«Nein» από την Αθήνα για το αέριο

Υπό κανονικές (πολιτικές) συνθήκες ακόμη και μια πυρκαγιά θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες και τα δεδομένα στο πολιτικό «παίγνιο». Αυτό δεν συμβαίνει…προς το παρόν τουλάχιστον! Όχι τόσο, διότι οι συνθήκες στη χώρα τα τελευταία χρόνια έχουν πάψει να είναι κανονικές, καθώς βαδίζουμε από την έκρηξη της μιας κρίσης στην άλλη, όσο διότι –όσο κι αν κρύβεται πίσω από προπέτασμα αντιπολιτευτικού καπνού- η μέχρι τώρα διαχείριση των πυρκαγιών είναι βελτιωμένη σε σύγκριση με άλλες χρονιές, ενώ οι επεμβάσεις –τουλάχιστον στον αστικό ιστό- είναι τέτοιες που περιορίζουν τις καταστροφές στο ελάχιστο δυνατό.

Δίπλα στον πολίτη

Αυτό είναι κάτι που το βλέπουν όλοι, ασχέτως αν το Κράτος οφείλει να σταθεί δίπλα έστω και στον έναν πολίτη που έχει καταστραφεί και ο οποίος ποτέ δεν θα μπορέσει να ξαναβάλει τη ζωή του σε σειρά, πόσο μάλλον να διαπιστώσει αν κινήθηκε γρηγορότερα ο κρατικό μηχανισμός: καθένας βλέπει το προσωπικό του δράμα.

Με ταχύτατες κινήσεις και ψυχραιμία η Πολιτεία με τα όργανά της και η Κυβέρνηση επιχειρούν να προχωρήσουν στις αποζημιώσεις και στην κάλυψη των αναγκών των πληγέντων. Αυτό είναι ένα μέτωπο πολιτικής δράσης το οποίο ενδιαφέρει σφόδρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς ενώ δεν έχει να κερδίσει κάτι η Κυβέρνηση από τόσα δυσάρεστα γεγονότα, αντιθέτως έχει πολλά να χάσει αν δεν υπάρξει η σωστή αντιμετώπιση. Και μάλιστα σ΄έναν τομέα που αποτελεί σημείο αναφοράς για το Μέγαρο Μαξίμου στην τακτική του, αλλά και στην πορεία προς τις εκλογές: την κοινωνική πολιτική.

Η πρόταση-«βόμβα»

Από την άλλη όμως υπάρχει ένα μέτωπο στο οποίο η «φωτιά» δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με…αεροπλάνα ούτε με…war room! Πρόκειται για το ζήτημα της ενέργειας.

Μέχρι τώρα η λογική πρόταση Μητσοτάκη για «κοινή Ευρωπαϊκή απάντηση» αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης γραφειοκρατών για μια πιθανή μελλοντική παρέμβαση, αλλά δεν ένωνε όλες τις χώρες καθώς υπήρχαν διαφορετικές επιδιώξεις και στοχεύσεις. Σαν να μην εφθανε αυτό το μέτωπο, που εμφάνιζε την Ευρώπη μετέωρη… τώρα προστέθηκε και κάτι που όχι μόνο δεν ενώνει, αλλά τη διχάζει; Καθαρά και χωρίς περιστροφές.

Πρόκειται για την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Συμβούλιο για ένα νέο κανονισμό, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει να μειώσουν τη ζήτηση φυσικού αερίου κατά 15%. Τυπικά την αναφέρουμε ως «πρόταση της Επιτροπής», καθώς ουσιαστικά όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια γερμανικής εμπνεύσεως πρωτοβουλία.

Μέχρι στιγμή έχουμε δυο δεδομένα:

• Η πρόταση θα συζητηθεί στο Συμβούλιο Υπουργών ενέργειας της ΕΕ στις 26 Ιουλίου
• Η Ελλάδα δεν συμφωνεί επί της αρχής. Και μαζί με τη χώρα μας, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία συγκροτούν μια ομάδα κρατών-μελών που είναι αποφασισμένη να πει ισχυρό «Όχι».

Γιατί «όχι»

Σύμφωνα με όσα λένε στην Κυβέρνηση, η οριζόντια μείωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για μια σειρά από λόγους:

• Το φυσικό αέριο που εισάγει η χώρα μας αξιοποιείται σε ποσοστό 70%, για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και, άρα, αφορά μια ανελαστική ζήτηση.
• Μια τέτοιου είδους απόφαση, ενώ δεν θα βοηθήσει κανέναν στην Ευρώπη να αντιμετωπίσει προβλήματα που ενδεχομένως να προκύψουν στον εφοδιασμό φυσικού αερίου, θα μετέφερε σε άλλες χώρες πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα έλυνε.
• Η Ελλάδα αφενός αναπτύσσει ήδη συγκροτημένο σχέδιο για την ενίσχυση της ενεργειακής επάρκειας της και αφετέρου έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή μέτρα για τον περιορισμό της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος τόσο στο δημόσιο τομέα, όσο και από τα νοικοκυριά.

Παράλληλα, όπως λένε στο Μέγαρο Μαξίμου, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης η Ελλάδα στηρίζει -και θα συνεχίσει να στηρίζει- τις γειτονικές χώρες που αυτή την στιγμή έχουν έλλειψη στην παροχή φυσικού αερίου από την Ρωσία.

Η επιστροφή του «εφιάλτη»

Με δεδομένες τις πολύ εύθραυστες ισορροπίες και ad-hoc συμφωνίες που πλέον διαμορφώνονται στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή μετά τη Ρωσική εισβολή, στην Κυβέρνηση παρακολουθούν, όχι στενά, αλλά…από μέσα αυτό το «μπρα ντε φερ» που πάει να στηθεί γύρω από το θέμα της ενέργειας.

Δεν είναι μόνο η κοινωνική πίεση που νιώθουν πολλές χώρες, ή η πολιτική αστάθεια σε κάποιες εξ αυτών, ή ακόμη και οι διαφορετικές ενεργειακές στρατηγικές. Σε κάποιες περιπτώσεις ξυπνάει και ο «εφιάλτης» της κρίσης του ευρώ, όταν για πολλές χώρες –της Ελλάδας μη εξαιρουμένης- ο ρόλος της Γερμανίας ήταν –για να το πούμε κομψά- πολύ μακριά απ’  ότι επιτάσσει η αλληλεγγύη ανάμεσα σε κράτη-μέλη…

Προτάσεις πάνω στο τραπέζι

Πέρα, λοιπόν, από την προσεκτική παρακολούθηση των ισορροπιών, η Αθήνα δεν αποκλίνει από τη στρατηγική που έχει χαράξει και έχει πολλές φορές αναπτύξει στις Βρυξέλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η Κυβέρνηση θα επιμείνει στις προτάσεις που έχει ήδη υποβάλει με στόχο την αντιμετώπιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο  των προβλημάτων που εγείρονται και αφορούν τόσο τις τιμές, όσο και την προμήθεια φυσικού αερίου.

Ο Πρωθυπουργός έχει καταθέσει μια τριπλέτα σκέψεων-προτάσεων-μέτρων που θα μπορούσε να λάβει η Ευρώπη:  την επιβολή πλαφόν στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου, την αποσύνδεση των τιμών του φυσικού αερίου από τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, την κοινή προμήθεια και αποθήκευση φυσικού αερίου.

Θρυαλλίδα

Η μάχη της ενέργειας, μπορεί στην παρούσα φάση να δείχνει μάχη ισχύος ανάμεσα σε κράτη-μέλη, αλλά δεν είναι έτσι. Αρκεί να θυμηθεί κάποιος την έκρηξη τιμών  και ακρίβειας με αφορμή την ενέργεια-ασχέτως των παρεμβάσεων που έκανε η Ελληνική κυβέρνηση και οι οποίες –εν κατακλείδι- δεν είναι άνευ δημοσιονομικού αποτυπώματος. Η μάχη της ενέργειας, μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων: όχι μόνο στις κοινωνίες των κρατών-μελών από το Σεπτέμβριο, αλλά και στα θεμέλια της ΕΕ…

Η φωτιά μπορεί να κάψει πολλούς και πολλά, αν δεν ελεγχθεί γρήγορα, με σοβαρότητα και σε πνεύμα αλληλεγγύης…