι το άτομο που θα είναι δίπλα μας θα μας προσφέρει ασφάλεια.

Οι βασικές ερωτήσεις της έρευνας ήταν πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας, το σεξ και η οικονομική ασφάλεια στην επιλογή του ερωτικού συντρόφου.Από τις απαντήσεις διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι μόνο το 18%, δηλαδή 2 στους 10, θεωρεί σημαντική παράμετρο στη σχέση τον έρωτα.Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ανδρολογικού Ινστιτούτου κ. Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, οι σχέσεις ασφαλείας με ενταφιασμένη την επιθυμία και την τρέλα του έρωτα δεν είναι η σωστή συνταγή για σεξουαλική ζωή, παρόλα αυτά, όπως δείχνει η έρευνα, αυτό επιλέγουμε στη ζωή μας, οπότε να μην αναρωτιόμαστε γιατί στα εν οίκω μας τα πράγματα δεν πάνε καλά.Όπως αναφέρει ο γιατρός, στη σημερινή εποχή βιώνουμε το τέλος του ρομαντισμού. Για παράδειγμα το σεξ αρχικά και ο έρωτας αργότερα στα χρόνια του πολιτισμού και η κοινωνική οργάνωση αποτελούσαν τους τρεις πυλώνες επιβίωσης, με βάση την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, και όχι τη μυθολογική αλήθεια της θεϊκής φύσης του ανθρώπου.

Ο ανταγωνισμός των ιδίων φύλων, άνδρες με άνδρες και γυναίκες με γυναίκες, για την προσέγγιση του άλλου φύλου, είναι ο ένας βασικός μηχανισμός επιβίωσης. Ενώ ο δεύτερος σημαντικός για την εξέλιξη είναι με ποιους συντρόφους θα ταιριάξουμε για συντροφιά και αναπαραγωγή.Στον πρώτο μηχανισμό, που είναι πιο πρωτόγονος, τα ένστικτα είναι κυρίαρχα. Θυμός, καυγάδες αλλά και φόνοι ήταν ανέκαθεν οι τρόποι επιβολής του ισχυρότερου απέναντι στον ασθενέστερο. Οι μονομαχίες των ιπποτών, οι μαγκιές στο δρόμο σήμερα, η βία γενικά για την κυριάρχηση, που μεταφράζεται από την απλή αψιμαχία δύο ανδρών σε ένα μπαρ, μέχρι τη θεωρία του ζωτικού χώρου των εθνών κρατών. Πόλεμοι, εχθρότητες, εξοπλισμοί, θυσίες στον βωμό της κυριαρχίας είτε του ατομικού είτε του συλλογικού φάσματος, για επιβίωση πάντα, ενάντια σε ένα διαφορετικό αλλά πάντα εχθρικό κόσμο.

Ο δεύτερος μηχανισμός επιβίωσης ήταν η επιλογή του συντρόφου για αναπαραγωγή, άρα και επιβίωση της ομάδας. Σε αυτόν η στρατηγική, άρα η κοινωνική δεξιότητα και ευφυΐα, ήταν πιο χρήσιμα όπλα. Το αρσενικό αλλά και το θηλυκό δεν ονομάζουν την επιθυμία τους με το όνομά της, αλλά με διφορούμενες κουβέντες και υπονοούμενα, όπως πάμε για καφέ ή ποτό, που συνήθως υπονοεί και σεξουαλική επιθυμία, η οποία δεν ονομάζεται, όμως.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το τέλος του ρομαντισμού. Οι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας προτιμούν μικρές στην ηλικία γυναίκες και το αντίθετο, οι μικροί άνδρες να προτιμούν ώριμες γυναίκες.

«Η επιλογή επιβίωσης και ασφαλούς συντρόφου ήταν πάντα ένστικτο θηλυκό, άρα κυρίαρχο, που εμείς, όμως, μεταφράζαμε λάθος, λόγω της ανδρικής κυριαρχίας σε κοινωνικό αλλά όχι βιολογικό επίπεδο. Δηλαδή, η γυναίκα επέλεγε εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τον ασφαλή σύντροφο και πατέρα των παιδιών της και όχι ο άνδρας, όπως περιγράφεται στα στερεότυπα των σχέσεων σήμερα, όπου ο άνδρας φαίνεται να έχει την επιλογή, ενώ στην ουσία έχει, ήδη, επιλεγεί από το θήλυ.Επομένως, η φαινομενικά ανάρμοστη επιλογή μεγάλου ανδρός και μικρής γυναίκας δεν είναι μια πρόσφατη ιστορία, αλλά πολύ παλιά, που έχει περάσει στα γονίδιά μας», εξηγεί ο κ. Κωνσταντινίδης.

Σύμφωνα με το γιατρό, η διαφορά της ηλικίας σε μια σχέση έρχεται από παλιά. Όλες οι ανθρωπολογικές μελέτες αλλά και οι μύθοι και η ιστορία, επιβεβαιώνουν πως ο άνδρας, ωριμάζοντας, γινόταν πιο ασφαλής σύντροφος για μια νέα γυναίκα.

Αυτό επιβεβαιώνεται πλέον σήμερα γιατί στο οικονομικό σύστημα οι μεγάλοι σε ηλικία άνδρες έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν ένα σταθερό εισόδημα και μια ασφάλεια επιβίωσης, και ως εκ τούτου οι νεότερες γυναίκες τους επιλέγουν διότι θέλουν να ζήσουν μια ζωή χωρίς προβλήματα.

Μάλιστα πρόσφατη μελέτη 37 εθνών με 10.000 χιλιάδες ερωτηθέντες επιβεβαιώνεται πως η κυρίαρχη επιλογή των νέων γυναικών είναι πάντα ο μεγαλύτερος άνδρας και όχι ο συνομήλικός της. Ενώ, άνδρες που ρωτήθηκαν για τη διαφορά ηλικίας που θα ήθελαν να έχουν με τις συντρόφους τους, στη μεγάλη πλειοψηφία απάντησαν ότι ήθελαν γυναίκες δέκα χρόνια μικρότερες, ενώ θα ανέχονταν γυναίκα μεγαλύτερή τους κατά 4 χρόνια.