Ένα βήμα πριν από τον παγκόσμιο…

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποίησε για μία ακόμη φορά για το ενδεχόμενο η κρίση στην Ουκρανία να εξελιχθεί σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μάλιστα πυρηνικό.

Είναι η πολλοστή φορά που γίνονται τέτοιες δηλώσεις από ρωσικής πλευράς και ο στόχος είναι μάλλον προφανής.

Να εκφοβίσει τους Δυτικούς ώστε να σταματήσουν ή να μετριάσουν τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, διότι ό,τι και να ισχυρίζεται η Μόσχα για το τι συμβαίνει στο πεδίο της μάχης είναι σαφές ότι ζορίζεται και ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως υπολόγιζε. Έχει απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και υλικό, οι επιχειρήσεις δεν εξελίχθηκαν με βάση τον αρχικό σχεδιασμό, οι αντικειμενικοί σκοποί προσαρμόζονται διαρκώς διότι δεν επιτυγχάνονται στον χρόνο και με τον τρόπο που είχε υπολογίσει η Μόσχα.

Είναι εξίσου σαφές όμως ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα την εισβολή και ότι, ανεξαρτήτως ενδιάμεσων ελιγμών και προσαρμογών, έχει ως τελικό στόχο να αδρανοποιήσει την Ουκρανία ως κράτος συνολικά και επίσης να διευρύνει τον πόλεμο και πέραν των ουκρανικών συνόρων.

Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή και παρότι η ρωσική εισβολή δεν εξελίχθηκε όπως σχεδίαζε και νόμιζε ο Πούτιν, ο ίδιος φέρεται αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει τον αρχικό στόχο. Επειδή όμως ο ρωσικός στρατός επιχειρησιακά έχει στραπατσαριστεί αρκετά διότι αφενός η απόφαση των Ουκρανών να πολεμήσουν, αφετέρου η εξοπλιστική (και όχι μόνο)  βοήθεια από τη Δύση έχουν αποτέλεσμα, το Κρεμλίνο  προειδοποιεί με πυρηνικό πλήγμα και παγκόσμιο πόλεμο για να αποτρέψει περισσότερη Δυτική βοήθεια προς τους Ουκρανούς. Για αυτό και ο Λαβρόφ και άλλοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι αυτό που κάνουν οι Δυτικοί είναι  άμεση εμπλοκή σε πόλεμο κατά της Ρωσίας και ότι τα κομβόι και η κάθε είδους αποστολή με όπλα που στέλνουν αποτελούν νόμιμο στόχο για τις ρωσικές δυνάμεις.

Οι Δυτικοί από τη πλευρά τους τηρούν μία αξιοσημείωτη από πλευράς στρατηγικής και τακτικής στάση. Ενώ εξοπλίζουν όλο και πιο βαριά και όλο και περισσότερο την Ουκρανία δηλώνουν ότι είναι πολύ… «προσεκτικοί» για να μην εμπλακούν σε απευθείας σύγκρουση με τη Ρωσία. Είναι κάπως οξύμωρο. «Παίζουν» με τα όρια, στέλνοντας μηνύματα στη Μόσχα ότι δεν επιθυμούν στρατιωτική σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, αλλά την ίδια στιγμή εξοπλίζουν τους Ουκρανούς σε βαθμό που εκτιμούν ότι αν η βοήθεια συνεχιστεί η Ουκρανία θα μπορούσε ακόμα και να «γυρίσει» την έκβαση του πολέμου.

Την ίδια ώρα αυτή η «διαβεβαίωση» της Δύσης προς τη Ρωσίας ότι δεν επιθυμεί ευθεία στρατιωτική σύγκρουση μαζί της εκτός και αν «πατήσει» νατοϊκό έδαφος, λειτουργεί και ως «δόλωμα» για να συνεχίσει και να διευρύνει η τελευταία τη στρατιωτική της δράση στη Ουκρανία και πέραν αυτής.

Σε απλουστευμένη μορφή είναι σαν να της λένε «δεν θα εμπλακούμε απευθείας στρατιωτικά όσο δεν πλήττεις νατοϊκό έδαφος, άρα μπορείς να συνεχίσεις και εμείς όμως θα συνεχίσουμε να στέλνουμε όπλα τα οποία εσύ θα βομβαρδίζεις, αν μπορείς, το κατανοούμε αυτό»…

Το αποτέλεσμα είναι η Ρωσία να εμπλέκεται σε έναν όλο και πιο παρατεταμένο και διευρυνόμενο πόλεμο ο οποίος εκ των πραγμάτων τη φθείρει, συσπειρώνει όλο και περισσότερο το Δυτικό στρατόπεδο (Σουηδία, Φινλανδία ετοιμάζονται για ένταξη στο ΝΑΤΟ με διαδικασίες εξπρές) και σταδιακά φέρνει σε δύσκολη θέση τους υποστηρικτές της Ρωσίας ή αυτούς που τουλάχιστον κρατούν αποστάσεις και δεν καταδικάζουν – Κίνα, Ινδία, Άραβες, Τουρκία- οι οποίοι  έχουν ένα όριο στο πόσο και για πόσο  θα στηρίζουν χωρίς να έχουν και οι ίδιοι συνέπειες.

Όλο αυτό το πλέγμα περίπλοκων ισορροπιών και συσχετισμών, όσο μελετημένο και αν καταβάλλεται προσπάθεια να είναι απ’ όλες τις πλευρές, δεν διασφαλίζει ότι στο τέλος δεν θα γίνει η «μεγάλη στραβή», Ιδιαίτερα αν κάποιος απ’ όλους φθάσει σε σημείο να εκτιμήσει ότι απειλείται υπαρξιακά και επιπλέον επενδύσει αυτή την εκτίμηση με αντίληψη «ιστορικής αποστολής»…