Τέσσερα κρίσιμα ραντεβού και μια πρόκληση

Ο μύθος της Αμερικανικής «Γης της Επαγγελίας», δεν μεγάλωσε μόνο γενιές και γενιές Ελλήνων που τόλμησαν να περάσουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Φαίνεται ότι έγινε και δομικό συστατικό της εθνικής μας «κουλτούρας» -που σε συνδυασμό με την αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη- με συνέπεια να στρέφουμε ως λαός το βλέμμα πάντα προς εκείνη την πλευρά προσδοκώντας ή ευελπιστώντας σε κάποιο…πακέτο βοήθειας.

Σαν άλλοι μετανάστες του 1900-1920, οι εθνικές προσδοκίες στριμώχνονται στα λιμάνια της μεγάλης φυγής. Και ίσως αυτό να  μην ήταν κακό για τους Πολίτες, ιδίως εκείνους -τους λιγότερους, σίγουρα- που αναζήτησαν και βρήκαν την τύχη τους στη νέα Γη χτίζοντας όντως το μύθο της δυναμικής Ομογένειας. Όμως είναι δυσάρεστο, το πολιτικό σκηνικό να αντιμετωπίζει το ταξίδι ενός Πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, ως εισιτήριο ευκαιρίας, το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο είτε συνδιαλλαγής, είτε διαπραγμάτευσης, είτε παζαριού. Διότι ακούστηκαν πολλά από αυτά τις τελευταίες ημέρες, απ’ όσους δεν βλέπουν με καλό μάτι την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Όχι διότι δεν θα έπρατταν το ίδιο, αλλά διότι…αυτό επιβάλλει η αντιπολιτευτική ορθότητα αυτήν τη στιγμή: να καταγγελθεί το ταξίδι.

Πρώτο βήμα

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο σχεδιασμός της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν και είναι άλλος. Η επίσκεψη, θα μπορούσε να πει κάποιος, δεν ξεκινάει αύριο. Άρχισε ήδη από την…περασμένη Πέμπτη! Η υπερψήφιση από την Ελληνική Βουλή της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ (κι όχι μόνο από τη ΝΔ) αποτελεί και προανάκρουσμα της επίσκεψης, αλλά και σημαντικό επιχείρημα στις συζητήσεις και συναντήσεις που θα έχει ο Πρωθυπουργός με την Αμερικανική πολιτική ηγεσία. Διότι, μέσω αυτής της συμφωνίας, όχι μόνο οι ΗΠΑ δεσμεύονται να επενδύσουν γεωπολιτικά στη χώρα μας, αλλά και η Ελλάδα, δηλώνει άλλη μια φορά με σθένος ότι στέκεται αταλάντευτα στο πλευρό της συμμαχίας. Ευελπιστώντας βεβαίως να εκτιμηθεί η διαχρονική της στάση, όχι εξαργυρώνοντας τη με κάποια οικονομικά οφέλη, αλλά αναγνωρίζοντας την εξ Ανατολών αναθεωρητική στάση και ρητορική…

Οι συναντήσεις.

Ασφαλώς, το σημείο-κλειδί της επίσκεψης του Πρωθυπουργού και της Ελληνικής αντιπροσωπείας, θα είναι η συνάντηση το μεσημέρι της Δευτέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο. Παρέλκει  να υπογραμμίσει κάποιος τη σημασία αυτής καθαυτής της συνάντησης, πολλώ δε μάλλον στη συγκεκριμένη συγκυρία. «Εταίροι και σύμμαχοι αναγνωρίζουν την Ελλάδα ως αξιόπιστο και συνεπή εταίρο» σημειώνουν στην Κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι η σταθερότητα θέσεων, απόψεων και συμπεριφοράς -κατ’ αντιδιαστολή με τον…ασταθή Ερντογάν- προσδίδει διπλωματικούς και πολιτικούς πόντους στην Ελλάδα και την επιχειρηματολογία της.

Πέρα όμως από τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Πρόεδρο, θα υπάρξουν άλλα τρία πολύ σημαντικά ραντεβού, τα οποία όλα μαζί θα συνθέσουν το πάζλ της επίσκεψης και θα συνεκτιμηθούν, τόσο στην αποτίμηση, όσο και το επόμενο διάστημα.

Εξόχως σημαντική θα είναι η παρουσία του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο. Εκεί θα έχει την ευκαιρία, όχι μόνο να απευθύνει μια -κατά πως λένε οι πληροφορίες μας-  ιστορική ομιλία, αλλά και να έχει σειρά επαφών με εξέχοντα πρόσωπα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Το ζήτημα, σε τέτοιου είδους συναντήσεις, δεν είναι αν τα πρόσωπα -πχ η πρόεδρος της της Βουλής των Αντιπροσώπων Κυρία Νάνσυ Πελόζυ, ή ο πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών σχέσεων Μενέντεζ- εμφορούνται από «φιλελληνικά» αισθήματα. Έχουν παρέλθει οι καιροί της ρομαντικής διπλωματίας! Το κρίσιμο είναι ότι, αυτά και άλλα πρόσωπα που θα συναντήσει ο Πρωθυπουργός και η Ελληνική αντιπροσωπεία, διαμορφώνουν, χαράσσουν και αποφασίζουν την Αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και προφανώς η κατ’ ιδίαν επαφή μαζί τους, οι απευθείας συζητήσεις και η ειλικρινής ανταλλαγή απόψεων, μόνο όφελος μπορεί να έχει…

Στο…ημίφως

Αν τα δυο προηγούμενα ραντεβού, έχουν ήδη αποκτήσει δυναμική και δημοσιότητα, υπάρχουν άλλα δυο, που περνούν προς το παρόν στο…ημίφως, αλλά μπορεί -στην πορεία των πραγμάτων- να αποδειχθούν σημαντικότατα. Πρόκειται για τη δεξίωση στο Λευκό Οίκο και τις συναντήσεις με την ομογένεια.

Η Δεξίωση δεν είναι ένα απλό…φολκορικό γεγονός δημοσίων σχέσεων. Θα πρόκειται για εκδήλωση Τιμής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Παράλληλα, δεν είναι , ούτε πρέπει να θεωρούνται αυτονόητες τέτοιες κινήσεις…αβρότητας από την αμερικανική διοίκηση.

Παράλληλα,  οι συναντήσεις με την Ομογένεια, είναι εξόχως σημαντικές, διότι μετά την επιστροφή της Ελληνικής αντιπροσωπείας, θα πέσει στους ομογενείς το βάρος της προώθησης των εθνικών θέσεων.

Από την άλλη, βεβαίως, η Ελληνική αντιπροσωπεία, δεν παραγνωρίζει ότι η επίσκεψη έχει και μια πρόκληση: τις τουρκικές πιέσεις για αναθέρμανση των Αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Η Κυβέρνηση γνωρίζει ότι υπάρχουν πολλά κέντρα και περισσότεροι πολιτικοί που θα πιέζουν και προωθούν το σχέδιο επανασύνδεσης Ουάσινγκτον-Αγκυρας. «Οι Τούρκοι την τακτική τους, εμείς τη δική μας στρατηγική και τις θέσεις μας» λένε μέλη της Κυβέρνησης. Αλλά! Ακόμη και στο ενδεχόμενο η τελική απάντηση των ΗΠΑ στο θέμα των  F-16 στην Τουρκία να είναι θετική για την Άγκυρα, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το pagenews.gr, η Αθήνα θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει εναλλακτικά οφέλη…