Black Friday στην ΕΕ – Εκπτώσεις χωρίς τέλος έναντι στην Τουρκία

«Η συμπεριφορά της Τουρκίας την απομακρύνει από την Ευρώπη και καθώς ο χρόνος κυλά πλησιάζουμε σε καθοριστική στιγμή της σχέσης της με την ΕΕ ».

Οποία διαπίστωση. Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική Ζόζεπ Μπορέλ αποφαίνεται για τη στάση της Τουρκίας. Το ακριβές πάντως είναι ότι όσο απομακρύνεται η Τουρκία από την Ευρώπη τόσο η Ευρώπη την κυνηγά με αποτέλεσμα να απομακρύνεται και η… Ευρώπη από την Ευρώπη.

Αντί η ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις στη Τουρκία κάνει διαρκώς εκπτώσεις από τις θέσεις της ακόμα και από αποφάσεις της λες και έχει Black Friday. Η Γερμανία συνεπικουρούμενη από την Ισπανία, την Ιταλία και άλλους που έχουν οικονομικά και εμπορικά ανοίγματα στην Τουρκία, στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την επιβολή μέτρων, συμπαρασύρουν την ΕΕ σε μία κατάσταση διπλωματικής και γεωπολιτικής ανυποληψίας. Η Ευρώπη όχι μόνο αδυνατεί να εξελιχθεί σε πόλο με ενιαία διεθνή παρέμβαση, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τα του οίκου της. Κράτη-μέλη αδειάζουν άλλα κράτη-μέλη χάριν τρίτων χωρών οι οποίες παραβιάζουν σωρηδόν το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες στους οποίους στηρίζεται το ίδιο το οικοδόμημα της ΕΕ!

Η Ευρώπη αρχίζει και μοιάζει με περιφερειακό γιουσουρούμ που ο καθένας ξεπουλάει την μικροπραμάτεια του όσο-όσο, ανταγωνιζόμενος τον διπλανό πάγκο.

Η Τουρκία, η οποία έχει «διαβάσει» τους Ευρωπαίου και γνωρίζει τα όρια και την «ελαστικότητα» του καθενός, τους εμπαίζει, βέβαια ούσα ότι δεν πρόκειται να βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρές κυρώσεις όπως περικοπή κονδυλίων ή αναστολή της Τελωνειακής Σύνδεσης. Τα υπόλοιπα, κυρώσεις κατά προσώπων, εταιρειών κλπ, ούτε την επηρεάζουν πραγματικά , ούτε την ενδιαφέρουν.

Μέχρι στιγμής της βγαίνει. Βασίζεται στη μικρόνοα αντίληψη του Βερολίνου και των υπολοίπων και έχοντας αυτοπεποίθηση από το γεγονός ότι έχει καταφέρει να ισορροπεί σε ένα πιο δύσκολο σκοινί, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, θεωρεί ότι την Ευρώπη και πιο εύκολα μπορεί να τη διαχειριστεί αξιοποιώντας τις ρωγμές και λιγότερο κινδυνεύει από ουσιαστικά μέτρα.

Αυτή που της χαλάει την πιάτσα είναι η Γαλλία η οποία βλέπει τη μεγάλή εικόνα και έχει αντιληφθεί τι διακυβεύεται. Μαζί της συντάσσεται και η Αυστρία η οποία, ειδικά μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στις δύο χώρες, υπερθεματίζει και ζητά να διακοπεί κάθε σχέση της ΕΕ με την Τουρκία.

Οι συσχετισμοί μεταξύ ρεαλιστών, εχόντων γεωπολιτική αντίληψη από τη μία και απολογητών της Τουρκίας από την άλλη δεν έχει ανατραπεί, αλλά η κατάσταση εξελίσσεται. Ακόμα και η Ολλανδία, κλασικός συνοδοιπόρος της Γερμανίας, υπερψήφισε στο κοινοβούλιό της περιορισμό των εξαγωγών οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία.

Το πεδίο είναι ρευστό και αρκετά θα εξαρτηθούν από τη στάση που θα τηρήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, από την οποία τα σημάδια είναι αμφίσημα. Ντεμπούτο με κυρώσεις κατά της Τουρκίας δύσκολα θα κάνει. Το πιθανότερο είναι ότι σε πρώτη φάση θα επιχειρήσει επαναπροσέγγιση και αν η Άγκυρα δεν ανταποκριθεί θα περάσει, ίσως, σε επιβολή μέτρων το περιεχόμενο των οποίων μένει να διαπιστωθεί.

Εντωμεταξύ όμως και επειδή μία κυβέρνηση Μπάιντεν θα προχωρήσει, όπως έχει προαναγγελθεί, σε αποκατάσταση των σχέσεων με την ΕΕ και ιδίως με τη Γερμανία, το Βερολίνο και οι λοιποί θα οχυρωθούν πίσω από το επιχείρημα του συντονισμού των κινήσεων με την Ουάσινγκτον αναβάλλοντας τις πραγματικές κυρώσεις.

Επειδή όλο αυτό θα πάρει καιρό, αρκετό για να επιχειρήσει η Τουρκία νέα τετελεσμένα στην περιοχή, όπως κάνει μέχρι τώρα εκμεταλλευόμενη τα κενά και τις διχογνωμίες, η Ελλάδα θα πρέπει στο διάστημα να ετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα. Και κυρίως για το γνωστό.