Οι γαμπροί της…πολιτικής ευτυχίας!

«Μένη! Τι σκεφτόμαστε όταν πηγαίνουμε μαζί στη θάλασσα;» ρωτούσε η Γεωργία Βασιλειάδου, ως «Ευτυχία», τον «Κλεομένη» -Νίκο Ρίζο- στην ταινία «Οι γαμπροί της ευτυχίας». Κι ο απογοητευμένος –από την «ομορφιά» της νύφης- Κλεομένης, ο Μένης δηλαδή, έλεγε με…πίκρα: «τις ρουφήχτρες»! Προφανώς, στη λογική των σεναριογράφων της ταινίας, η ρουφήχτρα θα γλύτωνε τον Κλεομένη από την…κακή τύχη.

Διότι, ο…γαμπρός δεν ερωτεύθηκε τη γυναίκα, αλλά την κληρονομιά που έμαθε ότι θα έπαιρνε. Κι αυτή η κληρονομία μαγνήτισε κι άλλον γαμπρό.

Τελικά, η Ευτυχία, παντρεύτηκε τον υπέργηρο πρώτο της έρωτα, η κληρονομιά πήγε αλλού…κι όλοι έζησαν καλά!

Οι διεκδικητές

Στην προκειμένη πολιτική περίπτωση, οι «γαμπροί» είναι πολλοί. Η δε κληρονομιά –κάποιοι- νομίζουν ότι μπορεί να είναι μεγάλη. Αν και στο τέλος μπορεί να επαληθευθεί το παμπάλαιο πολιτικό «δόγμα»: «όποιος απομακρύνεται από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος».

Το πέρασμα από τη ΝΔ, σίγουρα εξασφάλισε σε δυο από τους «γαμπρούς» που κυνηγούν την «πολιτική ευτυχία», μεγάλη προβολή και τη δυνατότητα να απευθυνθούν σε ευρύτερα κοινά. Ο λόγος είναι για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο και τον Γιώργο Κύρτσο.

Διαφορετικές διαδρομές

Με διαφορετικές διαδρομές ο καθένας, με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, με διαφορετικές επιδιώξεις, με διαφορετικά ταλέντα και χαρίσματα.    Αλλά και με κάποια κοινά χαρακτηριστικά: υπερτροφικά «εγώ», εύπεπτο λόγο γεμάτο πομφόλυγες, καλή διαχείριση των ΜΜΕ και αίσθηση προσωπικής υπεροχής έναντι των άλλων.

Αν αμφότεροι δεν είχαν περάσει από τη ΝΔ, δεν θα μιλούσε κάποιος για το πολιτικό τους «βάρος». Άλλωστε, πολύ γρήγορα ξεχάστηκαν οι απέλπιδες προσπάθειες πολιτικής ενεργοποίησης που έκανε ο Γ.Κύρτσος, δρώντας είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο, σε μια διαδρομή από την ΚΝΕ έως το ΛΑΟΣ με μια πολυετή στάση στο πλευρό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ως εξ απορρήτων σύμβουλος…

Το ίδιο γρήγορα ξεχάστηκαν και οι εφήμερες τηλεοπτικές παραστάσεις του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, του οποίου το πάθος της αυτοαναφοράς, υπερκάλυπτε την όποια τηλεοπτική ικανότητα.

Γι αυτό και το βασικό ζήτημα στο θέμα με τις διαγραφές Μπογδάνου-Κύρτσου είναι εκείνο που επεσήμαναν το pagenews.gr και ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου, ως προς τα κριτήρια που επιλέγονται οι άνθρωποι που στελεχώνουν τα κομματικά ψηφοδέλτια. Αλλά αυτό είναι κάτι που, αν θα απασχολήσει, θα απασχολήσει αργότερα τα κομματικά επιτελεία…

Η επόμενη ημέρα

Με κληρονομιά την…ταμπέλα της ΝΔ οι δυο άνδρες φιλοδοξούν να εξαργυρώσουν τα γραμμάτιά τους, όσο αυτά ακόμη έχουν αξία. Ήδη, κάθε ημέρα που περνάει ο Γ.Κύρτσος θα χάνει σε δυναμική και ισχύ. Μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός αναλυτής κι ένας καλός γνώστης των οικονομικών. Πλην όμως χαρακτηρίζεται από βαθιές εμμονές που έχουν φανεί σε όλα του τα κομματικά και πολιτικά διαζύγια. Σίγουρα, θα είχε μεγαλύτερη ισχύ ο λόγος του ως «ο διαφωνών» εντός της ΝΔ κι όχι ως ελεύθερος σκοπευτής, ο οποίος ελάχιστη απήχηση έχει ως αυτόνομη πολιτική παρουσία στην κοινή γνώμη. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια έχει αλλάξει όχι μόνο πολλά κόμματα, αλλά και πολλές θέσεις. Προ ετών, επί παραδείγματι, έλεγε και έγραφε τα ακριβώς αντίθετα για τη Novartis, απ όσα αναφέρει σήμερα. Πλην όμως μέχρι σήμερα ήταν ο…χρησιμος διαφωνών για το σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για μια ομάδα δημοσιογράφων που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «αντικειμενικοί». Εκτός της ΝΔ ελάχιστη χρησιμότητα θα έχει για όλους τους προαναφερθέντες. Άλλωστε, η επιχειρηματολογία του δεν διαφέρει σε κάτι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης…

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τον Κ.Μπογδάνο. Μπορεί να μην έχει δείξει ότι διαθέτει το ίδιο βαρύ φορτίο γνώσεων με τον Γ.Κύρτσο, πλην όμως μπορεί να έχει μεγαλύτερο κοινωνικό έρεισμα. Και τούτο διότι «ιδεολογικά» εμφανίζεται να υπερασπίζεται απόψεις που μπορούν να βρουν ανταπόκριση και εκλογικό κοινό στους χώρους της Δεξιάς. Οι μέχρι στιγμής πληροφορίες, φέρουν τον μεν Κ.Μπογδανο να κινείται για τη δημιουργία σχηματισμού –ίσως με την σύμπραξη, κάποιας μορφής, Φ.Κρανιδιώτη και/ή  Θ.Τζήμερου-ενώ για τον Γ.Κύρτσο ακούγεται η ύπαρξη «φλερτ» με Κ.Βελοπουλο, αλλά και…ΚΙΝΑΛ!

Μεγάλο μειονέκτημα

Και οι δυο θα δώσουν το επόμενο διάστημα εξετάσεις…πολιτικής βιωσιμότητας. Ξεκινούν αμφότεροι μ’  ένα μεγάλο μειονέκτημα: ότι δεν παρέδωσαν (μέχρι στιγμής) την έδρα τους-κάτι που κατά το παρελθόν είχαν κάνει πχ οι Μ.Βορίδης και Α.Γεωργιάδης. Και εννοείται ότι οι βουλευτές έχουν, σύμφωνα με το Σύνταγμα, την «ελεύθερη εντολή» ως αντιπρόσωποι του Έθνους να κρίνουν και να ψηφίζουν ελευθέρως. Από την άλλη όμως παραμένει το ερώτημα: κι αν δεν ήταν υποψήφιοι με το συγκεκριμένο κόμμα θα είχαν αποκτήσει αυτό το προνόμιο;

Ο μέχρι στιγμής κανόνας, στην Ελληνική πολιτική σκηνή για τους πολιτικούς νομάδες είναι ότι έξω από το μαντρί τους τρώει ο λύκος εκτός αν υπηρετούν μια κοινωνική/πολιτική ανάγκη ή μετά από συνειδητή/πολυμέτωπη/συστηματική προβολή και στήριξη από συμφέροντα για να καλύψουν μια τακτικίστικη ανάγκη

Πάντως, τόσο λόγω προσωπικών φιλοδοξιών, όσο και ενόψει ανακατατάξεων που θα επιφέρει η απλή αναλογική, αναμένεται μεγάλος…πληθωρισμός αρχηγησιμων που θα ξεπεράσει και τον αντίστοιχο πληθωρισμό της οικονομίας! Ιδίως στο χώρο της κεντροδεξιάς έχουν συγκεντρωθεί πολλά πρόσωπα, περισσότερες φιλοδοξίες και έντονο επιχειρηματικό ενδιαφέρον…