Η Ούρσουλα έκανε τη δουλειά

Η προσβλητική συμπεριφορά που επιφύλαξε ο Ερντογάν στην πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, αφήνοντάς την όρθια και παραχωρώντας της στη συνέχεια μία θέση στον απέναντι καναπέ, ενώ ο ίδιος και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Σαρλ Μισέλ στρογγυλοκάθησαν στις πολυθρόνες, ήταν μία ευχάριστη έκπληξη.

Όχι για την αμήχανη Ούρσουλα βέβαια, ούτε για όσους στις Δυτικές κοινωνίες διαπνέονται από τον στοιχειώδη κώδικα συμπεριφοράς, αλλά επειδή αποτέλεσε μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δουν όλοι σε όλο τον κόσμο και κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες, σε ένα και μόνο πλάνο, πολλά περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσε να περιγράψει οποιοδήποτε για να τους εξηγήσει τι σημαίνει Ερντογάν και Τουρκία.

Δεκάδες εμβριθή άρθρα για την πολιτική της Τουρκίας, πλειάδα συζητήσεων για την παραβατική συμπεριφορά της, εκτενείς αναλύσεις για τη διολίσθηση (ή επαναφορά της) σε ένα πολιτισμικό- κοινωνικό μοντέλο που καμία σχέση δεν έχει με τα καθ΄ ημάς Δυτικά πρότυπα, δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν το νόημα καλύτερα από το πλάνο με τη σύξυλη Ούρσουλα και τον ανατολίτη Ερντογάν να παραχωρεί θέση μόνο στον γάιδαρο Μισέλ.

Διότι μπορεί ο Ερντογάν να «δικαιολογείται» διότι είναι αυτός που είναι και επειδή είναι ξεκάθαρο τι μοντέλο προωθεί, αλλά αν είσαι Ευρωπαίος και δη ο πλέον υψηλόβαθμος αξιωματούχος στην κούφια γραφειοκρατική ιεραρχία και αποδέχεσαι αυτό που συμβαίνει μπροστά σου δίχως αντίδραση μετατρεπόμενος σε κομπάρσο του Σουλτάνου στον σκηνοθετημένο ευτελισμό της συναδέλφου σου, γάιδαρος είναι ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός. Με κίνδυνο να αδικεί τα συμπαθή και υπομονετικά υποζύγια.

Η αξία της εν λόγω σκηνής η οποία έκανε τον γύρο του κόσμου έγκειται στο ότι πέρασε ζωηρά το μήνυμα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, διότι οι ελίτ γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται και δεν πτοούνται για λόγους που έχουν πολλάκις αναλυθεί. Το να βλέπουν όμως οι ψηφοφόροι τους, ο κόσμος τους, ποιος και τι είναι αυτός με τον οποίο συνεργάζονται και στον οποίο κάνουν τα στραβά μάτια καθιστώντας τον προνομιακό εταίρο της Ευρώπης, έχει σημασία.

Την επόμενη φορά που η Μέρκελ θα λέει πόσο σημαντική είναι για την Ευρώπη η Τουρκία και πόσο πολύτιμο συνεργάτη συνιστά για τη Γερμανία, την ίδια ώρα θα έρχεται στο μυαλό όσων την ακούν η σκηνή με το καψόνι του Ερντογάν και την Ούρσουλα να μένει «παγωτό».

Και η Μέρκελ θα ακούγεται κάπως. Παρεμπιπτόντως, τσιμουδιά δεν έβγαλε επισήμως η Γερμανία για το πατσαβούριασμα – συγγνώμη αλλά περί αυτού πρόκειται – στην ανώτατη Ευρωπαία αξιωματούχο που τυγχάνει Γερμανίδα.

Είναι οξύμωρο ότι μία σκηνή, συνδυασμός διπλωματικής κάφρικης συμπεριφοράς και ανατολίτικου μισογυνισμού, ίσως εντυπωθεί πιο έντονα στη συλλογική Δυτική αντίληψη απ’ όσο οι εισβολές, τα εγκλήματα πολέμου, οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και όλα τα φρικώδη που αδιαλείπτως διαπράττει η Τουρκία.

Τελικά ίσως είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι νομίζεται να εκτεθεί η γείτων στη διεθνή κοινή γνώμη ώστε να πειστεί και ο τελευταίος Ευρωπαίος περί τίνος πρόκειται. Αντί να πασχίζουμε να εξηγήσουμε γιατί η Τουρκία είναι ασύμβατη με τον πολιτισμένο κόσμο και γιατί αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη και τη Δύση συνολικά, μπορούμε να στέλνουμε πιο συχνά μία Ούρσουλα. Μαζί με έναν Μισέλ για να είμαστε σίγουροι ότι θα πετυχαίνει κάθε φορά.