Κόμμα Λαφαζάνη: Πολιτικός πονοκέφαλος του ΣΥΡΙΖΑ

Η είδηση της δημιουργίας του νέου κομματικού φορέα υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη έγινε δεκτή με σκωπτική διάθεση ή και με προσπάθειες αποσιώπησής του γεγονότος από τους κυρίαρχους πολιτικούς κύκλους της Αριστεράς.  Κι όμως, ο επίμονος πολιτικός από την Ελευσίνα είναι αποφασισμένος να υπερβεί τις αποσιωπήσεις και τις προσπάθειες χλευασμού, και να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού κινήματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, προκαλώντας έναν πρόσθετο πολιτικό πονοκέφαλο στην πλατεία Κομουνδούρου και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά.

Ο Π. Λαφαζάνης κινήθηκε με τον γνώριμό του τρόπο: μέσω τρίτων και μέσω διαρροών. Το αγαπημένο παιδί του Χαρίλαου Φλωράκη, κορυφαίος εκφραστής της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΝ, συνοδοιπόρος του Αλέκου Αλαβάνου στην προσπάθεια για την οριστική μετεξέλιξη του κόμματος της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς στον κομματικό οργανισμό του αριστερού ριζοσπαστισμού παραμένει αταλάντευτα πιστός σε ορισμένες ιδεολογικές αρχές. Πρόκειται για μια αφοσίωση που, κατά καιρούς, του έχουν στοιχίσει τους μάλλον πικρόχολους και σίγουρα πισώπλατους χαρακτηρισμούς του «πολιτικού αγάλματος» και του «δογματικού».

Η αφοσίωση του στις αρχές αυτές αποτυπώνονται και στην ιστοσελίδα της Λαϊκής Ενότητας με τον λενινιστικής έμπνευσης τίτλο iskra. Εκεί, ο πολίτης διαπιστώνει την διατύπωση της ανάγκης δημιουργίας ενός «δημοκρατικού, πατριωτικού, κοινωνικού, πολιτικού κινήματος για μια νέα απελευθέρωση και ένα νέο ξεκίνημα της χώρας».

Επιπλέον, ο νέος κομματικός φορέας στοχεύει στην πολιτική έκφραση του «αντισυστημισμού» ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για ένα σαφές «αντί», μια πολιτική αντίρρηση στην διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, στην κυριαρχία των ιδεών του νεοφιλελευθερισμού, στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών, στην αναφορά στο δυτικό αξιακό πλέγμα, ακόμη και στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού κατά της covid – 19.

Από την κριτική του νέου πολιτικού φορέα δεν ξεφεύγουν οι κυρίαρχες κομματικές δυνάμεις του τόπου. Το νέο πολιτικό κίνημα στέκεται απέναντι σε ένα «φαύλο, υποτελές, ολιγαρχικό, πελατειακό, κλεπτοκρατικό και πραξικοπηματικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, το οποίο συναποτελούν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, διάφορες ακροδεξιές αποφύσεις και το πλέγμα των μεγιστάνων της διαπλοκής».

Αν και η χώρα κινείται στον αστερισμό μιας άτυπης προεκλογικής περιόδου και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα πολιτικής αξιοπιστίας, τα προγνωστικά δεν φαίνεται να είναι με τον Λαφαζάνη. Η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αποφασίσει, όπως αποτυπώθηκε και συνεδριακά, να εκφράσει μια ευρεία, λαϊκή και πληβειακού τύπου πολιτική μέχρι τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Συνεπώς, τα εκλογικά ακροατήρια του νέου φορέα στενεύουν σημαντικά.

Ωστόσο, ο πρώην Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης εξακολουθεί να χαίρει ενός σημαντικού βαθμού λαϊκότητας,  διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία της σύγκρουσης με τον Α. Τσίπρα μπροστά στο τρίτο μνημόνιο και, κυρίως, γνωρίζει καλά πλέον ότι πρέπει να είναι προσεκτικότερος στην επιλογή πολιτικών συμμάχων σε σχέση με την Λαϊκή Ενότητα και το διόλου ευκαταφρόνητο 2,86% των ψήφων που αυτή απέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2015.