Διάλογοι Παππά – Μιωνή κόντρα στην διασπάθιση του δημοσίου χρήματος

Γίναμε πιο σοφοί από την απομαγνητοφώνηση και δημοσιοποίηση της αντικανονικής ηχογράφησης του διαλόγου του Σάμπι Μιωνή, ανθρώπου που είχε σχέση στο παρελθόν με τις κρατικές υπηρεσίες του Ισραήλ, με το Νίκο Παππά; Σίγουρα. Όχι όμως για τους λόγους που προβάλλουν εκείνοι που το διαφημίζουν. Από τον διάλογο προκύπτει ότι ο Νίκος Παππάς τότε υπουργός σε ένα ραντεβού με τον Μιωνή, λέει ότι ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, όπως ενδεχομένως και άλλοι υπουργοί έχει δική του ατζέντα που δεν ταυτίζεται με του μαγαζιού. Ότι υπάρχουν κι άλλα μαγαζιά, εκτός από το κεντρικό, και ότι “γίνονται δουλειές και βγαίνουν λεφτά”. Έκτος από την ατζέντα Παπαγγελόπουλου και την ύπαρξη μαγαζιών, τα υπόλοιπα είναι ασαφή, δεν είναι καθαρό σε τι αναφέρεται, ούτε πώς βγαίνουν τα χρήματα και σε καμία περίπτωση ότι βγαίνουν με την συνέργεια της κυβέρνησης.

Επιπλέον δεν υπάρχει κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο με τη νομική-ποινική σημασία. Υπ αυτή την έννοια είναι ντροπή και το ότι δόθηκε στην δημοσιότητα και ότι το σύνολο των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων το υποδέχθηκαν ασμένως. Είναι τα ίδια μέσα και οι ίδιοι δημοσιογράφοι που είχαν ξεσκίσει παλαιότερα τον Παύλο Πολλάκη όταν είχε πει στον Στουρνάρα ότι καταγράφει την συνομιλία τους. Είναι οι ίδιοι που κατακρεούργησαν τον Γιάνη Βαρουφάκη επειδή κατέγραψε τον Σόιμπλε στο Eurogoup και έδωσε το στικάκι στην ελληνική βουλή. Οι καταγραφές είναι κακές όταν αφορούν άλλους, αλλά είναι καλές αν πρόκειται να επιβαρύνουν τους συριζαίους. Από την επιλεκτική του ευαισθησία προκύπτει ότι είναι προφανώς οι ίδιοι που εξανέστησαν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ με το επίμαχο σποτάκι του, υπαινίχθη ότι είναι αργυρώνητοι και εξωνημένοι. Και φυσικά με την συμπεριφορά τους τον επιβεβαιώνουν.

Επί της ουσίας θα μπορούσαν να είναι οι αναφορές οποιουδήποτε υπουργού, οποιασδήποτε κυβέρνησης από τη μεταπολίτευση και μετά. Αναφορές για να στηρίξουν ένα πιπεράτο στα όρια του παραπολιτικού δημοσίευμα με πολλά ερωτηματικά και υπονοούμενα.

Από τον διάλογο προκύπτει ότι ο Νίκος Παππάς είναι αφελής και ότι ο ρουφιάνος που τον καταγράφει προσπαθεί να του αποσπάσει ενοχοποιητικές δηλώσεις. Επίσης ότι εκείνα τα μέσα ενημέρωσης που προσπαθούν να πλασάρουν τον διάλογο που δεν λέει τίποτε, ως μεγάλο αποδεικτικό στοιχείο και απόδειξη του παρακράτους του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σε απόγνωση. Προφανώς ο Σαμαράς που θέλει οπωσδήποτε να στριμώξει τον Τσίπρα δεν έχει τίποτε περισσότερο. Και κυρίως δεν έχει κάτι για τα 2,6 εκατομμύρια ευρώ που κατηγορείται, με έγγραφο που έφθασε στην Προανακριτική, ότι έφθασαν στα χέρια του μέσω του συνεργάτη του και “αδελφικού φίλου του Μιωνή”, Σταύρου Παπασταύρου. Γι αυτό μέσω της πλειοψηφίας της Προανακριτικής έχει παραβιάσει όλα τα δικαιώματα του κατηγορούμενου Παπαγγελόπολου, δείχνοντας σαν δεξιός πρώην πρωθυπουργός, πού έχει γραμμένο το νομικό και κοινοβουλευτικό πολιτισμό. Από τη δημοσιοποίηση του διαλόγου και τις επικρίσεις καρφώθηκε ξανά και το ΚΙΝΑΛ που βιάστηκε να επανέλθει στον αντιαριστερό του ρόλο.

ΥΓ. Μπορεί να υπήρξε παρακράτος επί ΣΥΡΙΖΑ ή όχι. Αλλά δεν αποδεικνύεται από αυτόν τον διάλογο. Χρειάζονται περισσότερα και πραγματικά στοιχεία για μία τέτοια κατηγορία και όχι μαγκιές στον αέρα ενός αμετροεπούς -με την κυριολεξία της αρχαίας λέξης- πολιτικού. Το ότι τον ερμηνεύει όπως τον ερμηνεύει μία κατηγορία δημοσιογράφων -η ίδια που εξακολουθεί να σιωπά για τα 20 εκ. ευρώ- δείχνει ότι από κοινού με την κυβέρνηση προσπαθούν να κάνουν έναν αντιπερισπασμό από την διασπάθιση τους δημοσίου χρήματος.