Η προειδοποίηση Μητσοτάκη στον Ερντογάν και η «ωραία κοιμωμένη» των Βρυξελλών που ξύπνησε

Το μήνυμα του Έλληνα πρωθυπουργού μέσω της συνέντευξης του στο Νταβός εμπεριέχει πολλά περισσότερα από αυτά που εκ πρώτης φαίνονται.

«Εάν ο πρόεδρος Ερντογάν θεωρεί πως δεν θα υπερασπιστώ την κυριαρχία της Ελλάδος και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ή δεν θα διεθνοποιήσω ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται ως αναθεωρητική δύναμη, τότε έχει εσφαλμένη εντύπωση».

Το πρώτο υπονοούμενο-προειδοποίηση πίσω από τις γραμμές  είναι ότι η Ελλάδα δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις της αν κρίνει ότι απειλείται η κυριαρχία ή τα συμφέροντά της. Το στρατιωτικό εργαλείο δηλαδή δεν είναι αποκλειστικό  «προνόμιο» της Τουρκίας με το οποίο διαρκώς απειλεί , αλλά αποτελεί και δυνητική επιλογή του απειλουμένου.

Η δεύτερη τροχιοδεικτική είναι η αναφορά σε «κυριαρχικά μας δικαιώματα». Αν υποθέσει κάποιος ότι η αντίδραση ακόμα κι ενόπλως ενός κράτους εφόσον απειληθεί η κυριαρχία του είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη, η συμπερίληψη στην φράση του κ. Μητσοτάκη των «κυριαρχικών δικαιωμάτων», διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν εκπτώσεις ούτε σε αυτά και ας μην είναι «κυριαρχία», ήτοι επικράτεια.. Επειδή στα κυριαρχικά δικαιώματα συγκαταλέγονται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, το μηνύματα είναι εύγλωττα.

Η τρίτη αποσαφήνιση, ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός θα καταγγέλλουν, αποδομούν και διεθνοποιούν όπου και όποτε δίνεται η ευκαιρία την επιθετικότητα της Τουρκίας και την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, συμπληρώνει την οριοθέτηση της αντιμετώπισης της τουρκικής αποχαλίνωσης από την Ελλάδα.

Είναι προφανές επίσης ότι η Τουρκία είναι ο κύριος αλλά όχι ο μοναδικός αποδέκτης του μηνύματος του πρωθυπουργού. Ενέχει τη διάσταση «εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει και επιβάλλεται απέναντι σε μία υπαρκτή απειλή, ας αναλάβουν και άλλοι τις ευθύνες που τους αναλογούν για να μην φθάσουμε εκεί». Οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι δύο παράγοντες στους οποίους «κοινοποιείται» το μήνυμα.

Έχει ενδιαφέρον ότι στον απόηχο όλων αυτών  η διαχρονική «ποντιο-πιλατική», νερόβραστη στάση της ΕΕ κάθε φορά που καλείτο να τοποθετηθεί επί της τουρκικής επιθετικότητας αίφνης μεταβλήθηκε και μάλιστα με διορθώσεις δύο φορές επί του ίδιου θέματος.

Κληθείσα να σχολιάσει τη φραστική επίθεση Ερντογάν στον Κυριάκο Μητσοτάκη η αναπληρώτρια επικεφαλής εκπρόσωπος της Κομισιόν Ντάνα Σπινάντ είχε προβεί σε μία ανούσια, «ξύλινη», γραφειοκρατική δήλωση λες και το θέμα αφορούσε κάποια τρίτη αδιάφορη χώρα και όχι ένα κράτος μέλος της ΕΕ, ψελλίζοντας κάτι ανοησίες περί «θετικής ενέργειας που πρέπει να εξαπλωθεί και να αντανακλάται σε δηλώσεις και δράσεις»…  Στην κυριολεξία ό,τι να ΄ναι.  Μετά την επισήμανση από την ελληνική αντιπροσωπεία στην άσχετη κυρία ότι το θέμα είναι σοβαρό για να λέει τέτοιες αρλούμπες, ακολούθησε διορθωτική δήλωση ότι ο κ. Μητσοτάκης «είναι ο ηγέτης μιας κυβέρνησης κράτους-μέλους της Ε.Ε., τον οποίο αναγνωρίζει όλος ο κόσμος» και ότι  «αναμένεται από την Τουρκία να έχει εποικοδομητική εμπλοκή με την Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της και να κάνει βήματα αποκλιμάκωσης».  Τη σκυτάλη πήρε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αρμόδιος για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, Μαργαρίτης Σχοινάς, ο οποίος τόνισε ότι «η Ε.Ε. απαιτεί σεβασμό για τους ηγέτες και τα κράτη-μέλη της».

Στη συνέχεια η ΕΕ σοβαρεύτηκε ακόμα περισσότερο και παρενέβη για την υπέρπτηση του τουρκικού μαχητικού στην Αλεξανδρούπολη.  Ο γγ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, Στέφανο Σανίννο προέβη σε διάβημα διαμαρτυρίας προς τον πρέσβη της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Τουρκίας στην ΕΕ, Μεχμέτ Κεμάλ Μποζέι. Δημοσιοποίησε μάλιστα την παρέμβαση με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter:

«Μετέφερα στον Πρέσβη Μποζέι της Τουρκικής Μόνιμης Αντιπροσωπείας στην ΕΕ τη σοβαρή μας ανησυχία για τις πτήσεις στρατιωτικών αεροσκαφών της Τουρκίας κοντά στην ελληνική πόλη της Αλεξανδρούπολης. Ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και η αποχή από ενέργειες που υπονομεύουν τη συνοχή μεταξύ των συμμάχων είναι σε αυτήν την κρίσιμη καμπή πιο σημαντικά από ποτέ».

Αυτά έχουν να κάνουν με την τρίτη διάσταση του πρωθυπουργικοί μηνύματος, ότι η Ελλάδα θα διεθνοποιεί την παράνομη συμπεριφορά της Τουρκίας.  Όπερ σημαίνει ότι η μονίμως σε γεωπολιτικό λήθαργο ΕΕ αφυπνίζεται λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και αρχίζει να λειτουργεί στοιχειωδώς διπλωματικά  και σε άλλα παρεμφερή και σχετιζόμενα θέματα ασφαλείας που αφορούν κράτη-μέλη της , άρα εφεξής – με ελληνική πίεση και λόγω συγκυρίας – θα υπάρχει και ευρωπαϊκή απάντηση στις τουρκικές αυθαιρεσίες.

Πολύ περισσότερο που η Ανατολική Μεσόγειος, Ελλάδα και Κύπρος, εντάσσεται στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού σχεδιασμού για την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία κάτι για το οποίο καίγονται (και) οι Αμερικανοί. Οπότε «γαλάζια πατρίδα» γιοκ. Εκτός και αν ο Ερντογάν επιμείνει και αναπόφευκτα πάμε στα δύο πρώτα σκέλη του πρωθυπουργικού μηνύματος…