Η αναντικατάστατη στρατιωτική ισχύς έναντι (σημερινών…) φίλων και αντιπάλων

Προ ημερών σημειώθηκε μία εξέλιξη η οποία υπενθυμίζει για μία εισέτι φορά το αυτονόητο στις διεθνείς σχέσεις. Η αποτρεπτική ισχύς γενικά και ειδικότερα η στρατιωτική συνιστώσα της, παραμένουν ο θεμέλιος λίθος ασφαλείας των κρατών, διασφάλισης της κυριαρχίας τους και διαφύλαξης των συμφερόντων τους.

Αυτό ισχύει στη νιοστή σε περιοχές στις οποίες εκδηλώνονται αναθεωρητικές τάσεις κυρίως από χώρες, όπως η Τουρκία, δίχως να παραβλέπεται η εμφάνιση ασύμμετρων δυνάμεων σαν το Ισλαμικό Κράτος ή τους Αδελφούς Μουσουλμάνους οι οποίοι πολιορκούν εκ των έσω κράτη με στόχο την ανατροπή κυβερνήσεων και την ανάληψη της εξουσίας. Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να μην εκδηλώνονται ευθέως αναθεωρητικές προθέσεις, αλλά το πολιτικό, δημογραφικό και κοινωνικό υπόστρωμα ασκεί πίεση στις κυβερνήσεις με αποτέλεσμα η «κανονικότητα» σε αυτές τις χώρες να έχει ιδιαιτερότητες ή να είναι εύθραυστη.

Ας πάμε στην προαναφερθείσα εξέλιξη. Η Αίγυπτος προχώρησε σε μία ακόμα προκήρυξη νέων θαλάσσιων οικοπέδων για έρευνα και αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Στα βυθοτεμάχια που προκήρυξε και βρίσκονται εντός της μερικώς οριοθετημένης ΑΟΖ με την Ελλάδα, καθώς και στην οριοθετημένη ΑΟΖ με την Κύπρο, το Κάιρο σεβάστηκε απολύτως τις οριοθετήσεις με Αθήνα και Λευκωσία.

Στη θαλάσσια περιοχή όμως, που βρίσκεται ανατολικά της οριοθετημένης περιοχής με την Ελλάδα, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, στη μη οριοθετημένη περιοχή, οι Αιγύπτιοι «φάλτσαραν». Συμπεριέλαβαν θαλάσσιο οικόπεδο το οποίο θα ανήκε στην Αίγυπτο μόνο αν ληφθεί υπόψιν η οριοθέτηση που προτείνει η Τουρκία, η οποία ως γνωστόν αγνοεί παντελώς το Καστελόριζο ως μη έχον ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα. Ως γνωστόν η Τουρκία επιχειρεί να δελεάσει τη Αίγυπτο καλώντας την να ακυρώσει την οριοθέτηση με την Ελλάδα και να οριοθετήσει απευθείας και μόνο μαζί της, με το επιχείρημα ότι έτσι οι Αιγύπτιοι θα εξασφαλίσουν πολύ μεγαλύτερη ΑΟΖ από αυτή που τους αναλογεί στην οριοθέτηση με την Ελλάδα. Οι Τούρκοι, από τη στιγμή που η Αίγυπτος οριοθέτησε ΑΟΖ έστω μερικώς με την Ελλάδα, ελπίζουν ότι το Κάιρο τουλάχιστον δεν θα προχωρήσει στην οριοθέτηση με τη χώρα μας και ανατολικότερα.

Η Αίγυπτος με την κίνηση να προκηρύξει θαλάσσιο οικόπεδο που της ανήκει μόνο με την τουρκική οπτική περί ΑΟΖ στην περιοχή, εμφανίζεται είτε να «κλείνει το μάτι» στην Άγκυρα είτε να προειδοποιεί την Αθήνα ότι δεν αποδέχεται την πλήρη επήρεια του Καστελόριζου σε ΑΟΖ. Θέση η οποία, δυστυχώς, είναι παλαιά και πάγια στην αιγυπτιακή διπλωματία και γραφειοκρατία και η οποία είναι ο λόγος για τον οποίο δεν κατέστη δυνατή τόσα χρόνια η συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου, παρά μόνο τώρα, μερική και με εκπτώσεις από πλευράς μας ακόμα και στην επήρεια της Κρήτης. Εκπτώσεις οι οποίες κατέστησαν αναπόφευκτες από την στιγμή που η Ελλάδα επειγόταν για συμφωνία που θα διεμβόλιζε την πειρατική ΑΟΖ Άγκυρας – Τρίπολης.

Ανάλογη κίνηση προκήρυξης οικοπέδου που εμπίπτει στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ έχει υπάρξει και στο παρελθόν από πλευράς Αιγύπτου, η οποία όμως είχε διορθωθεί, με αλλαγή συντεταγμένων, μετά από παρέμβαση της Αθήνας και συνεννόησης με τους Αιγυπτίους. Το ίδιο ελπίζεται και τώρα, Υπήρξε ήδη τηλεφωνική επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σούκρι. Ωστόσο, ακόμα και πάλι να διευθετηθεί το θέμα δεν μεταβάλλεται το γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι είναι απρόθυμοι να αποδεχθούν πλήρη επήρεια του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελόριζο) σε ΑΟΖ, άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρξει επαφή και συνέχεια μεταξύ ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ.

Επανερχόμαστε στην εισαγωγή του άρθρου. Σήμερα, με μία κυβέρνηση στην Αίγυπτο η οποία είναι φιλική προς τη χώρα μας και φιλοδυτική γενικώς και με την οποία υπάρχουν άριστες σχέσεις, οι οποίες εξάλλου αποτυπώνονται και στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας- Κύπρου-Αιγύπτου, υπάρχουν αγκάθια τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφαιρεθούν. Ακόμα και στη θεωρητική περίπτωση που ο Σίσι πίεζε τη γραφειοκρατία για να αποδεχθεί την ελληνική θέση, θα βρισκόταν αυτομάτως αντιμέτωπος με εσωτερικές κατηγορίες για μειοδοσία και προδοσία. Και σε αυτές τις χώρες τέτοιες κατηγορίες οδηγούν σε πολύ συγκεκριμένη κατάληξη αν ο «κατηγορούμενος» βρεθεί εκτός εξουσίας. Εξάλλου για πόσο καιρό θα κυβερνά ένας «Σίσι» την Αίγυπτο; Αν αύριο βρεθούν ξανά οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στο τιμόνι της μεγαλύτερης αραβικής χώρας; Πως θα διασφαλίζονται τότε όχι απλά τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και η ίδια η ασφάλεια της, από ένα εχθρικό καθεστώς σε μία υπερεξοπλισμένη χώρα 105 εκατομμυρίων, με ενισχυόμενο στόλο και αεροπορία, η οποία βρίσκεται απέναντι από την Κρήτη; Η απάντηση είναι προφανής. Μόνο με στρατιωτική ισχύ.