ΗΠΑ: Σύγκρουση δύο κόσμων

Η εξελισσόμενη αμφίρροπη εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ επιβεβαιώνει δύο πράγματα, μεταξύ άλλων: Το πρώτο είναι ότι το «σύστημα», με ό,τι σημαίνει αυτό και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει, υπέταξε για μία ακόμη φορά τα δημοσκοπικά εργαλεία στην πολιτική στόχευση επιχειρώντας να προκαταλάβει και να εκβιάσει την ψήφο.

Ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος, του ποιος θα εκλεγεί, το γεγονός ότι οι εκλογές εξελίχθηκαν σε ντέρμπι στέλνει για μία ακόμη φορά τις δημοσκοπήσεις και τις προβλέψεις που προέβλεπαν άνετη επικράτηση του Μπάιντεν στα σκουπίδια.

Το ίδιο είχε συμβεί και το 2016 που προεξοφλούσαν νίκη της Χίλαρυ Κλίντον, το ίδιο συνέβη και με το BREXIT, το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που θέλουν να ακυρώσουν μία «αντισυστημική» ψήφο (και πάλι με ό,τι και αν σημαίνει αυτό και όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει). Το αποτέλεσμα είναι κάθε φορά το ίδιο. Αυτοί στους οποίους υποδεικνύεται τι πρέπει να ψηφίσουν, γιατί οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι καλό για τον εαυτό τους, αντιδρούν και ψηφίζουν το αντίθετο.

Το δεύτερο είναι ότι οι ΗΠΑ είναι μια βαθιά διαιρεμένη χώρα και αυτός ο παράγων θα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις στο εσωτερικό τω ΗΠΑ αλλά και στον πλανήτη. Σε αυτές τις εκλογές, πέραν των συμφερόντων που συντάχθηκαν με την μία ή την άλλη πλευρά και τα οποία είναι πολυεπίπεδα, σύνθετα και εκτείνονται και εκτός αμερικανικών συνόρων, συγκρούστηκαν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες για τις ΗΠΑ και για τον κόσμο.

Αυτή της παγκοσμιοποίησης με την έννοια και το περιεχόμενο που τη βιώνει ο πλανήτης από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και η άλλη της κατά βάση εθνοκεντρικής αντίληψης και για την οργάνωση και λειτουργία των κρατών και για τις διακρατικές σχέσεις.

Σε σημαντικό βαθμό, πέραν των όποιων διαφορετικών οικονομικών προσεγγίσεων που είναι σημαντικές, αντιπαρατέθηκαν ο πολιτισμικός μαρξισμός που περνά πάνω από τα πτώματα των εθνών και η παραδοσιακή συντηρητική οπτική για τη συγκρότηση των εθνικών κρατών, ο συντηρητικός φιλελευθερισμός με πυλώνα τη κλασική κοινωνική συγκρότηση και αναφορά στην οικογένεια, τη θρησκεία, τις συμβατικές διαπροσωπικές σχέσεις όπως διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν στον Δυτικό πολιτισμό.

Το γεγονός ότι για την προώθηση της μίας πλευράς επιστρατεύθηκε μεταξύ άλλων το Χόλυγουντ και οι άνθρωποι της show biz, ως συνήθως, και συντάχθηκαν όλες οι «ιδιαίτερες» ομάδες και από την άλλη βρέθηκαν, μάλλον σιωπηρά, άνθρωποι της καθημερινότητας, ο μέσος λευκός – και όχι μόνο – εργαζόμενος Αμερικανός, που πίστωσαν στον Τραμπ ότι επανέφερε θέσεις εργασίας με κανονικό μισθό σε αποβιομηχανοποιημένες περιοχέ, επιβεβαιώνει ότι αντιπαρατίθενται δύο κόσμοι Το να βγαίνει η Lady Gaga με πλουμιστά φτερά και stage look και να κουνά το δάκτυλο στον εργάτη της αυτοκινητοβιομηχανίας για το τι θα ψηφίσει είναι δηλωτικό του χάσματος.

Σε αυτές τις εκλογές συγκρούστηκαν δύο Αμερικές. Ακόμα και αν οι επικεφαλής των δύο κομμάτων έχουν άλλη ατζέντα και άλλα στόχευση στο μυαλό τους, οι ψηφοφόροι ψήφισαν έχοντας στο μυαλό τους αυτή ακριβώς τη σύγκρουση. Η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και μόλις μπήκε στην κυρίως φάση της. Για αυτό και η συμμετοχή στις εκλογές ήταν η μεγαλύτερη από το 1916. Η ψήφος ήταν πολιτική και συνειδητή. Και αυτό αποτελεί την εισαγωγή στην κυρίως σύγκρουση η οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα διεξαχθεί στην κάλπη. Όπως είχε γράψει σε ανύποπτο χρόνο ένας blogger πρώην στρατιωτικός, υποστηρικτής του Τραμπ, «από τη μία βρίσκονται Αμερικανοί πατριώτες με μερικά τρισεκατομμύρια σφαίρες και από την άλλη κάποιοι οι οποίοι δεν ξέρουν σε ποια τουαλέτα να πάνε».