Το αμάρτημα της επιχειρηματικότητας

Με τους κουβάδες χύνεται πλέον η χωλή εναντίον της αγοράς του Twitter από τον Έλον Μασκ. Οι ανησυχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εύλογες, αλλά δεν είναι αυτό που απασχολεί εδώ. Ο 50χρονος επιχειρηματίας κατηγορείται από καβαλάρηδες των πληκτρολογίων, ιδίως μάλιστα από αυτούς που συχνάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για παράνομες συναλλαγές με κυβερνήσεις, για επίδειξη οικονομικού πλούτου και κοινωνικής ισχύος, για ενσάρκωση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Όλες ετούτες οι κατηγορίες σημαίνουν από τα πάντα μέχρι τίποτε, αφού δεν έχει στοιχειοθετηθεί ακόμη κάποια σοβαρή νομική κατηγορία εναντίον του 50χρονου επιχειρηματία, που διέπραξε το έγκλημα καθοσιώσεως της σχετικής αγοράς, καταβάλλοντας 44 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι δημόσιοι κατήγοροι προσθέτουν μάλιστα ότι το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς συνεπάγεται, αργά ή γρήγορα, περιστολή της δημοκρατίας και των δημοσίων ελευθεριών σε ένα κατεξοχήν μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με πρώτο θύμα τον δραστικό περιορισμό της ελευθερίας του λόγου. Αποσιωπάται, με αυτόν τον τρόπο, επιδέξια ότι ο Μασκ έχει καταστήσει κτήμα του την ελευθερία έκφρασης, όπως αυτή ορίζεται από τα εκάστοτε υφιστάμενα νομικά πλαίσια σε δυτικές δημοκρατίες: «Με τον όρο “ελευθερία του λόγου” εννοώ απλώς αυτό που ταιριάζει με τον νόμο. Είμαι κατά της λογοκρισίας που υπερβαίνει κατά πολύ τον νόμο. Εάν οι άνθρωποι θέλουν λιγότερη ελευθερία του λόγου, θα ζητήσουν από την Κυβέρνηση να ψηφίσουν νόμους για το σκοπό αυτό. Επομένως η υπέρβαση είναι αντίθετη με τη βούληση του λαού», γράφει σε ανάρτησή του στο Twitter πριν από ελάχιστες ημέρες.

Στην πραγματικότητα, αυτή η κατακραυγή υστερικού τύπου απηχεί ανησυχίες σχετικά με την ελευθερία του λόγου, όχι από τις Βρυξέλλες, αλλά από μερίδα πολιτών, που τείνουν να ταυτίσουν το Internet με το ολοκληρωτικό Intranet της Κούβας και που θα επιθυμούσαν, μόλις και μετά βίας κρύβεται η ενδόμυχη αυτή επιθυμία, της ύπαρξης μιας πολιτικά μονοσήμαντης κυκλοφορίας των ιδεών στην δημόσια σφαίρα.

Κυρίως: πίσω από όλες αυτές τις χολερικές επιθέσεις δεν πρόκειται να βρει κανείς τον παραμικρό λόγο συμπαθείας για τις ανυπολόγιστες θυσίες σε υγεία και σε απολαύσεις, που συνεπάγεται το ριψοκίνδυνο επιχειρείν, στο οποίο επιδίδεται ο Έλον Μασκ.