Οι δυτικές οικονομίες μαθαίνουν τη διαχείριση των οικιακών υποθέσεων

Η «οικονομία» συνήθιζε να ορίζεται ως η μελέτη της κατανομής των σπάνιων πόρων. Η λέξη, που προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, σήμαινε αρχικά τη διαχείριση των οικιακών υποθέσεων.

Στη σύγχρονη χρήση, η «εξοικονόμηση» σημαίνει χρήση με φειδώ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ενεργήσαμε σαν να μην υπάρχουν αρκετοί οικονομικοί περιορισμοί. Τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι το κεφάλαιο ήταν απεριόριστο και ελεύθερο. Η κατάρρευση της κυβέρνησης υπό την πρωθυπουργό Λιζ Τρας, η πιο σύντομη στη βρετανική ιστορία, σηματοδοτεί την άφιξη μιας νέας εποχής, κατά την οποία κυβερνήσεις, εταιρείες και νοικοκυριά πρέπει να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι οι ενέργειές τους είναι πράγματι περιορισμένες.

Αρκετοί παράγοντες, πραγματικοί και οικονομικοί, δημιούργησαν την εντύπωση ότι οι οικονομικοί πόροι ήταν απεριόριστοι. Από το 1990 και μετά, η αυξανόμενη συμμετοχή της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία ουσιαστικά πρόσθεσε εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένους στο παγκόσμιο εργατικό δυναμικό. Στο βιβλίο τους, « The Great Demographic Reversal », ο Charles Goodhart και ο Manoj Pradhan περιγράφουν αυτή την εξέλιξη ως το μεγαλύτερο θετικό σοκ προσφοράς εργασίας που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Οι δυτικές εταιρείες, οι οποίες ανέθεσαν σε εξωτερικούς συνεργάτες την παραγωγή στην Κίνα και σε άλλες αναδυόμενες αγορές, βρέθηκαν να προβληματίζονται λιγότερο από το εγχώριο εργατικό δυναμικό τους.

Από τις αρχές του αιώνα, η εξάπλωση του Διαδικτύου ενθάρρυνε την ανάπτυξη των τεχνολογικών κολοσσών, όπως ο ιδιοκτήτης της Google, η Alphabet και η Meta Platforms , όπως είναι πλέον γνωστό το Facebook. Αυτές οι επιχειρήσεις ήταν εξαιρετικά κερδοφόρες αλλά απαιτούσαν σχετικά λίγους εργάτες και σχεδόν καθόλου κεφάλαιο. Οι πραγματικοί πόροι παρουσιάστηκαν επίσης άφθονοι. Μια επενδυτική έκρηξη στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας διατήρησε ένα ανώτατο όριο στις τιμές της ενέργειας και των εμπορευμάτων.

Μετά το χτύπημα της Covid το 2020, το πετρέλαιο ήταν τόσο άφθονο που η τιμή του στις μελλοντικές αγορές των ΗΠΑ έγινε αρνητική.

Οι αυξανόμενες εξαγωγές της Κίνας μείωσαν τις τιμές των εμπορευόμενων αγαθών, περιορίζοντας τις πληθωριστικές πιέσεις και επιτρέποντας στις δυτικές κεντρικές τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια στα χαμηλότερα επίπεδά τους στην ιστορία.

Η Κίνα και άλλες αναδυόμενες αγορές ανακύκλωσαν τα εμπορικά τους πλεονάσματα μετατρέποντάς τα σε δυτικό δημόσιο χρέος, συσσωρεύοντας τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα και προκαλώντας ανησυχίες για «παγκόσμια υπεραποταμίευση».

Οι απεριόριστες διεθνείς ροές κεφαλαίων επέτρεψαν σε ορισμένες χώρες, ιδίως στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, να παρουσιάσουν τεράστια ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Οι αυξανόμενες τιμές των περιουσιακών στοιχείων ενίσχυσαν τον πλούτο των νοικοκυριών, απαλλάσσοντας την ανάγκη για αποταμίευση. Ο δανεισμός «Buy Now, Pay Later» έγινε το εμβληματικό επιχειρηματικό μοντέλο για αυτήν την εποχή των σπάταλων.

Οι κυβερνήσεις χρηματοδότησαν τις αυξημένες δαπάνες με φθηνά δάνεια και όχι με φόρους. Όταν έφτασε η πανδημία, ο δημοσιονομικός εφησυχασμός ήταν ενδημικός. «Ποιος στο διάολο νοιάζεται για τον προϋπολογισμό;», είπε ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στους χορηγούς στις αρχές του 2020, ανέφερε η Washington Post . Λίγους μήνες αργότερα, ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον διακήρυξε ότι η κυβέρνησή του «τυλίγει τα χέρια μας γύρω από τη χώρα για να δώσει στους ανθρώπους την υποστήριξη που χρειάζονται». Η Βρετανία χρηματοδότησε το δημοσιονομικό της έλλειμμα, το οποίο σκαρφάλωσε σχεδόν στο 15% του ΑΕΠ, ρεκόρ εν καιρώ ειρήνης, χωρίς σχεδόν κανένα κόστος, ενώ η Τράπεζα της Αγγλίας αγόρασε μεγάλες ποσότητες κρατικών ομολόγων.

Στη δεκαετία του 1970, οι οικονομολόγοι ανησυχούσαν ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα οδηγούσαν σε υψηλότερα επιτόκια και χαμηλότερες επενδύσεις. Υπέθεσαν ότι η προσφορά τόσο αποταμίευσης όσο και εργασίας ήταν περιορισμένη. Σύμφωνα με αυτές τις παραδοχές, οι οικονομολόγοι υπέθεσαν ότι η αύξηση των κρατικών δαπανών θα «στριμώξει» τον ιδιωτικό τομέα. Μετά την κατάργηση των capital controls από τις αρχές και την απογείωση του διεθνούς δανεισμού, ο συνωστισμός εξαφανίστηκε. Τώρα είναι πίσω. Η Τρας, η οποία αντικατέστησε τον Τζόνσον στην πρωθυπουργία στις αρχές Σεπτεμβρίου, αποχώρησε μετά από μια ξαφνική άνοδο των επιτοκίων, αφού οι επενδυτές αντέδρασαν άσχημα στην ανακοίνωση της κυβέρνησής της για μη χρηματοδοτούμενες φορολογικές περικοπές και αυξημένες δαπάνες.

Κατά τη διάρκεια του βραχύβιου καθεστώτος Τρας, σχολιαστές όπως ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λάρι Σάμερς παρομοίασαν τη Βρετανία με μια αναδυόμενη αγορά . Είναι μια εύστοχη σύγκριση. Οι δυτικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν πλέον περιορισμούς που είναι συνηθισμένοι στις αναπτυσσόμενες χώρες, που σχετίζονται με τη δημοσιονομική πολιτική, τον πληθωρισμό και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υπό την Τρας, το Ηνωμένο Βασίλειο ανακάλυψε έναν άλλο περιορισμό που είναι κοινός για τις αναδυόμενες αγορές: τη συναλλαγματική ισοτιμία, καθώς η στερλίνα κινήθηκε προς την ισοτιμία με το δολάριο ΗΠΑ.

Οι δυτικές εταιρείες λειτουργούν πλέον υπό πιο περιορισμένες συνθήκες. Καθώς τα κεφάλαια είναι πιο δύσκολο να εισέλθουν από τις εταιρείες, απαιτούν πιο εύρωστους ισολογισμούς με λιγότερο χρέος και περισσότερα ίδια κεφάλαια. Αντιμέτωποι με το αυξανόμενο κόστος εισροών και χρηματοδότησης, τα εταιρικά κέρδη – τα οποία στις Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφατα ανέβηκαν σε επίπεδα ρεκόρ – πρόκειται να μειωθούν. Καθώς οι σχέσεις με την Κίνα επιδεινώνονται, οι πολυεθνικές υφίστανται πίεση να επαναφέρουν τη μεταποίηση στην πατρίδα τους. Αντιμέτωποι με στενές αγορές εργασίας στο εσωτερικό, οι δυτικοί όμιλοι θα πρέπει να αυξήσουν τους μισθούς και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας. Τα νοικοκυριά πρέπει επίσης να σφίξουν τη ζώνη τους, εξοικονομώντας περισσότερα και ξοδεύοντας λιγότερα.

Η εποχή των περιορισμών δεν θα περάσει σύντομα. Τώρα που η παγκόσμια υπεραποταμίευση μειώνεται – τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας έχουν συρρικνωθεί κατά περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια από το 2014 – οι χώρες θα πρέπει να ανταγωνίζονται σκληρότερα για ξένα κεφάλαια. Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια τεράστια δημογραφική πρόκληση καθώς ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας της Κίνας, μαζί με εκείνους των αναπτυγμένων χωρών, αρχίζει να συρρικνώνεται. Η έλλειψη επενδύσεων στην παραδοσιακή ενέργεια υποδηλώνει ότι οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου πιθανότατα θα παραμείνουν υψηλές τα επόμενα χρόνια. Η μετάβαση σε εναλλακτική ενέργεια και ηλεκτρικά οχήματα περιορίζεται επίσης από ανεπαρκείς επενδύσεις και περιορισμένες προμήθειες βασικών πρώτων υλών, όπως το λίθιο, το νικέλιο και το κοβάλτιο.

Η τελευταία φορά που η Ευρώπη αντιμετώπισε τόσο σοβαρούς περιορισμούς ήταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η « Βρετανία της Λιτότητας» διατήρησε τα δελτία και τους ελέγχους κεφαλαίων. Τα επιτόκια αυξήθηκαν από τα τεχνητά χαμηλά επίπεδά τους εν καιρώ πολέμου. Για να μειώσουν το βάρος των πολεμικών τους χρεών, οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες κράτησαν τα επιτόκια κάτω από τον πληθωρισμό. Αυτή η εποχή της «οικονομικής καταστολής», όπως παρατηρεί ο στρατηγός Russell Napier, περιλάμβανε τις κυβερνήσεις που έπαιζαν μεγαλύτερο ρόλο στην κατανομή κεφαλαίων και πιστώσεων. Στην Ευρώπη, μεγάλα τμήματα της βιομηχανίας τέθηκαν υπό κρατικό έλεγχο. Στην Ιαπωνία, οι βιομηχανικές ποσοστώσεις περιόρισαν την πρόσβαση των επιχειρήσεων σε χάλυβα, χημικά προϊόντα και ενέργεια.

Στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ενεργειακό δελτίο έχει επιστρέψει στην Ευρώπη. Οι ευρωπαϊκές χώρες κρατικοποιούν τους προμηθευτές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου του γαλλικού κολοσσού ηλεκτρικής ενέργειας EDF. Η οικονομική καταστολή επέστρεψε. Η Βρετανία υπό τη νέα κυβέρνηση των Συντηρητικών αντιμετωπίζει λιτότητα που θα μπορούσε να είναι πιο αυστηρή από αυτή που επιβλήθηκε μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο Ρίσι Σουνάκ, ο νέος πρωθυπουργός, προειδοποιεί για «δύσκολες αποφάσεις» στο μέλλον. Οι φόροι πρόκειται να αυξηθούν καθώς οι κυβερνήσεις θέτουν υπό έλεγχο τις δαπάνες. Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε το πραγματικό νόημα της οικονομίας.