Ψήγματα μίας καταστροφής

Γράφαμε προχθές ότι με αφορμή τις διαδοχικές κρίσεις φαίνεται όλο και έντονα η χαμηλή οροφή του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του, ανεξαρτήτως των υπαρκτών διαφορών μεταξύ των κομμάτων και σε επίπεδο ικανοτήτων και σε ό,τι αφορά στις προθέσεις.

Δυστυχώς η επιβεβαίωση γίνεται με απίστευτα οδυνηρό τρόπο. Αντί να γράψω αυτά που σκέπτομαι, θα μεταφέρω αυτά που σκέπτονται και γράφουν άλλοι, γνωστοί μου και άγνωστοι, οι οποίοι μεταξύ χιλιάδων άλλων συνελλήνων αποτυπώνουν αυτά που εντέλει λίγο-πολύ σκεπτόμαστε όλοι.

Σχολιάζοντας την αναμενόμενη κομματική αντιπαράθεση γύρω από την καταστροφή, ο φίλος και συνομιλητής συχνά στην εκπομπή Αναστάσιος Λαυρέντζος έγραψε το εξής, το οποίο συμπυκνώνει και το άτοπο του διαχρονικού κακοφορμισμένου άξονα πολιτικής αντιπαράθεσης, το γνωστό «ναι αλλά εσείς τα κάνατε χειρότερα».

«Οι 103 νεκροί στο Μάτι το 2018 και το κάψιμο σχεδόν της μισής Ελλάδας σήμερα είναι δυο ανεξάρτητα δραματικά γεγονότα που το ένα δεν αντισταθμίζει το άλλο. Ας σταματήσουν λοιπόν οι «κομματικά εθελοτυφλούντες» να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Οι ανικανότητες δεν συμψηφίζονται.»

Οι 103 νεκροί στο Μάτι το 2018 και το κάψιμο σχεδόν της μισής Ελλάδας σήμερα είναι δυο ανεξάρτητα δραματικά γεγονότα που το ένα δεν αντισταθμίζει το άλλο. Ας σταματήσουν λοιπόν οι «κομματικά εθελοτυφλούντες» να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας. Οι ανικανότητες δεν συμψηφίζονται.

— Λαυρέντζος Αναστάσιος (@LavrentzosA) August 8, 2021

Προς επίρρωση αυτού, έρχεται το καταλυτικό γεγονός ότι κάποιοι τα κάνουν καλύτερα από εμάς και μάλιστα αυτοί που κάποτε κοιτούσαμε αφ΄ υψηλού και τώρα σπεύδουν προς βοήθειά μας. Ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Ιάπωνες.

«Κοιτάμε με Δέος Τους Ρουμάνους Πυροσβέστες»

Ήρθαν Ρουμάνοι πυροσβέστες στην Εύβοια, με τα μηχανήματα και τα ερπυστριοφόρα τους. Έστησαν ανεξάρτητο στρατηγείο (το έχτισαν σε μια νύχτα) με τροφοδοσία και επιμελητεία, σήκωσαν drones, χαρτογράφησαν τα ρυάκια και τους δασικούς δρόμους, υπολόγισαν τον άνεμο και έβαλαν μέσα σενάρια εξάπλωσης της φωτιάς, φοράνε στολές με ενδοεπικοινωνία ενώ η αστυνομία μας έχει ασύρματους της συμφοράς, ξεδίπλωσαν μάνικες 60μετρες και παίρνουν νερό από τα άπειρα ρυάκια και από τοπικές δεξαμενές νερού, τις κάλυψαν με ειδικά προστατευτικά σε όποια σημεία περνούσαν από δρόμο ώστε να μην επηρεάζουν τα αυτοκίνητα και να μην επηρεάζονται από αυτά, ξανασήκωσαν drones και καθοδήγησαν τους ντόπιους και τους δασοπυροσβέστες ώστε να περάσουν από τα καλύτερα σημεία για να κάνουν διανοίξεις με μπουλντόζες, στήνουν γεφυράκια και είναι οργανωμένοι και πειθαρχημένοι σαν τα μυρμήγκια.

Ρωτάνε γιατί δεν σβήσαμε τη φωτιά με φωτιά, είναι διεθνής πρακτική και κάτι που γινόταν στο συγκεκριμένο μέρος στα χρόνια των τσιφλικιών. Γιατί δεν αφήνει το Δασαρχείο, απαγορεύεται και δεν έχει δικαιοδοσία κανείς, γι’ αυτό. Respect στη Ρουμανία, λένε. Τη θεωρούσαν υπανάπτυκτη χώρα, λένε.»

Και η μαρτυρία του φίλου και συναδέλφου Δημήτρη Χριστούλια η οποία συνοψίζει τη θλιμμένη ανακούφιση αυτού που γλίτωσε το σπίτι του αλλά το οποίο πλέον βρίσκεται σε μια «άλλη» γειτονιά, τη θλίψη αυτού αλλά και για αυτόν που δεν σώθηκε το δικό του και το αισιόδοξο πείσμα ή την πείσμονα αισιοδοξία ότι τα πράγματα με κάποιο τρόπο θα ξαναφτιάξουν.

«Ο ήλιος από την βεράντα μας θα γίνει και πάλι λαμπερός. Θα αναγεννηθούμε και πάλι μέσα από τις στάχτες που άφησε πίσω της η πυρκαγιά. Σήμερα έδωσα ένορκη κατάθεση για ένα μπουκαλάκι με βενζίνη που βρήκα έξω από το σπίτι μας. Με όλες μου τις δυνάμεις θα βοηθήσω να βρεθούν οι ένοχοι για την φονική φωτιά και θα λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη.

Την αγάπη μου σε όλους σας που μας σκέφτεστε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Την αμέριστη ευγνωμοσύνη μου στους γείτονες μας Χρήστο και τον γιο του τον Λευτέρη , τον Θανάση και στους εθελοντές του Κρυονερίου που έσωσαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή το σπίτι μας από ολοκληρωτική καταστροφή. Δυστυχώς δεν έχω λόγια παρηγοριάς για τον γείτονα μου τον κυρ Παναγιώτη, την συνάδελφο μου Νανσυ Νικολαϊδου και πολλούς ακόμη συνανθρώπους μας, που έχασαν μέσα σε λίγα λεπτά τα σπίτια τους. Γιατί πολύ απλά δεν τα χρειάζονται. Έχασαν τα σπίτια τους, αλλά δεν έχασαν την αξιοπρέπεια τους και μας απέδειξαν ότι η ανθρωπιά δεν μπορεί να θαφτεί κάτω από τις στάχτες. Το φως θα νικήσει το σκοτάδι και σύντομα στην γειτονιά μας θα ακουστούν και πάλι οι παιδικές φωνούλες! Καλό κουράγιο σε όσους δοκιμάζονται από τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα.»

Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα Ελλάδα. Είναι μακρά η νύχτα. Θα ξημερώσει όταν αποφασίσουμε να ξυπνήσουμε.