Το τελευταίο Πάσχα πριν τις εκλογές

Το φετινό Πάσχα δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε προηγούμενο. Έχει τη δική του λάμψη. Είναι το πρώτο μετά από δυο χρόνια αποκλεισμούς. Είναι το πρώτο που οι παππούδες και οι γιαγιάδες, στα χωριά θα ξανανταμώσουν με τα εγγόνια τους. Είναι το Πάσχα της «ελευθερίας», της Λαμπρής, κυριολεκτικά, της εξόδου, της βαθιάς ανάσας ύστερα από τρία περίπου χρόνια μαζικής απομόνωσης και..οικονομικής κατάθλιψης. Είναι, όμως, και το τελευταίο Πάσχα πριν από τις, ίσως, πιο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις της νεότερης μεταπολιτευτικής μας ιστορίας.

Ίσως και για αυτό το λόγο οι βουλευτές πολιτικά κουρασμένοι, αναζήτησαν, οι κυβερνητικοί θετικές ανακοινώσεις, τη πρώιμη έξοδο, από τη προηγούμενη Κυριακή, οι αντιπολιτευόμενοι συνάδελφοι τους. Από μια πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την ανακοίνωση της αύξησης του κατώτατου μισθού, έδωσε μια ευκαιρία προς όλους. Στη συμπολίτευση να κάνει με υψωμένο ηθικό τις εαρινές διακοπές της, την μείζονα αντιπολίτευση να χτυπήσει ομοθυμαδόν τη κυβέρνηση, ύστερα από το τραυματικό συνέδριο και την ελάσσονα να ανασυνταχθεί προκειμένου να απαντήσει στο καθοριστικό ερώτημα των επερχόμενων εκλογών «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει»!

Το φετινό ελληνικό Πάσχα, είναι κυριολεκτικά το τελευταίο πριν από τις εθνικές εκλογές. Είναι, όμως, το Πάσχα, που θα δοκιμαστούν οι αντοχές του πολιτικού συστήματος. Η επικοινωνία των βουλευτών και των ηγετών, με τους πολίτες στις ιδιαίτερες πατρίδες τους θα αποτελέσει εκ των ουκ άνευ, μια μεγάλη και αντικειμενική δημοσκόπηση. Αντιδράσεις θετικές ή αρνητικές θα καταγράφουν και θα αναλυθούν στα κομματικά επιτελεία, τις επόμενες ημέρες.

Το φετινό Πάσχα, είναι η πρώτη μεγάλη «πολιτική φωτογραφία» της στιγμής. Θα αποκαλύψει δυσαρέσκειες, επιβραβεύσεις, απογοητεύσεις, θυμούς και ενθουσιασμούς. Αλλά και αδιαφορίες. Και το τελευταίο, ίσως, να είναι το σοβαρότερο…

Το φετινό Πάσχα, θα διαμορφώσει τη πρώτη μεγάλη εικόνα. Μέχρι στιγμής, το πολιτικό σύστημα της χώρας διαμόρφωνε την επικαιρότητα εκ του μακρόθεν. Οι επισκέψεις των ηγετών ήταν σύντομες, ταχύτατες και με επικοινωνιακή στόχευση. Τα εγκαίνια, τα συνέδρια, η ακρίβεια. Η μεγαλύτερη παραμονή αποτελεί ευκαιρία διαλόγου και επομένως «να τα ακούσει». Το φετινό Πάσχα είναι η «συνάντηση στο καφενείο». Στη λαϊκή πολιτική Βουλή της καθημερινότητας. Εκεί που παίζεται η ψήφος. Εκεί που ανασυντάσσεται ο «Μαυρογιαλούρος» ή πετιέται στο κάλαθο της ιστορίας…

Το φετινό Πάσχα είναι το τελευταίο πριν από τος επόμενες εθνικές εκλογές. Είτε γίνουν το φθινόπωρο είτε γίνουν την άνοιξη. Με μια οικονομία που δείχνει να αντέχει αλλά με άγνωστες συνέπειες, με την ουκρανική  κρίση να διαλύει τους ευρωπαικούς ιστούς και θεσμούς, με την απειλή των πυρηνικών να σκιάζει το μέλλον της ανθρωπότητας.

Το φετινό Πάσχα, είναι και μια βαθιά ανάσα που είχαμε ξεχάσει πως υπήρχε. Δεκατρία χρόνια, περίπου μετράμε, εθνικής κρίσης. Οικονομία, πανδημία, πόλεμος. Διαλύθηκε η μεσαία τάξη, εξαφανίστηκαν οι ευάλωτες ομάδες.

Το φετινό Πάσχα, είναι το τελευταίο πριν από τις εκλογές…