Σενάρια ανασχηματισμού: Επεισόδιο 3.724

Η νηστεία της Σαρακοστής ανοίγει την όρεξη για… γαστριμαργικά όργια το Μεγάλο Σάββατο και το Πάσχα. Γενικά η νηστεία (ακόμη και στις ειδήσεις) προκαλεί έκρηξη βουλιμίας. Με συνέπεια να αυξάνονται οι επισκέψεις σε γιατρούς και -κυρίως- διαιτολόγους! Αυτό σε ό,τι αφορά στη σίτιση. Στην ενημέρωση και την επικαιρότητα η…νηστεία οδηγεί σε έκρηξη σεναριολογίας.

Οι πιθανές αλλαγές

Επιστρέφοντας από το Πάσχα και ελλείψει θεμάτων αναδεικνύονται ανύπαρκτα ζητήματα: από την…επιστροφή της μοναρχίας (!!) μέχρι τα -γνώριμα/αγαπημένα/χιλιοπαιγμένα/χιλοδιαψευσμενα- σενάρια. Κι αφού το έργο «πρόωρες εκλογές» έχει μπει στην άκρη (για λίγο, να είστε σίγουροι ότι θα επανέλθει το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου), επανέρχονται τα σενάρια αλλαγής εκλογικού νόμου και κυρίως ανασχηματισμού. Για να είμαστε ξεκάθαροι ευθύς-εξαρχής: όταν γράφουν -όσοι γράφουν- για ανασχηματισμό προφανώς και εννοούν κανονικό ανασχηματισμό. Διότι, αν στην πορεία προς τις κάλπες χρειαστεί να γίνει κάποια «ανακατανομή πολιτικού προσωπικού», λόγω νέων καθηκόντων ενόψει εκλογών, αυτό δεν θα λέγεται ανασχηματισμός. Το ότι κάποια μέλη της Κυβέρνησης μπορεί να αναλάβουν κρίσιμα πόστα στην προεκλογική διαδικασία και θα απαιτηθεί η πλήρωση των θέσεων τους, αυτό δεν θα συνιστά ανασχηματισμό…

Να επιστρέψουμε στην ουσία του θέματος και να δούμε τα δεδομένα.

Γιατί ανασχηματισμός;

Δεδομένο πρώτο: Ανασχηματισμό κάνει ένας Πρωθυπουργός όταν θέλει να αλλάξει ή πολιτική, ή πρόσωπα. Μπορεί να ισχύει κάτι από τα δυο στην παρούσα φάση;

Η πολιτική της Κυβέρνησης είναι και παραμένει η ίδια και δεν μπορεί να αλλάξει. Μάλιστα σε κρίσιμους τομείς -είτε τα πράγματα πάνε καλά, ή ακόμη κι όχι- ένα χρόνο πριν από τις εκλογές δεν μπορεί να αποτολμήσει κάποιος να διαταράξει τις όποιες ισορροπίες και το modus operandi έχουν βρεθεί. Εκτός κι αν ένας Πρωθυπουργός -περισσότερο τυχοδιωκτικά, ή ως αποτέλεσμα της απελπισίας του- θέλει να τ’ αλλάξει όλα παίζοντας κορώνα-γράμματα σ ένα παιχνίδι που ο…βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, διότι δεν έχει να χάσει τίποτε. Πλην όμως τίποτε από τα προηγούμενα δεν ισχύει στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει σχεδιάσει με απόλυτη σαφήνεια το κυβερνητικό σχέδιο για το επόμενο ο διάστημα. Κι αυτό το σχέδιο είναι η πολιτική που δεν αλλάζει.

Η μάχη της καρέκλας

Τα πρόσωπα; Θα μπορούσαν να αλλάξουν; Το ερώτημα αυτό ταλανίζει όλους τους Πρωθυπουργούς που πριν προχωρήσουν σε κάποια κίνηση αναδόμησης του κυβερνητικού τους σχήματος συνυπολογίζουν δυο πράγματα: αν αυτοί που θα έρθουν «πολλαπλασιάσουν» την ισχύ της κυβέρνησης κι αν αυτοί που θα φύγουν ΔΕΝ πολλαπλασιάσουν τα προβλήματά της. Αν το ισοζύγιο είναι θετικό μπορεί να γίνει αλλαγή στα πρόσωπα. Πιο απλά: αν ο ανασχηματισμός λύσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα δημιουργήσει, τότε μόνο έχει αξία.

Από την άλλη όμως, ένα χρόνο πριν από τις εκλογές ένα νέο πρόσωπο σ ένα υπουργείο πότε θα προλάβει να μάθει τη στρατηγική, τους ανθρώπους, τα προβλήματα, τις διαχειριστικές δυνατότητες, τις εκκρεμότητες, τις εναλλακτικές; Και με δεδομένο ότι αυτό το πρόσωπο θα είναι και πολιτικό και θα θέλει μετά να ασχοληθεί και με την εκλογική του περιφέρεια…

Μπορεί σ αυτό το σημείο να πει κάποιος: «ναι αλλά έτσι μπορεί να ικανοποιηθεί η κοινοβουλευτική ομάδα παίρνοντας αξιώματα». Όμως μπορεί κάποιος πραγματικά να αποδεχθεί την ισχύ αυτού του επιχειρήματος; (Ας μην σχολιάσουμε το ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι πολύ μακριά από την πολιτική λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη). Ούτε οι βουλευτές είναι τόσο ανώριμοι να δουν μια υπουργοποίησή τους ως επιβράβευση, ούτε οι Πολίτες είναι τόσο…αφελείς να νιώσουν ότι η κεντρική εξουσία δίνει σημασία στην περιφέρειά τους με την υπουργοποίηση του εκπροσώπου τους. Αυτά είναι λογικές…Μαυρουγιαλούρου. Και δεν γυρίζονται πλέον ούτε τέτοιες ταινίες…

Ποιοι θέλουν ανασχηματισμό

Δεδομένο δεύτερο: Ποιος θέλει ανασχηματισμό; Τρείς κατηγορίες ανθρώπων θα ήθελαν ανασχηματισμό.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι φιλόδοξοι πολιτικάντηδες που θα ήθελαν και για ελάχιστο χρόνο να τυπώσουν κάρτα υφυπουργού, ή υπουργού, να βάλουν στο προεκλογικό τους φυλλάδιο φωτογραφία από την ορκωμοσία τους και να έχουνε στη διάθεσή τους μέσα και ανθρώπους που θα ενισχύουν την «ομάδα» τους ενόψει εκλογών. Με λίγα λόγια, πολιτικοί που θα μετέτρεπαν τα υπουργικά γραφεία σε προεκλογικά κέντρα…

Η αντιπολίτευση

Η δεύτερη κατηγορία, που προωθεί τα «σενάρια» ανασχηματισμού είναι η αντιπολίτευση. Η δυσαρέσκεια ή η δυσλειτουργία που θα προκαλείτο στην Κυβέρνηση, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρώτης τάξεως επιχειρήματα σε μια δημαγωγική προσέγγιση της λογικής: «εδώ δεν μπορείτε να τακτοποιήσετε τα του οίκου σας, θέλετε να κυβερνήσετε και πάλι την Ελλάδα;», ή να τεθούν σε κυκλοφορία τα σενάρια…δυσαρεστημένων κι άρα διάλυσης της ΝΔ…

Η τρίτη κατηγορία είναι οι δημοσιολογούντες που σε -εκούσια ή ακούσια- συνεργασία με τη δεύτερη κατηγορία, έχουν αμφίδρομη επικοινωνία: οι αναλυτές και δημοσιολογούντες δημιουργούν τα σενάρια (τα οποία μετά κυκλοφορεί ως είδηση και τα αναβαθμίζει σε «γεγονότα» η αντιπολίτευση). Κι αφού μετά «γίνουν είδηση» τα σενάρια, οι ίδιοι δημοσιολογούντες αναζητούν απαντήσεις…

Βεβαίως κάποιοι από τους αναλυτές, δεν έχουν τόσο βαθιά σκέψη κι απλά θέλουν -αν και όποτε γίνει ο ανασχηματισμός- να ανασύρουν το πιο πρόσφατο σχόλιο/ανάλυσή τους και να πουν: «όπως πρώτοι σας είχαμε πει». Σίγουρα όμως δεν θα ανασύρουν τις δεκάδες προηγηθεισες αναλύσεις τους που είχαν διαψευσθεί…

Το δια ταύτα

Η ουσία είναι μια: ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην παρούσα φάση δεν έχει κάποια άλλη σκέψη πλην της συνεννόησης για το θέμα της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας. Αυτή είναι η Νο1 προτεραιότητα της Κυβέρνησης για το επόμενα διάστημα. Διότι, αν δεν λάβει αποφάσεις η Ευρώπη -κάτι που φαντάζει ως η πλέον ασφαλής πρόβλεψη- τότε θα χρειαστεί μέχρι τα μέσα Ιουνίου να ανακοινωθούν οι Κυβερνητικές παρεμβάσεις. Έχοντας αυτά στο μυαλό ποιος μπορεί να μιλά γι’ ανασχηματισμό; Μάλλον οι θιασώτες της λογικής «αφήνουνε το γάμο και πάμε για πουρνάρια».