Γενιά «Ζ» στην Τουρκία – Στην Ελλάδα;

Μεταξύ 1995 και 2010 στη γειτονική χώρα έχουν γεννηθεί περισσότερα από 10 εκ. παιδιά (σ.σ. καλύτερα να μη σας αναφέρω το αντίστοιχο νούμερο για τη χώρα μας). Νέες και νέοι οι οποίοι δείχνουν σημάδια πως είναι φορείς αλλαγής. Φαίνεται να μην «αγοράζουν» το όραμα Ερντογάν για αναβίωση της οθωμανικής μεγαλοπρέπειας και να προτιμούν να ζήσουν οι ίδιοι μια καλύτερη ζωή. Σε έναν καλύτερο κόσμο για όλους. Είναι η γενιά των ηλεκτρονικών υπολογιστών, του ίντερνετ και των έξυπνων κινητών τηλεφώνων.

Σκεφτείτε ότι το τελικό χτύπημα στη Σοβιετική Ένωση το έδωσε το άνοιγμα της τηλεόρασης, που τη δεκαετία του 1980 ήταν η απόλυτη καινοτομία με τη δημιουργία παγκόσμιων δικτύων χάρη στους δορυφόρους. Πολύ σύντομα το ίντερνετ από το διάστημα θα φέρει εικόνες από ολόκληρο τον κόσμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ένας νέος κόσμος γεννιέται. Οι αντοχές των παραδοσιακών θεσμών και δομών εξουσίας και καθοδήγησης θα δοκιμαστούν. Ο νέος Τούρκος δεν βλέπει τον λόγο να πεθάνει στη Λιβύη για να έχει να λέει και να κλείνει συμφωνίες ο Ερντογάν. Γιατί ξέρει πως η ζωή είναι αλλού. Το μέλλον δεν είναι στα πεδία των μαχών, αλλά στις λεωφόρους των επικοινωνιών και της γνώσης.

Η γενιά «Ζ» στην Τουρκία βρίσκεται στο μικροσκόπιο των ειδικών και των πολιτικών επιτελείων. Δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα και δηλώνουν πως τους ενδιαφέρουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Νιώθουν την πίεση της οικονομικής κρίσης και εκφράζουν τη δυσφορία τους για την κατάσταση στην πατρίδα τους.

Η στάση τους στις επόμενες εκλογές μπορεί να κρίνει το αποτέλεσμα και την πορεία που θα πάρει η γειτονική χώρα. Αυτά στην Τουρκία. Εδώ; Έχουμε και εδώ νέους που γεννήθηκαν τις ίδιες χρονιές. Ορισμένοι από αυτούς «απέδρασαν» από την κρίση φεύγοντας στο εξωτερικό. Αλλά οι περισσότεροι έμειναν εδώ και είναι αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα της χρεοκοπίας και της πανδημίας. Και με ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν λέει να γυρίσει σελίδα. Μπορεί στην Ελλάδα να μην πουλάνε οι πολιτικοί μεγάλες ιδέες, αλλά δηλητηριάζουν τις νέες γενιές με μία αντιπαράθεση βγαλμένη από τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας μας.

Κάποτε σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να συμφωνήσουμε ό,τι τα λάθη των ατόμων δεν στιγματίζουν παρατάξεις. Δεν ήταν κλέφτες οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ επειδή κάποια στελέχη έβαλαν το χέρι στο μέλι. Δεν είναι διεφθαρμένοι οι οπαδοί και τα στελέχη των κομμάτων που σήμερα πρωταγωνιστούν αν κάποιος κομματικός παράγοντας λειτούργησε αντικανονικά.

Οι πολιτικοί θα πρέπει να διαχωρίσουν την πολιτική από τα θέματα της Δικαιοσύνης. Όποιος πολιτικός αποφασίζει να θησαυρίσει σε βάρος της κοινωνίας περνά αυτόματα στη σφαίρα και την αρμοδιότητα των ποινικών δικαστηρίων. Τα οποία είναι και τα μόνα αρμόδια για να αποφασίσουν την αθωότητα ή την ενοχή του. Δεν έχει καμία θέση στο πολιτικό παιχνίδι. Και δε θα πρέπει να γίνεται εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης.