Το blitzkrieg Δένδια στην Άγκυρα, σημείο πύκνωσης για τα ελληνοτουρκικά αλλά και για το εσωτερικό

Το στραπατσάρισμα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου από τον Νίκο Δένδια και μάλιστα σε τουρκικό έδαφος αποτελεί ορόσημο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η επιλογή του Έλληνα υπουργού να μην αφήσει αναπάντητες τις τουρκικές θέσεις και να μην επιτρέψει τη μονοπώληση των δημόσιων δηλώσεων από τον Τσαβούσογλου, ο οποίος επιχείρησε να παρουσιάσει την αναθεωρητική ατζέντα της Άγκυρας ως αποδεκτό περιεχόμενο διμερούς διαλόγου, σόκαρε του Τούρκους. Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Είχαν συνηθίσει μέχρι τώρα να διατυπώνουν τις παράνομες διεκδικήσεις τους χωρίς σθεναρό αντίλογο, στο όνομα μίας επικίνδυνης και άστοχης αντίληψης «να μην εκνευριστεί η Τουρκία». Λες και η επιθετικότητα της είναι θέμα διάθεσης και όχι στρατηγικής.

Η αμηχανία και ο εκνευρισμός του Τσαβούσογλου είναι ενδεικτικά του πλαισίου που είχε διαμορφωθεί με αποκλειστική ευθύνη της ελληνικής πλευράς η οποία είχε αναγάγει τους χαμηλούς τόνους σε υψηλή στρατηγική με αποτέλεσμα την αποθράσυνση της Άγκρας. Γι’ αυτό και η έκπληξη Τσαβούσολγλου. Επειδή ο Δένδιας τους χάλασε την πιάτσα. Και των δύο. Και των Τούρκων που είχαν συνηθίσει να λένε ό,τι θέλουν χωρίς έλεγχο και κάποιων «δικών» μας που αντιμετώπιζαν την τουρκική θρασύτητα λες και συζητούσαν σε τσάι κυριών.

Η στάση Δένδια, εκ του αποτελέσματος, είχε τρείς αποδέκτες με το ίδιο μήνυμα σε ισάριθμες προσαρμογές: Στους Τούρκους ότι το πάρτι τελείωσε, ότι οι παράνομες μονομερείς διεκδικήσεις δεν συνιστούν αντικείμενο διμερούς διάλογου και ότι τίποτα δεν θα μένει αναπάντητο.

Στους ξένους που πιέζουν για «διάλογο» ότι αυτός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφορά στην αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας, παρά μόνο το θέμα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας αυστηρά στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας. Και αυτό το πάρτι τελείωσε. «Θέλετε να κάνουμε διάλογο με την Τουρκία; Αυτό είναι το θέμα για το οποίο μπορούμε να συζητήσουμε και αυτό είναι το πλαίσιο, όπως συμβαίνει με όλα τα κανονικά κράτη».

Στους εγχώριους σοβαροφανείς κατευναστές ότι η διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων δε γίνεται με μισόλογα, χλιαρές δηλώσεις από μέσα μας να μην πολυακούγονται και με δόγμα «μην ενοχληθεί η Τουρκία» και «τι θα πουν οι ξένοι». Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό. Ότι έβαλε ψηλά τον πήχη στο εσωτερικό και έκανε τους γνωστούς κήρυκες τού «να τα βρούμε» να ακούγονται από άσχετοι έως ύποπτοι.

Εξάλλου η σπουδή από πλευράς πρωθυπουργικού επιτελείου να κάνουν διαρροή ότι ο κ. Δένδιας «είχε εντολή να απαντήσει αν προκληθεί» δείχνει ότι κάποιοι θορυβήθηκαν από την αποδοχή που είχε η στάση του στην κοινή γνώμη και επικοινωνιακά ψιλο-πήραν τον πρωθυπουργό στον λαιμό τους.

Το εμφανίζουν αγχωμένο από την αναγνώριση της πολιτικής του κ. Δένδια, να σπεύδει να διευκρινίσει ότι είναι και δική του. Αχρείαστο. Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι, ο πρωθυπουργός τον επέλεξε, πιστώνεται την πολιτική του υπουργού του χωρίς εκ του περισσού διαρροές για το ποιος έδωσε εντολή που μάλλον ενισχύουν παρά διασκεδάζουν τους ψιθύρους περί απόκλισης μεταξύ των δύο.

Σε κάθε περίπτωση η επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα, που για άλλο σκοπό την επιδίωξαν οι Τούρκοι και αλλιώς τους βγήκε, αποτέλεσε σημείο πύκνωσης που θα παράγει εξελίξεις. Και στα ελληνοτουρκικά και στο εσωτερικό.