Το σύνδρομο του «κείται μακράν» – Κάποιος να τους μαζέψει

Οι δηλώσεις του καθηγητή κ. Χρήστου Ροζάκη για το Καστελόριζο και τα δικαιώματά του επί των θαλασσίων ζωνών προκάλεσαν αντιδράσεις. Διόλου περίεργο. Το περίεργο είναι αυτός ο άνθρωπος, με αυτές τις απόψεις, ήταν επί χρόνια επικεφαλής του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών και κάποτε υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.

Το υπουργείο Εξωτερικών αναγκάστηκε να αδειάσει τον κ. Ροζάκη λέγοντας μέσω κύκλων ότι «εκφράζει μόνο προσωπικές απόψεις» και να τον αποπέμψει διευκρινίζοντας ότι «από τις 7 Ιουνίου του 2020 έληξε η τριετής θητεία του κ. Ροζάκη στο Επιστημονικό Συμβούλιου του υπουργείου Εξωτερικών και δεν πρόκειται να ανανεωθεί».

Άριστα έπραξε το ΥΠΕΞ και που τον άδειασε και που τον απέπεμψε. Άργησε όμως, παρότι τον «φορτώθηκε» από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ . Ο κ. Ροζάκης δήλωσε μεταξύ άλλων ότι το Καστελόριζο είναι «απομονωμένο», «σε απόσταση από την ηπειρωτική χώρα» και «κοντά στις τουρκικές ακτές» των οποίων το μήκος και ο εν γένει τουρκικός χερσαίος όγκος δεν επιτρέπουν στο ελληνικό σύμπλεγμα να έχει πλήρη επήρεια θαλασσίων ζωνών. Ό,τι δηλαδή ισχυρίζεται και η Τουρκία. Δεν περιορίστηκε στο Καστελόριζο. Ανέπτυξε μία γενικότερη συλλογιστική που αφορά συνολικότερα στις ελληνικές θέσεις. Είπε πχ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 νμ στο Αιγαίο διότι θα εμποδίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα. Ας προσπεράσουμε τα τεχνικά θέματα, όπως ότι το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει αβλαβή διέλευση κλπ.

Πολιτικά και διπλωματικά μιλώντας είναι αδιανόητο να βγαίνει Έλληνας αξιωματούχος και να δικαιολογεί δημοσίως την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, εξηγώντας γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ασκήσει νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα! Ανάλογα είπε και για την Κύπρο, στην ΑΟΖ της οποίας έχει εισβάλει η Τουρκία. «Το μήκος των ακτών της Τουρκίας απέναντι στο μήκος των ακτών της Κύπρου είναι πολύ μεγαλύτερο»… Μπορεί κάποιος να φανταστεί Τούρκο επίσημο να εξηγεί δημόσια γιατί η Ελλάδα έχει δίκιο (που έχει…), Αμερικανό να υποστηρίζει τις ρωσικές θέσεις, Κινέζο να συμμερίζεται τις αμερικανικές ανησυχίες, Σκοπιανό να κλείνει το μάτι στις ελληνικές ενστάσεις για τον σφετερισμό της Μακεδονίας; Προφανώς και όχι. Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν. Προσέξτε την ευρύτερη άποψη του κ. Ροζάκη: «Εμείς έχουμε αναπτύξει μια μαξιμαλιστική θέση, ή μια σειρά μαξιμαλιστικών θέσεων. Είναι διαπραγματευτικές θέσεις αυτές, ένα κράτος ξεκινάει πάντα μια διαπραγμάτευση με μαξιμαλισμούς και από κει και πέρα υποχωρεί σε δεύτερες θέσεις».

Τι να πει κανείς; Οι απορρέουσες από το Διεθνές Δίκαιο εθνικές θέσεις χαρακτηρίζονται «μαξιμαλιστικές», άρα υπονομεύονται δημοσίως ως αναξιόπιστες και μη ρεαλιστικές και ταυτόχρονα «καρφώνεται» η πιθανή διαπραγματευτική  τακτική της χώρας, με τον κ. Ροζάκη να προεξοφλεί ότι θα υποχωρήσουμε «σε δεύτερες θέσεις». Η αντίληψη ότι τμήματα της ελληνικής επικράτειας έχουν δικαιώματα αναλόγως της απόστασής τους από το Κολωνάκι είναι καινοφανής. Έχει ακούσει ποτέ κάποιος τη Γαλλία να λέει ότι ακόμα και υπερπόντιες κτήσεις της, η Μαρτινίκα ή η Γουαδελούπη που βρίσκονται σε άλλο ημισφαίριο, στην

Καραϊβική, έχουν μειωμένα δικαιώματα επειδή βρίσκονται μακριά από την «ηπειρωτική Γαλλία»; Στην Ελλάδα είναι το σύνδρομο του «κείται μακράν» που κατατρύχει το πολιτικό σύστημα από τότε που το διατύπωσε ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος αφήνοντας την τουρκική εισβολή στην Κύπρο να εξελιχθεί. Έχει διαποτίσει τόσο την σκέψη του πολιτικού προσωπικού που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελαροπούλου, κατά την (σωστή ως προς το μήνυμα) επίσκεψή της στο Αγαθονήσι ανέφερε σε ανάρτησή της στο twitter: « Ήρθα στο Αγαθονήσι, μικρό νησί μακριά από τηνηπειρωτική χώρα. Σ’ αυτή τη διαχρονική κοιτίδα ελληνισμού, από το Φυλάκιο ως την κανονιοφόρο ΚΡΑΤΑΙΟΣ συναντώ περήφανους ανθρώπους, θεματοφύλακες των συνόρων. Απόκάθε νησί, νησίδα και βραχονησίδα χτίζουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση.»

Η ασυνείδητη, προφανώς, επιλογή να προταχθεί ότι το Αγαθονήσι είναι «μικρό νησί μακριά από την ηπειρωτική χώρα» δείχνει πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει η λογική της μεζούρας. Είναι κοντά η Λιβύη για την Τουρκία, η οποία κάνει ολόκληρη στρατιωτική επιχείρηση για να βάλει πόδι (σε άλλο κράτος), αλλά είναι μακριά η Κύπρος από την Ελλάδα; Τελικά αν κάτι είναι μακριά από κάτι άλλο, είναι η αντίληψη του πολιτικού συστήματος από τις απαιτήσεις των καιρών και από τις εθνικές επιταγές.