Το δράμα των εξοπλισμών στην Ελλάδα

Στις 16 του μηνός υπεγράφη, όπως ανακοινώθηκε από τις συμπράττουσες εταιρείες, «συμφωνία για τη συμπαραγωγή της κορβέτας “Θεμιστοκλής” μεταξύ τής αμερικανικής ONEX Neorion Shipyards, η οποία διαχειρίζεται τα ναυπηγεία του Νεωρίου στη Σύρο, και της Israel Shipyards Ltd. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση « οι δύο εταιρείες συνεργάζονται στενά για τη διεθνή ανάπτυξη και προώθηση του “Θεμιστοκλή”, έχοντας ως κύριους κόμβους παραγωγής την Ελλάδα και το Ισραήλ», ο δε σχεδιασμός της κορβέτας «συνδυάζει την τεχνογνωσία της ελληνικής, ισραηλινής και αμερικανικής βιομηχανίας, και την επόμενη γενιά λειτουργικών προδιαγραφών στο μέλλον του ναυτικού πόλεμου.»

Οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού

Καλή είδηση στον βαθμό που το σχέδιο θα υλοποιηθεί, διότι οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού είναι περισσότερο από πιεστικές, αλλά επειδή στην Ελλάδα ζούμε, ας περιμένουμε διότι από σχέδια πάμε καλά, από έργα πάσχουμε. Μένει να δούμε, εφόσον τον αριθμό των κορβετών που θα προμηθευθεί το ΠΝ, αν προχωρήσει το project, η δυνατότητα είναι πάντως σύμφωνα με τους κατασκευαστές να παραδίδεται ένα πλοίο κάθε 250 ημέρες!

Σε μια άλλη παρεμφερή, επίσης θετική είδηση φέρεται να ολοκληρώνεται η διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλήνων και Γάλλων για την απόκτηση δύο φρεγατών Belhara σε υψηλή βέβαια τιμή αλλά με τη διαμόρφωση όπλων που επιθυμεί το ΠΝ, συμπεριλαμβανομένων και στρατηγικών, όπως Scalp Naval. «Σφήνα» στο εξοπλιστικό του ΠΝ μπαίνουν και οι Αμερικανοί, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να μείνουν εκτός, με προσφορά για φρεγάτες LCS έχοντας εξασφαλίσει και πιο ευέλικτες χρηματοδοτικές λύσεις από τους Γάλλους.

Το χρηματοδοτικό στην Ελλάδα

Το πιθανότερο είναι ότι αν τελικά λυθεί το χρηματοδοτικό η Ελλάδα θα προχωρήσει στην απόκτηση και των δύο τύπων φρεγατών, αλλά και πάλι, με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, σε αριθμούς που δεν θα καλύπτουν πλήρως τις αμυντικές ανάγκες και τον ρόλο που πρέπει να έχει η χώρα, κάτι που προϋποθέτει ισχυρό ναυτικό. Εν πάση περιπτώσει αν προχωρήσουν αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πρόκειται για πολύ θετική εξέλιξη διότι η σημερινή κατάσταση από άποψη διαθεσιμότητας και δυνατοτήτων δεν είναι απλά άσχημη, είναι επικίνδυνη. Το ΠΝ πιέζει εδώ και τουλάχιστον 12 χρόνια για την ανανέωση του στόλου, με το πολιτικό σύστημα να αδιαφορεί παγερά, ασχολούμενο με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα, την άμυνα της χώρας.

Η κινητικότητα της τελευταίας περιόδου οφείλεται στη συνειδητοποίηση ότι η Τουρκία βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο πριν από την τελική κίνηση, αυτή δηλαδή που θα αναγκάσει την Ελλάδα να απαντήσει. Διότι καμία κυβέρνηση δεν θέλει να βρεθεί αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο απώλειας εθνικής κυριαρχίας. Ακόμα και αν υποθέσουμε πάντως ότι εφεξής τα πάντα γίνονται γρήγορα – όσο γρήγορα μπορούν να γίνουν διαδικασίες προμήθειας νέων οπλικών συστημάτων- ο χρόνος δεν επαρκεί. Αν γίνει το απευκταίο θα πολεμήσουμε με ό,τι έχουμε, όπως είπε και ο Α/ΓΕΕΘΑ.

Το βασανιστικό ερώτημα είναι πως γίνεται μία χώρα σαν την Ελλάδα, με πραγματική, ενεργή απειλή ασφαλείας, αφενός να έχει προχωρήσει σε παύση εξοπλισμών εδώ και μία δεκαπενταετία με τα πρόσχημα των μνημονιακών περικοπών, αφετέρου να μην έχει δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία για να καλύπτει μέρος των αναγκών της, αλλά και ως πυλώνα του ΑΕΠ με εξαγωγικό προσανατολισμό. Η Τουρκία από ανύπαρκτη στη αμυντική βιομηχανία, κατάφερε να δημιουργήσει έναν πολύ δυναμικό εξοπλιστικό τομέα και να καλύπτει το εντυπωσιακό 65% των αναγκών της, κάνοντας παράλληλα εξαγωγές. Η εικόνα κάποτε ήταν αντίστροφή. Η Ελλάδα είχα μια υποσχόμενη αμυντική βιομηχανία και η Τουρκία τίποτα. Στην Ελλάδα ο τομέας αφανίστηκε, ενώ η Τουρκία κατασκευάζει πλέον μία ευρύτατη γκάμα οπλικών συστημάτων, από τεθωρακισμένα και drones (τα οποία εξελίσσονται σε αιχμή του επιχειρησιακού δόγματός της) και από πυραύλους μέχρι ελικόπτερα και πάρα πολλά ακόμα.

Η Ελλάδα ισχυρή ναυτική δύναμη

Η Ελλάδα μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν η ισχυρή ναυτική δύναμη στο Αιγαίο με παράδοση και αήττητο ναυτικό και η Τουρκία με αδύναμη ναυτική κουλτούρα, μία χερσαία δύναμη. Τώρα η Τουρκία εξελίχθηκε σε ναυτική δύναμη με στόχο την κυριαρχία στη Μεσόγειο και των έλεγχο των θαλασσίων οδών και η Ελλάδα πασχίζει να καλύψει τις ανάγκες της. Η πολύ αξιόλογη προσπάθεια για την κατασκευή «Εθνικού Πλοίου», ελληνικής σχεδίασης, παρότι έφθασε σε σημείο καμπής στον σχεδιασμό σε συνεργασία με ελληνικά ΑΕΙ (Μετσόβειο κλπ), έχοντας μάλιστα ενσωματώσει τις παρατηρήσεις του ΥΠΕΘΑ για τις απαιτούμενες από το ΠΝ προδιαγραφές, τελμάτωσε όπως και τόσα άλλα ελληνικά σχέδια . Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες αξιολογότατες ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής αμυντικού υλικού υψηλής τεχνολογίας με σημαντικές εξαγωγικές επιτυχίες σε όλο τον κόσμο, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων, αλλά στη χώρα μας δεν έχουν ενταχθεί σε ένα στρατηγικό σχέδιο για συγκροτημένη ανάπτυξη του τομέα.

Η λίστα με πολλά υποσχόμενα ελληνικά οπλικά συστήματα που είτε αφέθηκαν δίχως συνέχεια είτε παρέμειναν σκοπίμως στα συρτάρια για να μη μειωθεί ο τζίρος των ξένων εταιρειών και να συνεχίσουν να πέφτουν οι μίζες είναι μεγάλη. Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα είχε κατασκευάσει το πρώτο UAV, τον «Πήγασο», τη δεκαετία του ’80. Όλη αυτή η κατάντια δεν είναι νομοτέλεια. Αποτέλεσμα επιλογών είναι. Αυτό σημαίνει ότι, έστω και τώρα, θέμα επιλογής είναι να αρχίσει η αντιστροφή της πορείας. Θα επανέλθουμε.