Δικαιώματα (από τον Εχίνο μέχρι την Αθήνα)

Στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχουν δικαιώματα για πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Υπάρχουν δικαιώματα (και υποχρεώσεις βεβαίως), που ισχύουν για όλους. Αυτονόητα. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τα αιτήματα. Στα οποία η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Και δε θα πρέπει να θεωρείται ό,τι είναι. Γιατί, μερικοί πονηροί θέτουν ένα αίτημα, προσθέτουν από δίπλα ένα… δικαίωμα μειοψηφίας και εκβιάζουν (πολλές φορές) το κοινωνικό σύνολο.

Στο σημείο αυτό αξίζει όλοι να δείξουμε την απαραίτητη προσοχή. Θυμάμαι την περίοδο της καραντίνας όταν ορισμένοι προσπάθησαν να επενδύσουν με «αλατοπίπερο» ρατσισμού τα περιοριστικά μέτρα στη Νέα Σμύρνη Λάρισας. Τότε οι «ορισμένοι» χρησιμοποίησαν τους Ρομά. Τώρα… ορισμένοι κάνουν τα ίδια μιλώντας για στοχοποίηση στον Εχίνο! Πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. «Ορισμένοι» οι οποίοι εμφανίζονται ως υπερασπιστές δικαιωμάτων είναι στην ουσία ενεργούμενα του πιο βαθιού κράτους. Του κράτους εκείνου που διχάζει και κάνει εμπόριο εξαιρέσεων και «δικαιωμάτων» με την κοινωνία.

Απέναντι στον κορωνοϊό δεν υπάρχουν ορθόδοξοι, καθολικοί και μουσουλμάνοι. Είμαστε όλοι το ίδιο. Όπως όλοι είμαστε Έλληνες πολίτες. Ανεξαρτήτου θρησκείας, καταγωγής κοκ. Απλά πράγματα. Τα οποία ισχύουν για όλους. Όπως ισχύουν και οι υποχρεώσεις που έχουμε ως άτομα, όχι με βάση τη θρησκεία και το χρώμα του δέρματος, απέναντι στους συνανθρώπους μας. Όλα τα άλλα είναι «εμπόριο» από επαγγελματίες τους είδους με αλλότρια (συνήθως) συμφέροντα.

Ας προσπαθήσουμε τώρα να… μετακινηθούμε στην Αθήνα. Φοβάμαι πως δε θα μπορέσουμε. Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη να γίνει η Αθήνα πιο όμορφη και πιο φιλική στους πεζούς. Στηρίζω κάθε σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά, δικαίωμα στην πόλη έχουμε όλοι. Όσοι περπατούν, όσοι τρέχουν, όσοι κάνουν ποδήλατο και όσοι οδηγούν. Γιατί, δεν είναι λογικό να είσαι μποτιλιαρισμένος στη Λεωφόρο Κωνσταντίνου και να βλέπεις έξι στελέχη της Δημοτικής Αστυνομίας να απολαμβάνουν τα καφεδάκια τους για να προστατεύουν την κλειστή Λεωφόρο Αμαλίας. Αυτά το πρωί. Η οποία ήταν κλειστή και άδεια. Γιατί το βράδυ είδα τουλάχιστον δύο ποδηλάτες που απολάμβαναν τη μοναδική θέα που προσφέρει ο συγκεκριμένος δρόμος προς την Ακρόπολη και προς το Καλλιμάρμαρο.

Δεν έχω καμία αντίρρηση στο κλείσιμο του δρόμου. Αλλά, προτιμώ τα στελέχη της. Δημοτικής Αστυνομίας αντί να φυλάνε τις κορδέλες να διευκολύνουν την κυκλοφορία των πολιτών οι οποίοι μετακινούνται για να δουλέψουν. Για να αποκτήσουν και να ξοδέψουν χρήματα. Και οι οποίοι έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Να μην ό,τι υποχρεώνονται από το κράτος. Γιατί αν δεν δουλέψουν και δεν μετακινηθούν δε θα υπάρχουν πόροι ούτε για πεζοδρομήσεις, ούτε και για μισθούς στελεχών που θα φυλάνε τους κλειστούς δρόμους. Το… μαγαζί ολόκληρο θα κατεβάσει ρολά!