Γύρω-γύρω σενάρια και στη μέση εκλογές!

Αν ζούσε ο Μάο θα ήταν άραγε περήφανος σήμερα, βλέποντας ότι το Δόγμα του μπορεί να βρει εφαρμογή, με την «επίθεση» από την περιφέρεια για να «πέσει» η πρωτεύουσα; Ή μήπως όχι; Διότι στην περιφέρεια θα… «συναντηθούν» σήμερα δυο πολιτικοί που τα σενάρια των τελευταίων ημερών, ανά δίωρο τους έφερναν άλλοτε κοντά, άλλοτε μακριά! Κυριάκος Μητσοτάκης και Νίκος Ανδρουλάκης στη Θεσσαλονίκη. Ή εν τέλει, δυο ξένοι στην ίδια πόλη;

Το σίγουρο είναι ένα: τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν έχουν αυτήν τη στιγμή το μυαλό τους στη συνεργασία. Επίσης, κάτι άλλο που τους ενώνει είναι ότι αμφότεροι πιστεύουν για τον εαυτό τους και τον άλλον ακριβώς τα ίδια: ότι όσο περνάει ο χρόνος ο ίδιος δυναμώνει και ο άλλος αποδυναμώνεται (σ.σ: Το ποιος έχει δίκιο θα φανεί σε…βάθος χρόνου).

Επιστροφή των σεναρίων

Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες ημέρες δικαιώθηκε ο Πώλ Βαλερύ: «touzours recommencer», πάντα να ξαναρχίζεις! Κι όντως! Πάλι ξανάρχισαν τα σενάρια για εκλογές αυτήν τη φορά πασπαλισμένα με τη χρυσόσκονη των «συνεργασιών». Οι σεναριολογούντες πήραν αφορμή από σχετική αναφορά του Πρωθυπουργού που σε ελεύθερη μετάφραση τους έδωσε το δικαίωμα να την ερμηνεύσουν ως δήλωση προθέσεων για μετεκλογική συνεργασία.

Ασφαλώς καθένας έχει το δικαίωμα να αξιολογεί τα δεδομένα σύμφωνα με τις πληροφορίες και την αναλυτική ικανότητα που διαθέτει. Πλην όμως δεν μπορεί παρά να προκαλεί απορίες το γεγονός ότι πολλοί στάθηκαν σε μια αποστροφή περί συνεργασιών κι όχι σε δυο ξεκάθαρες και πολυδιατυπώμενες θέσεις: για την ανάγκη σταθερών κυβερνήσεων και για την πίστη στην αυτοδυναμία. Νομίζω ότι αν ήθελε κάποιος να βγάλει…πολιτικό ζουμί από αυτές τις δυο θέσεις θα κατέληγε στην εκδοχή των…αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων μέχρι να επιτευχθεί η αυτοδυναμία που θα εξασφαλίζει σταθερή κυβέρνηση. Κι όμως! Οι σεναριογράφοι επέλεξαν να «ανεβάσουν»

άλλο έργο, αυτό των συνεργασιών. Το οποίο πολύ γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες απεδείχθη χωρίς βάρος. Άραγε ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία (που διαψεύσθηκε); Ή μήπως ήταν μια απόπειρα να χρεωθεί «πολιτική ήττα» στον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Αντιπερισπασμός;

Το ζήτημα είναι το εξής: ασχέτως του τι δείχνει η κάθε δημοσκόπηση το τελευταίο διάστημα, όλες συμφωνούν ότι ακόμη κι όταν πέφτει η κυβέρνηση, δεν καρπώνεται κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το «εύρημα» αποτελεί ενδεχομένως παγκόσμια πρωτοτυπία: να πέφτει η Κυβέρνηση και να μην επωφελείται η αξιωματική αντιπολίτευση (το δε τρίτο κόμμα να δείχνει ότι έχει ανακόψει τη δυναμική του). Αυτό το δεδομένο προφανώς δεν αποτελεί καλό σημάδι για την αξιωματική αντιπολίτευση και τα φιλικά της ΜΜΕ και χρειαζόταν ένας αντιπερισπασμός για να φανεί ως «πολιτική ήττα» μια κίνηση που (ΔΕΝ) έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μιλώντας δε για δημοσκοπήσεις, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρουσιάζουν αυτήν τη σημαντική διαφορά πρώτου με δεύτερο, παρά τη συνεχή ρητορική της αντιπολίτευσης περί «χειρότερης κυβέρνησης μετά τη μεταπολίτευση», αλλά και παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν από τον Ιούλιο τυο 2019…

Κατόπιν όλων αυτών είναι λογικό να αναρωτηθεί κάποιος, γιατί τώρα άνοιξε (αν άνοιξε) η συζήτηση για συνεργασίες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για την οικονομία της…παρασκηνιακής συζήτησης θα παραβλέψουμε το ότι ο Πρωθυπουργός είπε το απολύτως αυτονόητο: ότι οι πολίτες αποφασίζουν πώς θέλουν να κυβερνηθούν και ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Δεν ανακάλυψε τον τροχό ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις επισημάνσεις αυτές, ασχέτως αν κάποιοι επιδιώκουν να τους δώσουν….κοσμογονικές διαστάσεις.

Τα τρία ΑΝ

Αλλά, είπαμε, για την οικονομία της παρασκηνιακής συζήτησης ας το παραβλέψουμε και να επιχειρήσουμε να δούμε γιατί είπε, ό,τι είπε ο Πρωθυπουργός:

– Η μια λογική είναι ότι έχει χάσει τον έλεγχο και αντιδρά σπασμωδικά (σ.σ: πόσο αντέχει στη λογικό είναι αυτό, αποτελεί μιας άλλης τάξεως συζήτηση…)

– Η δεύτερη λογική είναι ότι βλέπει να πέφτουν τα ποσοστά της ΝΔ και «παρακαλεί» για συνεργασία (σ.σ: ισχύει και σ αυτήν την περίπτωση η πιο πάνω παρένθεση. Συν κάτι άλλο: άρα αίφνης οι δημοσκοπήσεις έγιναν «αποδεκτές» από εκείνους που έκαναν λόγο για χαλκεία; Δεν είναι πια κατευθυνόμενες; Ή είναι κατευθυνόμενες μέχρι να εμφανίσουν ισοπαλία και μετά θα γίνουν αξιόπιστες;)

– Η τρίτη λογική είναι ότι όντως έχει κάποια στρατηγική (σ.σ: προσοχή! Δεν κρίνουμε αν είναι σωστή ή λάθος, κάτι άλλωστε που θα φανεί το βράδυ των εκλογών).

Αν η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ακολουθεί κάποια στρατηγική, τότε ποια είναι αυτή; Για να προσπαθήσει να την κατανοήσει κάποιος, θα πρέπει να αποδεχθεί τους βασικούς άξονες που έχει πολλάκις αποκαλύψει ο Πρωθυπουργός: αυτοδυναμία-σταθερές κυβερνήσεις-συνεργασίες ακόμη κι αν υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Αν μη τι άλλο ο Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν έχει πρόβλημα να προσφέρει θέσεις σε πρόσωπα εκτός των τειχών της ΝΔ, μια τακτική που του έχει κοστίσει σε

«συμπάθεια» στη γαλάζια βάση. Άρα η λογική της συνεργασίας δεν είναι ξένη στην πολιτική κουλτούρα του Κυρ. Μητσοτάκη.

Δυο άξονες

Μένουν οι άλλοι δυο άξονες: αυτοδυναμία-σταθερότητα. Οι δημοσκοπήσεις –όπως λένε οι πληροφορίες- δείχνουν ότι υπάρχει μια αξιοπρόσεκτη διαρροή από τη ΝΔ προς το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Πώς θα μπορούσε να κλείσει αυτή η «διαρροή»; Με τη δημιουργία αμφιβολίας, σε όσους μετακινούνται, για την πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ. Κι εδώ φαίνεται ο Νίκος Ανδρουλάκης να έπεσε στην παγίδα! Έσπευσε να τοποθετηθεί στην υποτιθέμενη πρόσκληση Μητσοτάκη λέγοντας ότι το ΚΙΝΑΛ συνεργάζεται μόνο με όσους αποδέχονται τη σοσιαλδημοκρατία. Άραγε αυτό λειτουργεί ως μαγνήτης, ή ως «σκιάχτρο» σε πιθανές προσχωρήσεις από ΝΔ; Κι αν ισχύει το δεύτερο, μήπως όσο περνάει ο καιρός μέχρι τις εκλογές, θα αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυνάμεις στο ΚΙΝΑΛ;

Ημερομηνίες

Κάτι που μάλλον δεν έχουν πιστέψει ή δεν θέλουν να πιστέψουν οι πολιτικοί αντίπαλοι (ακόμη και συνοδοιπόροι) του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι ο Πρωθυπουργός, όντως αυτό το διάστημα δεν έχει στο μυαλό του τις εκλογές. Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, αφού η ΝΔ δεν άνοιξε κάποιο απ όλα τα παράθυρα ευκαιρίας που είχε για να κάνει πρόωρες εκλογές, θα τις κάνει εν τέλει στο απώτατο δυνατό σημείο. Από τον Απρίλιο του 2023 αρχίζουμε να μετράμε αντίστροφα…

Γι αυτό και ο χρόνος είναι μακρύς, μέχρι τότε, και μπορεί να υπάρξουν κι άλλες παγίδες τις οποίες θα βάλουν η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να αποκαλυφθούν οι προθέσεις και επιδιώξεις των δυο μεγαλυτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Πάντως, ο Απρίλιος του 2023 μοιάζει με μια λογική ημερομηνία εκλογών, με βάση τα τωρινά δεδομένα. Μην ξεχνάμε όμως ότι η Ευρώπη ακόμη συζητάει. Και ίσως στην πορεία, οι πρόωρες εκλογές αποκτήσουν χαρακτήρα όχι «επιλογής», αλλά «ανάγκης»… Και τότε χρειάζεται όσοι λάβουν μέρος να έχουν ξεκάθαρη θέση για την επόμενη ημέρα…