Η νευρική κρίση περνάει…ΣΥΡΙΖΑ

Η…εργάσιμη εβδομάδα που κλείνει σήμερα ήταν μια πολιτικά φορτισμένη εβδομάδα. Πολλά γεγονότα –σχεδόν κανένα αμιγώς πολιτικό- και ο υδράργυρος…έσπασε τα κομματικά θερμόμετρα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που μάλλον επιβεβαιώθηκαν όσα λένε οι γιατροί για τις διαταραχές που προκαλεί η δηλητηρίαση από υδράργυρο στις αισθήσεις: σε όραση, ακοή και ομιλία…

Υπήρξαν περιπτώσεις που άλλα έβλεπαν οι πολιτικοί και άλλα σχολίαζαν-ενώ ελέχθησαν πράγματα που δεν έπρεπε με τίποτε να ακουστούν.

Δεν υπάρχει πλέον τοξικότητα στην πολιτική σκηνή. Η πολιτική σκηνή ΕΙΝΑΙ τοξική. Και είναι απορίας άξιο πως θα μπορέσει μέσα σε τέτοιας έκτασης τρικυμία να φθάσει το πολιτικό σύστημα στις εκλογές της επόμενης Άνοιξης…

Αποσυντονισμός

Η απόφαση του Πρωθυπουργού να μην προχωρήσει σε εκλογές το Σεπτέμβριο –όπως υπουργοί και στελέχη της Κυβέρνησης δήλωναν αλλά και άφηναν να διαρρεύσει- έχει προκαλέσει αποσυντονισμό και αμηχανία στα κομματικά επιτελεία. Με πρώτο, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε δομήσει τη στρατηγική του στο αφήγημα: «η Κυβέρνηση δραπετεύει».

Με δεδομένο ότι δεν γίνονται εκλογές, η Κουμουνδούρου δείχνει εδώ και ημέρες να προχωρεί σαν όχημα με καμένα λάδια! Με «καμένο» το βασικό αντιπολιτευτικό του επιχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πρόδηλο στρατηγικό αδιέξοδο. Κι αυτό δημιουργεί εκνευρισμό και σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού. Οι ρητορικές εξάρσεις των τελευταίων ημερών, πολλών βουλευτών, δεν είναι τυχαίες, αλλά αποτέλεσμα αυτού του αδιεξόδου. Κι όχι μόνο. Καθώς υπάρχει και δεύτερος λόγος που προκαλεί την ένταση στα στελέχη: η έλλειψη αφηγήματος.

Προβληματισμός

Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αδύναμος να διατυπώσει εναλλακτικό πολιτικό λόγο. Προφανώς νιώθει άνετα με τη στολή του καταγγέλλοντος και του πολιτικού ακτιβισμού. Πλην όμως οι Πολίτες δεν θέλουν κάτι τέτοιο, πολλώ δε μάλλον από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν έχει το άλλοθι του 2014. Διότι έχει κυβερνήσει και το έργο του είναι και μετρήσιμο και συγκεκριμένο. Όσο κι αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι κυβέρνησαν και κάνουν ότι δεν το θυμούνται, είναι βέβαιο ότι οι Πολίτες, ιδίως δε οι ψηφοφόροι που καθορίζουν την εκλογική νίκη –εκείνοι του μεσαίου χώρου- δεν ξεχνούν τα κυβερνητικά πεπραγμένα της περιόδου 2015-2019.

Κι έτσι αναδεικνύεται ο τρίτος λόγος του εκνευρισμού. Είναι η αδυναμία δημοσκοπικής ανάκαμψης. Με καμένο το βασικό αντιπολιτευτικό του επιχείρημα –ότι η Κυβέρνηση θέλει να αποδράσει- ο ΣΥΡΙΖΑ στηριζόταν και στηρίζεται στο αφήγημα της «χειρότερης κυβέρνησης που έχει περάσει από τη χώρα». Κι όμως! Ούτε αυτό το επιχείρημα δείχνει να συγκινεί τον κόσμο, καθώς οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για την αξιωματική αντιπολίτευση. Άρα, με «καμένο» και το δεύτερο ισχυρό επιχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να δυσκολεύεται να κεφαλαιοποιήσει τη δυσφορία των Πολιτών.

Η δυσφορία

Εδώ εντοπίζεται η τέταρτη αιτία εκνευρισμού. Η αδυναμία να μεταφραστεί η δυσφορία των Πολιτών σε εκλογική επιρροή ή να μετατραπεί η κοινωνική ένταση σε πολιτική δυναμική της Κουμουνδούρου. Αντιθέτως, κι εδώ είναι ο 4+1 λόγος εκνευρισμού, στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρά τη φαινομενική νηνεμία και απόλυτη πολιτική κυριαρχία του Αλέξια Τσίπρα, διατυπώνονται σε πολλές περιπτώσεις ή αντίθετες –με την κεντρική γραμμή- φωνές ή αποσπασματικές/αψυχολόγητες απόψεις, όπως πχ η δήλωση Βερναρδάκη για την Κεραμέως που τη χαρακτήρισε… «Πισπιρίγκου της Δημόσιας Παιδείας».

Η κίνηση μεταμέλειας του βουλευτή, αλλά και η ευθεία αποκήρυξη της άποψής του από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν λύνει το πρόβλημα. Αντιθέτως το αποκαλύπτει. Σε μικρότερη κλίμακα, αλλά στο ,ίδιο μήκος κύματος της…πολιτικής αστοχίας κινήθηκε και ο ξάδερφος του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιώργος Τσίπρας, ο οποίος υιοθέτησε σε τηλεοπτική του εμφάνιση ως πολιτικό επ0ιχέιρημα ένα…παραποιημένο βίντεο από τα social media. Και με όση ευκολία το επικαλέστηκε, με άλλη τόση ζήτησε «συγγνώμη» όταν του επισημάνθηκε το ατόπημα.

Κοινωνική ένταση

Όμως και στις δυο περιπτώσεις το λάδι στη φωτιά της κοινωνικής έντασης είχε πέσει. Και ο τρόπος εκφοράς του πολιτικού λόγου στη δημόσια σφαίρα, εδώ και καιρό χαρακτηρίζεται από ανευθυνότητα, από προχειρότητα, από ευκολία, από δημαγωγικά ξεσπάσματα, από ρηχότητα. Ο πολιτικός λόγος αντί να προσαρμόζεται στα καλούπια της αξιοπρέπειας και της ευπρέπειας, προσγειώνεται στο επίπεδο της ατάκας του twitter, του εύκολου εντυπωσιασμού, του εφήμερου και του αγοραίου.

Αυτές οι συμπεριφορές το τελευταίο τετραήμερο οδήγησαν σε λεκτικές ακροβασίες, ακρότητες αλλά και σφοδρές πολιτικές αντιπαραθέσεις με βαρύτατες κουβέντες. Κατά την Κυβέρνηση, αυτές οι συμπεριφορές εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστούν «μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά μια γενικευμένη τακτική. Ουσιαστικά ο «βερναρδακισμός» είναι ένας «πολακισμός». Είναι ΣΥΡΙΖΑϊκός φαρισαϊσμός. Είναι αυτό το οποίο έχει αποκληθεί «ο εκτσογλανισμός της δημόσιας ζωής». Είναι το τελευταίο σκαλοπάτι του λαϊκισμού. Είναι ο κανόνας στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το διαβόητο “ηθικό πλεονέκτημα”».

Περί… «εκτσογλανισμού»

Στη σφοδρή επίθεση του Πρωθυπουργού και στις αναφορές του περί «εκτσογλανισμού» επιχείρησε να απαντήσει στη χθεσινή του ομιλία στη Βουλή για την Παιδεία, ο Αλέξης Τσίπρας. Και υποστήριξε ότι «εκτσογλανισμός είναι μια σειρά κυβερνητικών αποφάσεων».

Η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξόχως έντονη με συνέπεια να μην μείνουν αναπάντητα όσα είπε από το Μαξίμου. «Ο κ. Τσίπρας με τη χθεσινή εμφάνισή του στη Βουλή επιβεβαίωσε πλήρως την περιγραφή του Πρωθυπουργού για τη βασική πολιτική στρατηγική που ακολουθεί ως Αντιπολίτευση: την εξαθλίωση και εξαχρείωση των πολιτικών μας ηθών. Τον εκτσογλανισμό» σχολιάζουν συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Και ανοίγουν τη βεντάλια της κόντρας για πολλά θέματα: για τα «ψεύδη του Power Pass», για το ότι «επικαλέστηκε δολίως αποσπασματικά στοιχεία και απέκρυψε σκόπιμα την ουσία από την έκθεση της ΕΕ για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα», καθώς και για επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, για «άθλια πολιτικά υπονοούμενα για μια υπόθεση βιασμών».

Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο εκνευρισμός του ΣΥΡΙΖΑ και οι υψηλές πολιτικές θερμοκρασίες θα οδηγήσουν, όχι απλά σε κλιμάκωση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Αλλά ίσως και σε εκτροχιασμό της δημόσιας ζωής. Και είμαστε ακόμη 10 μήνες πριν από τις εκλογές…