Το ζήτημα δεν είναι αν θα γίνει η Ελλάδα «μεζές», αλλά αν θα γίνει η Τουρκία μπουφές

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η Τουρκία είναι απολύτως προβλέψιμη. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις στη συμπεριφορά της. Ακόμα και τώρα που ο Ερντογάν φαίνεται να είναι εκτός ελέγχου, η πολιτική και οι κινήσεις της Τουρκίας σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι αναμενόμενες. Εξάλλου τις περισσότερες φορές τις προαναγγέλλουν και τις περιγράφουν λεπτομερώς οι ίδιοι οι Τούρκοι, αλλά και βάσει της εμπειρίας που υπάρχει δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να προβλέψει κάποιος το επόμενο βήμα της Άγκυρας.

Τις προηγούμενες ημέρες η Τουρκία άφηνε να διαρρεύσει ότι θα ανανεώσει τη NAVTEX για το Oruc Reis και ότι θα διευρύνει τη γεωγραφική περιοχή που θα δεσμεύσει σε απόσταση μέχρι έξι νμ έξω από το Καστελόριζο και τη Ρόδο. Αντ’ αυτού το Oruc Reis κατευθύνθηκε στην Αττάλεια δίχως να ανανεωθεί η NAVTEX. Αυτό η Τουρκία το παρουσίασε ως… κίνηση καλής θέλησης και ζήτησε από την Ελλάδα να προβεί και αυτή σε κινήσεις εκτόνωσης.

Ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι η Τουρκία θα κάνει κάτι τέτοιο. Δέκα ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ όπου θα συζητηθούν οι κυρώσεις εναντίον της, ήθελε να εμφανιστεί ως δήθεν ανταποκρινόμενη στις παροτρύνσεις για αποκλιμάκωση και να διευκολύνει την προεδρεύουσα Γερμανία και άλλες χώρες που θέλουν αποτρέψουν την επιβολή μέτρων, να επικαλεστούν την απόσυρση του Oruc Reis ως δείγμα αποφόρτισης και προοίμιο διαλόγου, οπότε να ζητήσουν την αναβολή των αποφάσεων για κυρώσεις.

Είναι ενδεικτικό πάντως ότι ακόμα και την μη ανανέωση της NAVTEX και την απόσυρση του Oruc Reis, η Άγκυρα την απέδωσε σε ολοκλήρωση της πρώτης φάσης των ερευνών και στη ανάγκη συντήρησης του πλοίου! Οπότε και να μην φανεί ότι υποχωρεί και ταυτόχρονα να επικαλείται ότι προέβη σε κίνηση αποκλιμάκωσης…

Φυσικά η αποκλιμάκωση δεν προκύπτει από πουθενά, αντιθέτως. Η επιθετική ρητορική όχι μόνο παραμένει αλλά οξύνεται με ευθείες απειλές πολέμου. Το δε τουρκικό θράσος, το οποίο όμως μαρτυρεί ξεκάθαρα την τουρκική ατζέντα, είναι τόσο που φθάνει σε σημείο να χαρακτηρίζεται «πρόκληση» η μετάβαση της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελόριζο και ο Ερντογάν και ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ να αναρωτιούνται «γιατί οι Έλληνες πηγαινοέρχονται συνέχεια στο Καστελόριζο λες και δεν έχουν άλλα νησιά»…

Ο Ακάρ φρόντισε μάλιστα να δημοσιευθεί στον τουρκικό Τύπο στα ελληνικά η φράση του «να προσέξει η Ελλάδα να μην γίνει μεζές παρασυρόμενη από τη Γαλλία». Και βέβαια η Άγκυρα απαίτησε ως αντάλλαγμα για την προσωρινή απόσυρση του Oruc Reis η Ελλάδα να συζητήσει εφ’ όλης της ύλης, δηλαδή τις τουρκικές διεκδικήσεις, να προχωρήσει σε απόσυρση των δικών της δυνάμεων, να… αποστρατιωτικοποιήσει το Καστελόριζο και διάφορά άλλα από το γνωστό τουρκικό μενού.

Είναι περισσότερο από σαφές ότι η προσωρινή και προσχηματική απόσυρση του Oruc Reis δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για την αναβολή της συζήτησης στη Σύνοδο Κορυφής για την επιβολή κυρώσεων. Η Ελλάδα επ’ ουδενί δεν μπορεί να συναινέσει σε αυτό.

Σε ό,τι αφορά στην εξυπνάδα του Ακάρ ότι «η Ελλάδα θα γίνει μεζές», η απάντηση, έστω μέσω διαρροών, θα έπρεπε να είναι ότι «το ζήτημα δεν είναι αν θα γίνει η Ελλάδα μεζές, αλλά αν θα γίνει η Τουρκία μπουφές σε μια γεωπολιτική δεξίωση με πολλούς καλεσμένους». Κάτι το οποίο έχει βάση και οι Τούρκοι το γνωρίζουν…