Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και οι δύο αντιπολιτεύσεις

Η ενεργειακή κρίση και η επακόλουθη οικονομική κρίση οδήγησε την Κυβέρνηση στη λήψη μέτρων, τα οποία ανακοίνωσε στους πολίτες ο Πρωθυπουργός πριν από ελάχιστες ημέρες. Οι δεξιώσεις των μέτρων αυτών από τις δύο κύριες αντιπολιτευτικές δυνάμεις του τόπου είναι αντιθετικές, σχεδόν διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται σε μια ανοιχτή μαζική, πλειβειακής κοπής, αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ να επιχειρεί να ασκήσει μια πιο ουσιαστική και, σίγουρα, προγραμματικής υφής, αντιπολίτευση στο κυβερνητικό έργο.

Είναι, βέβαια, απολύτως δυνατόν η Κουμουδούρου να θεωρεί ότι αυτή η διαταξική και δομική αντιπολίτευση είναι ενδεδειγμένη για την αντιμετώπιση της μείωσης του εισοδήματος των πολιτών. Είναι επίσης δυνατόν να εκτιμά ότι μόνο μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιλύσει τις οδυνηρές οικονομικές συνέπειες που προκάλεσε και προκαλεί, σε τελικό βαθμό, η εδαφική και πολεμική επεκτατικότητα της αυταρχίας Πούτιν.

Είναι, ωστόσο, σίγουρο ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί έναν συνταγματικά κατοχυρωμένο θεσμό. Η επιλογή αυτή του συντακτικού νομοθέτη δεν είναι τυχαία, αλλά συνδέεται, μεταξύ άλλων, με την ευρύτερη φιλελεύθερη αντίληψη, ότι το κυβερνητικό έργο και η αντιπολιτευτική δράση βρίσκονται σε καθημερινή δοκιμασία. Πρόκειται για μια θεσμική επιταγή, σύμφωνα με την οποία μια από τις πρωταρχικές πολιτευματικές επιδιώκεις είναι η αέναη αναζήτηση της εξισορρόπησης στο εσωτερικό μιας κίνησης, ενός συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων. Για αυτόν τον λόγο, η δημοκρατία, νοούμενη ως φιλελεύθερο πολίτευμα, είναι μια συνεχής κίνηση.

Βέβαια, η κινητικότητα αυτή δεν αναφέρεται σε σπασμωδικές κινήσεις, ούτε, πολύ περισσότερο, εξαντλείται σε σχήματα ρητορικού εντυπωσιασμού. Παραπέμπει στην διαπάλη μεταξύ ιδεών, προτάσεων και συγκεκριμένων επιχειρημάτων. Με αυτόν τον τρόπο, και το έργο της εκάστοτε Κυβέρνησης επιδιώκεται να διορθωθεί και η ανανέωση, η πολύτιμη ανανέωση, των θεσμών και των προσώπων του φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος επιδιώκεται να επιτευχθεί.

Η καθολική άρνηση της Κουμουνδούρου, όμως, φαίνεται να μη λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψη αυτά τα θεμελιώδη θεσμικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας κατά την άσκηση των αντιπολιτευτικών της καθηκόντων, σε αντίθεση προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, που προτιμά να αρθρώνει έναν πιο προγραμματικά πλούσιο αντιπολιτευτικό έργο.