Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει τα ρέστα του στη πολιτική

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έληξε. Ή μάλλον, είναι ένα «συνέδριο εν εξελίξει» καθώς οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν στις 15 Μαΐου. Τότε που θα ψηφίσουν τα μέλη του κόμματος για τον πρόεδρο, για την κεντρική επιτροπή και για τις καταστατικές αλλαγές. Με μια μεγάλη διαφορά. Δεν θα ψηφίσουν όλοι για όλα. Όσοι επιθυμούν να ψηφίσουν για την εκλογή προέδρου, θα δύνανται να εγγραφούν μέλη ακόμη και την ίδια ημέρα. Όσοι έχουν εγγραφεί μέχρι τις 21 Μαρτίου, θα μπορούν να ψηφίσουν για τα μέλη της κεντρικής επιτροπής και όσοι ψήφισαν στο συνέδριο, θα έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για τις καταστατικές αλλαγές…

Το συνέδριο, όμως, που δεν… έληξε, κατέγραψε μια πολύ σοβαρή διάσταση. Τη μετατροπή του σε ένα αρχηγικό κόμμα. Πρωτόγνωρο για την αριστερά, «ικανό και αναγκαίο», όπως λένε κάποιοι στη σύγχρονη εποχή της επικοινωνίας και όχι μόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον πρόσωπο και αυτό δεν είναι άλλο από τον Αλέξη Τσίπρα. Ουδείς απέναντι του. Αδιαφιλονίκητος και αδιαμφισβήτητος. Εξάλλου ακόμη και αν προβληματίστηκαν, κάποιοι, για να είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος απέναντι του, ο ίδιος δεν θέλησε να ακούσει κουβέντα. Αν και η ομιλία του, που ήταν ευθείες βολές κατά των προτάσεων του Αλέξη Τσίπρα, καταχειροκροτήθηκε από όλο το σώμα του συνεδρίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει αντίπαλο εσωκομματικά. Ηγείται, επίσης, της ευρύτερης κεντροαριστεράς και αριστεράς. Ακόμη και οι χειρότερες για τον ίδιον και το κόμμα του δημοσκοπήσεις τον κατατάσσουν εκ νέου στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αργά ή γρήγορα ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι από τους επισήμους συνομιλητές του, στη προοπτική της λεγόμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης».

Ο ισχυρός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και με τη βούλα του συνεδρίου, έχει, όμως, έναν πανίσχυρο αντίπαλο. Και αυτός είναι ο χρόνος. Ξεκαθαρίζοντας με τη πολιτική ταυτότητα του κόμματος που επιθυμεί, δηλαδή το σοσιαλοδημοκρατικό κόμμα, βρίσκεται ενώπιον μεγάλων πολιτικών κρίσεων, η διαχείριση των οποίων και κυρίως το αποτέλεσμα τους, θα δικαιώσει ή θα απορρίψει τις επιλογές του.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βρίσκεται να κυνηγά το δικό του χαμένο πολιτικό χρόνο. Άργησε να κάνει τις αλλαγές που είχε ανακοινώσει από το βράδυ των προηγούμενων εκλογών, καθυστέρησε σημαντικά στην ιδεολογική καθαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ, έχανε πολύτιμο χρόνο, στη διαχείριση της καθημερινότητας επιδιώκοντας να λύσει προβλήματα του κόμματος. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση έμοιαζε αλώβητη και ήταν κυρίαρχη στη κοινή γνώμη.

Ο πολύτιμος πολιτικός χρόνος, βρίσκεται εκ νέου ενώπιον του. Με την ευκαιρία της δυσφορίας των πολιτών στη κυβέρνηση αλλά και στα κρίσιμα διεθνή γεγονότα. Ο ίδιος, φέρεται αποφασισμένος να προχωρήσει άμεσα στις ριζικές αλλαγές στο εσωκομματικό πεδίο. Μέχρι, όμως, τα τέλη Μαΐου ή και αρχές Ιουνίου, δηλαδή για το επόμενο δίμηνο, περίπου, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος θα είναι εγκλωβισμένος σε μια εσωτερική διελκυστίνδα με απρόβλεπτες συνέπειες. Ένα χρονικό διάστημα που δεν επαναλαμβάνεται. Εξάλλου μετά το θέρος, ξεκινάει και επισήμως η προεκλογική περίοδος. Επισήμως και όχι τυπικώς. Και μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ όλα είναι ανοιχτά. Και κυρίως η ημερομηνία των εκλογών.

Αναγκαστικά, λοιπόν, οι επιλογές του, μια κρίσιμη ημερομηνία έχουν: τη Κυριακή των εκλογών. Εκεί θα εξαρτηθεί αν όλα αυτά που σχεδιάζει ήταν σωστά. Διαφορετικά θα εισέλθει εκ νέου σε ένα ακόμη μεγαλύτερο γύρο εσωστρέφειας. Και τότε είναι σίγουρο πως δεν θα είναι ο μόνος υποψήφιος για τη προεδρική θέση…