Καλώς την Προοδευτική Διακυβέρνηση τη ζουμπουρλούδικη – Ο Γιώργος επιστρέφει να τελειώσει τη δουλειά

Η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ τάραξε τα πασοκικά και όχι μόνο νερά και αντιμετωπίστηκε ως ανακάτεμα κυρίως της εσωκομματικής τράπουλας με κάποιες προεκτάσεις και στο υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό.

Η αλήθεια είναι ότι οι αναλογίες είναι αντίστροφες Πρόκειται πρωτίστως για απόπειρα αναδιάταξης των πολιτικών συσχετισμών με βατήρα την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ το οποίο θα γίνει ο ξενιστής για την κυοφόρηση των σεναρίων.

Η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια έχει πάρει μία ρότα προς τη σωστή κατεύθυνση σε ό,τι αφορά στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα – και όχι μόνο εκεί- παρά τις εστιασμένες ενστάσεις για επιμέρους χειρισμούς που πάντα θα υπάρχουν, με εντυπωσιακές ομολογουμένως κινήσεις που αν ολοκληρωθούν θα αλλάξουν συνολικά το γεωπολιτικό status της χώρας.

Είναι προφανές ότι αυτό δεν αρέσει σε αρκετούς εντός και κυρίως εκτός χώρας, κατά Ευρώπη μεριά, που είχαν βολευτεί με την ευκολία της υπογραφής του ΣΥΡΙΖΑ στα πάντα, από δύο – δύο τα Μνημόνια μέχρι την υποθήκευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας και τις Πρέσπες.

Είναι αυτοί που είχαν επιβάλλει πάγωμα εξοπλισμών με το πρόσχημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας για να μην διαταράσσονται οι συσχετισμοί με τον προνομιακό εταίρο κα σύμμαχό τους στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, που ξίνισαν από τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο και που καθόλου δεν τους άρεσε η Αμυντική Συμφωνία με τη Γαλλία, εξ ου και η συριζο-καταψήφιση της. Άσε που εκνευρίζονται διότι έχει βρεθεί υπουργός Εξωτερικών που τους τη λέει κάθε τρεις και λίγο και δεν έχουν συνηθίσει σε αυτά, καθώς είχαν καλομάθει με τον “go back madame Merkel” που έγινε “yes madame” σε όλα και τρεις κωλοτούμπες.

Αυτοί πάντα είχαν και έχουν τους δικούς θύλακες στο εγχώριο σύστημα, όπως και άλλοι βέβαια. Για να είμαστε ακριβείς δεν είναι μόνο αυτοί οι οποίοι θα ήθελαν να δουν αλλαγή σκηνικού στη χώρα με ένα άλλο, πιο βολικό και «διευρυμένο». Δεκτικό σε «Πρέσπες στο Αιγαίο», ανεκτικό στη είσοδο ορδών λαθρομεταναστών στη χώρα δια ξηράς και θαλάσσης δίχως ενοχλητική φύλαξη των συνόρων και φράχτες, παύση των εξοπλισμών που εκνευρίζουν την αγαπημένη τους γείτονά μας η οποία ζορίζεται, αποσυναρμολόγηση των συμμαχιών που συνάπτει η Ελλάδα με κράτη από τη Μεσόγειο μέχρι τη Μέση Ανατολή και τον Ινδικό, πρόθυμο για ταχεία απεθνικοποίηση του… έθνους και για όλα αυτά που θα αδρανοποιούσαν με συνοπτικές διαδικασίες την προσπάθεια ελληνικής επανάκαμψης.

Επειδή όλα αυτά είναι δύσκολο έως απίθανο να τα (ξανά)επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέρεται η μεγάλη εφεδρεία, ο άνθρωπος από τον οποίο ξεκίνησαν όλα, που έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια, και απ’ ό,τι φαίνεται θέλουν να είναι ο άνθρωπος που θα ολοκληρώσει τη δουλειά και θα τα τελειώσει όλα, μαζί και τη χώρα, σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής.

Γι’ αυτό και το μότο «προοδευτική διακυβέρνηση» που φωνάζει από χιλιόμετρα τι εννοεί ο ποιητής. Με εργαλείο την απλή αναλογική στις ερχόμενες εκλογές με την οποία φρόντισε να ναρκοθετήσει τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο θα ενωθούν σε πολιτική σάρκα μία για ένα ensemble φινάλε αντάξιο της αρχής που έκανε ο μεγάλος ισοπεδωτής από το Καστελόριζο και της παντάξιας συνέχειας των εκτελεστών της Συμφωνίας των Πρεσπών, των δύο Μνημονίων και της υποθήκευσης της χώρας στο Υπερταμείο για 99 χρόνια.

Το είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος ο οποίος αντιλήφθηκε από την πρώτη στιγμή περί τίνος πρόκειται. «Καθαρό: εάν οι πολίτες με προτιμήσουν θα βάλω τέλος στα σενάρια περί δήθεν προοδευτικής διακυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο σχήμα με Σπίρτζη, Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου και Κουρουμπλή δεν πρόκειται να βρεθούμε».

Με τον Γιώργο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ0ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Διακυβέρνηση, οι εκφραστές του σχεδίου Ανάν, των Πρεσπών, των ζεϊμπέκικων, της Ελλάδας σε ρόλο παλλακίδας του νεο-οθωμανισμού και της πολυπολιτισμικής αντικατάστασης του ελληνικού πληθυσμού, θα παίξουν τα ρέστα τους σε μία έσχατη απόπειρα για οριστικό ρεσάλτο στη χώρα. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων η προσπάθεια τους θα καταλήξει στα βαθιά νερά του Αιγαίου, την ελληνικότητα του οποίου ποτέ δεν μπόρεσαν να χωνέψουν.