Έρωτας: Τι να κάνεις αν σε πλήγωσε ο σύντροφός σου

Γράφει η Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας Dr Sue Johnson Mετάφραση, επιστημονική επιμέλεια κειμένου Ρίτα Βεντούρα  

Ο/η σύντροφος που έχει πληγωθεί χρειάζεται να μιλήσει γι’ αυτό όσο πιο ανοιχτά και απλά μπορεί. Αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο να γίνει. Σημαίνει ότι πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να φτιάξει μια κατηγορία εναντίον του/της συντρόφου της, απλά να εστιαστεί στην περιγραφή του πόνου και της συγκεκριμένης κατάστασης και πώς αυτό διαταράσσει την αίσθηση της ασφάλειας με τον/τη σύντροφό της. Όταν είναι δύσκολο να βρεθεί η ουσία του τραύματος, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να επαναφέρουν τα συναισθήματα που ένιωσαν κάνοντας τις ακόλουθες ερωτήσεις:

Σε μια στιγμή επείγουσας ανάγκης, ένιωσα ότι δεν μου έδωσαν καμιά παρηγοριά; Ένιωσα εγκαταλελειμμένος/η και μόνος/η; Ένιωσα ότι ο/η σύντροφός μου με υποτιμά όταν χρειαζόμουν απελπιστικά την εκτίμησή του/της, δηλαδή δεν πήρα την επιβεβαίωση ότι και εγώ και τα συναισθήματά μου είναι σημαντικά; Μήπως ο/η σύντροφός μου ήταν μάλλον μια πηγή κινδύνου για μένα παρά το απάνεμο λιμάνι που χρειαζόμουν; Αυτός ο τρόπος μιλά κατευθείαν στην τραυματική φύση του συναισθηματικού πόνου.

Το να ξεδιαλύνεις τον συναισθηματικό κυκεώνα για να βρεθεί η ουσία της πληγής σου είναι δύσκολη δουλειά. Και είναι εξίσου δύσκολο για τον «ένοχο» σύντροφο να κάτσει και να ακού-σει την αγωνία του/της συντρόφου του. Αφού έχετε ήδη διερευνήσει τα προσωπικά σας ευαίσθητα σημεία, αυτό βοηθάει και τους δύο να συντονιστείτε, καθώς ο ένας μοιράζεται τα συναισθήματά του με τον άλλον, ακόμη και εάν αυτό που λέγεται προκαλεί άγχος. Από τη στιγμή που και οι δυο σας έχετε καταλάβει τις πληγές που έχουν προκληθεί από ανάγκες και φόβους για συναισθηματικό δεσμό, μπορείτε να πάτε πιο αργά και να βοηθήσετε ο ένας τον άλλον να τα επεξεργαστείτε.

Ένα παράδειγμα

Έπειτα από μήνες αντεγκλήσεων, η Βέρα επιτέλους είναι σε θέση να πει στον Τεντ: «Δεν πειράζει που δεν μπορούσες τόσες φορές να έρθεις μαζί μου για χημειοθεραπεία. Ξέρω ότι το θέμα του καρκίνου σε στέλνει πίσω στα δώδεκά σου χρόνια, τότε που η μητέρα σου, ο μόνος άνθρωπος που νοιάστηκε για σένα, πέθαινε από καρκίνο. Η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν επέστρεψα σπίτι και έκλαιγα ασταμάτητα. Σου είπα ότι δεν άντεχα να συνεχίσω άλλο. Και δεν είπες τίποτε. Δεν έκανες τίποτε. Τότε ήρθε η αδελφή μου, το θυμάσαι; Και συγκλονισμένη ξέσπα-σε σε δάκρυα και σηκώθηκες από την καρέκλα σου να Την παρηγορήσεις. Την κράτησες, της μιλούσες». Η Βέρα ξεσπάει σε αναφιλητά και συνεχίζει: «Ναι το έκανες, αλλά όχι με μένα. Πίπα στον εαυτό μου “Καλύτερα να πεθάνω μόνη μου παρα να σου ζητήσω ξανά να νοιαστείς για μένα”. Όμως αυτός ο πόνος είναι ακόμη εδώ και ακόμη παλεύω μόνη μου εναντίον του». 0 Τεντ κοιτάζει τη Βέρα. αναλαμβανόμενος ξαφνικά το μέγεθος της θλίψης και της οργής της. Αυτό το μήνυμα είναι τρομερό, όμως το καταλαβαίνει. Η 

Βέρα έδειξε με ακρίβεια την πληγή. 0 Τεντ την είδε. Τώρα μπορεί να ξεκινήσει η θεραπεία.Ο/η σύντροφος που έχει προκαλέσει το τραύμα παραμένει συναισθηματικά παρών/παρούσα και αναγνωρίζει τον πόνο του πληγωμένου συντρόφου του/της και το μερίδιό του/της σε αυτό. Μέχρι τη στιγμή που οι σύντροφοι οι οποίοι έχουν πληγωθεί καταλάβουν ότι έχει πλήρως αναγνωριστεί, αυτό το τραυματικό γεγονός δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Θα προσπαθούν ξανά και ξανά να το επαναφέρουν ως θέμα, διαμαρτυρόμενοι και απαιτητικοί. Αυτό είναι φυσικό Εάν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι με έχεις πληγώσει, πώς μπορώ να υπολογίζω σε σένα και να σ’ εμπιστεύομαι;

Βοηθάει επίσης να θυμάται κανείς ότι στον έρωτα, τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Ολοι μας, κάποιες στιγμές, δεν καταλάβαμε την επιθυμία τού/τής αγαπημένου/ης μας για εγγύτητα.

Όλοι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στον φόβο ή στον θυμό μας και χάνουμε την ευκαιρία να πιάσουμε τους αγαπημένους μας καθώς πέφτουν. Δεν υπάρχει τέλεια αδελφή ψυχή, ούτε αλάνθαστος εραστής. Όλοι μας παραπαίουμε, σκοντάφτοντας ο ένας στα πόδια του άλλου, καθώς μαθαίνουμε να αγαπάμε. Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι, παρόλο που το συμβάν έχει γίνει στο παρελθόν, ο/η σύντροφος που το έχει προκαλέσει μπορεί με τη στάση του να αλλάξει το πώς αυτό θα επηρεάσει το μέλλον. Όταν βοηθηθεί το τραυματισμένο μέλος να κατανοήσει την αντίδραση του/ της συντρόφου που τον/την πλήγωσε, αυτό βοηθάει την αποκατάσταση της προβλεψιμότητας. Και όταν παραμένει κάποιος συναισθηματικά παρών, βοηθά τον/την πληγωμένη σύντροφο να τα βγάλει πέρα με τον πόνο με διαφορετικό τρόπο.

0 Τεντ λέει: «Τώρα το καταλαβαίνω. Τις τελευταίες φορές που μιλήσαμε γι’ αυτό, μπορούσα να σου πω ότι ο καρκίνος σου με έκανε να παγώνω. Ήταν σαν να ξαναπαιζόταν η ταινία τότε που ήταν άρρωστη η μαμά μου. Όμως έχεις δίκιο. Εκείνη την ημέρα που με είδες να σηκώνομαι και να συμπαραστέκομαι στην αδελφή σου, ενώ εσύ διψούσες για…» Η Βέρα κουνάει το κεφάλι και κλαίει εκείνος το βλέπει αυτό και η φωνή του μαλακώνει. «Αυτό ήταν αβάσταχτο για σένα». Εκείνη κουνάει πάλι το κεφάλι της. «Αυτό ίσως να ήταν χειρότερο και από το πάγωμά μου. Συνήθως δεν σου συμπαραστέκομαι, ακόμη και όταν σε βλέπω να πονάς. Γιατί δεν το κάνω αυτό άραγε; Μάλλον φταίει ο τρόπος που σε βλέπω. Είσαι τόσο δυνατή, πιο δυνατή από μένα, σίγουρα. Το ξέρω ότι είναι χαζό, αλλά νομίζω ότι ήταν ευκολότερο να πάω κοντά στην αδελφή σου εκείνη τη στιγμή, διότι κάθε φορά που σε κοίταζα το μόνο που έβλεπα ήταν η δική μου απώλεια και ανημπόρια. Γιατί είσαι πολύ σημαντική για μένα». Η Βέρα το σκέφτεται λίγο και σηκώνει το πρόσωπό της με ένα αχνό χαμόγελο.

πηγή: boro.gr