Ανοιχτή επίθεση στον Δυτικό πολιτισμό

Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ και διαχέεται σταδιακά σε πολλές δυτικές χώρες αν και όχι σε όλες με την ίδια ένταση, είναι μία λυσσαλέα επίθεση κατά του πολιτισμού. Το οργανωμένο ρατσιστικό πογκρόμ κατά του δυτικού πολιτισμικού μοντέλου μέσω της οχλοποίησης των αντιδράσεων για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και με εμφανή στόχο να κατεδαφιστούν οι πυλώνες του οικοδομήματος ώστε να σωριαστεί σε ερείπια, δεν έχει καμία σχέση με κανέναν αγώνα για ίσα δικαιώματα και κατά των διακρίσεων.

Είναι μία παλιά ατζέντα που δουλεύει σαν το σαράκι υπόγεια εδώ και πάρα πολλά χρόνια στα σωθικά των δυτικών κοινωνιών, οι φορείς της έχουν διεισδύσει βαθιά σε θεσμούς -0 κυρίως στην Παιδεία και στα πνευματικά ιδρύματα – καλλιεργώντας μία αντίληψη αυτοαναίρεσης και αυτοχειριασμού του πολιτισμένου κόσμου, έχοντας ως σκοπό την ανατροπή του παγκόσμιου πολιτισμού.

Οι σχεδιαστές της άδραξαν την ευκαιρία με τον θάνατο του Φλόιντ και πυροδότησαν γρήγορη εξέλιξη του σεναρίου εκμεταλλευόμενοι μία σύμπτωση παραγόντων: Την άγρια οικονομική κρίση λόγω κορονωϊού με τη σώρευση δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων μέσα σε δύο μόλις μήνες και την καταστροφή ολόκληρων κλάδων της οικονομίας, τη συνεπαγόμενη ανασφάλεια, την πολιτική ρευστότητα ενόψει των αμερικανικών εκλογών, την οργή για το δολοφονικό περιστατικό το οποίο προκάλεσε ανάφλεξη στο πάντα εύφλεκτο υπόστρωμα των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ και κυρίως την ωρίμανση της μακροχρόνιας διανοητικής υπονόμευσης.

Το οποίο θέμα των φυλετικών διακρίσεων, με τον προηγούμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ να είναι μαύρος και διακεκριμένους Αφροαμερικανούς να καταλαμβάνουν ανώτατες θέσεις από τη Δικαιοσύνη μέχρι τον Στρατό, χρήζει συζήτησης, χωρίς να αμφισβητούνται περιστατικά ρατσιστικής βίας και αντίληψης κυρίως σε μεσαία και χαμηλότερα κλιμάκια της ευρύτερης διοικητικής λειτουργίας.

Το δήθεν αντιρατσιστικό κίνημα όμως είναι πρόσχημα και όχημα. Ο πραγματικός σκοπός είναι να ξαναγραφτεί η Ιστορία με τρόπο που θα εκμηδενίζει τις διάφορες βαθμίδες του πολιτισμού και τις διαφορές πολιτισμικού επιπέδου μεταξύ εθνών, ιστορικών περιόδων, διαφορετικής ιστορικής φάσης του ίδιου έθνους κλπ.

Η ιδέα ότι έχει ίδια πολιτισμική αξία η Ακρόπολη με μία χορτοκαλύβα στη ζούγκλα ή ότι συνιστούν ίδιας εμβέλειας διανοήματα η Ιλιάδα και η Οδύσσεια με τις περιπέτειες του Σπάιντερμαν ή ότι το τεχνολογικό επίπεδο (τεχνολογικός πολιτισμός) της NASA είναι ισάξιος με την κατασκευή λίθινου πέλεκυ, ακυρώνει κάθε έννοια λογικής και αυτό ακριβώς – κατάργηση της αντίληψης – είναι η προϋπόθεση για να καταργηθεί η Ιστορία, που με τη σειρά είναι προϋπόθεση για την κατάργηση του πολιτισμού που είναι προϋπόθεση για να γίνουν οι άνθρωποι ανδράποδα και ένας παγκόσμιος χυλός δίχως ταυτότητα, καταγωγή, συνείδηση και αίσθηση πορείας και αποστολής.

Η αποκαθήλωση αγαλμάτων, η απομάκρυνση εκθεμάτων μουσείων, η απόσυρση έργων που έχουν χαρακτηριστεί αριστουργήματα, η κατάργηση συμβόλων, η ενοχοποίηση περιόδων με μόνο κριτήριο ότι αφορούν λευκούς ή έχουν δημιουργηθεί από ευρωπαϊκά έθνη, αποτελεί κατά μέτωπο επίθεση στον Δυτικό πολιτισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις πυλώνες του, Ελλάδα, Ρώμη, Χριστιανισμός, βρίσκονται στο στόχαστρο από «αναθεωρητές», ταυτόχρονα με την λυσσαλέα προσπάθεια αποδόμησης των βασικών κοινωνικών και εθνικών συμβάσεων και θεσμών, (οικογένεια, ιεραρχία, έθνος, εκκλησία, θρησκεία, κράτος, σύνορα, καταγωγή, γλώσσα) αλλά και κατάλυσης της ίδιας της φυσικής τάξης με τη βαθιά παρανοϊκή αντίληψη ότι το φύλο (όχι οι σεξουαλικές προτιμήσεις, το ίδιο το φύλο) δεν είναι θέμα βιολογίας, αλλά επιλογής…

Δεν μιλάμε για κριτική στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας των δυτικών εθνών, οι οποίες είναι πολλές, αρκετές αφορούν μεταξύ τους διαμάχες και εγκλήματα και αποτελούν ούτως ή άλλως αντικείμενο διαρκούς ιστορικής έρευνας , αλλά για οργανωμένο σχέδιο διαγραφής της Ιστορίας της ανθρωπότητας με στόχο τη χειραγώγηση και μετάλλαξή της.

Είναι ενδεικτικό ότι η βαρβαρότητα πχ των ισλαμιστών έναντι αλλοθρήσκων, γυναικών, ομοφυλοφίλων ακόμα και μετριοπαθών ομοθρήσκων τους δεν απασχολεί το κίνημα (δήθεν) κατά των διακρίσεων, αλλά τους ενοχλεί αυτό που ονομάζουν προβοκατόρικα «λευκή υπεροχή» ως αντίληψη. Δεν εξηγούν επίσης, γιατί στις περιοχές που υπάρχει η μεγαλύτερη ελευθερία στον πλανήτη, η πιο λειτουργική δημοκρατία, ο βαθύτερος σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, η καλύτερη εκδοχή του κράτους δικαίου, κυριαρχούν τα έθνη στα οποία οι «δικαιωματιστές» επιτίθενται και γιατί τα μεταναστευτικά ρεύματα κατευθύνονται προς αυτές τις χώρες, αφού είναι τόσο ρατσιστικές, και δεν πάνε στα πλούσια κράτη του Κόλπου και ευρύτερα της ανερχόμενης οικονομικά Ασίας.

Ο λόγος είναι ότι η Δύση και ο Δυτικός πολιτισμός δεν αποτελούν αντικείμενο κριτικής, αλλά στόχο επίθεσης η οποία για αρκετές δεκαετίες εξελισσόταν υποδορίως ροκανίζοντας τους αρμούς και τώρα εκδηλώθηκε αφιονισμένα και ανοιχτά. Προφανώς και θα υπάρξει αντίδραση.