Η κατάρρευση της στρατηγικής Αθήνας – Λευκωσίας έναντι της Τουρκίας

Στις πολιτικές που ακολουθούν Ελλάδα και Κύπρος προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Τουρκία αναφέρεται ο Πάρις Καρβουνόπουλος στο blog του στο pagenews.gr. "Πρόκειται για την πιο επιθετική Τουρκία από το 1974... χρόνος πλέον δεν υπάρχει" σημειώνει χαρακτηριστικά.

Για να επιλύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα απ΄ όλα να αναγνωρίσεις την ύπαρξη του. Αθήνα και Λευκωσία θα πρέπει επιτέλους να παραδεχτούν ότι οι στρατηγικές τους έναντι της Τουρκίας έχουν καταρρεύσει με πάταγο! Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις για υποστηριχθεί αυτή η άποψη, ούτε δικαιολογίες που μπορεί να φθάσουν μέχρι τον κορωνοϊό…

Η πραγματικότητα είναι η εξής:

• Η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας που επέλεξαν να ακολουθήσουν με ευλάβεια όλες οι κυβερνήσεις, ξεκινώντας από την κυβέρνηση Σημίτη, απέτυχε. Η Τουρκία εκλαμβάνει τον κατευνασμό ως αδυναμία και επιπλέον εκμεταλλεύθηκε με τρόπο αριστοτεχνικό το χρόνο που της δώσαμε για να “χτίσει” μια στρατιωτική μηχανή που σε ποσοστό άνω του 60% ελέγχεται από την Τουρκία και δεν εξαρτάται από το εξωτερικό!
• Ο Ερντογάν από εκπρόσωπος του “δυτικοποιημένου Ισλάμ” στην αρχή της εξουσίας του, έχει γίνει ένας υπολογίσιμος “παίκτης” στην περιοχή, ο οποίος όλους τους ενοχλεί αλλά και όλοι μιλούν μαζί του. Όσο για το Ισλάμ; Οι ελπίδες της Ελλάδας αλλά και των Ευρωπαίων αποδείχτηκαν φρούδες…

• Ο Ερντογάν χωρίς καν να έχει στα χρόνια της εξουσίας του προκαλέσει “θερμό επεισόδιο” στο Αιγαίο και στην Κύπρο, έχει επιτύχει πολλά περισσότερα από τους προκατόχους του στην εξουσία. Αυτό το ΄χουν καταλάβει καλά στην Κύπρο, όπου οι “εταιρείες προστάτες” που υποτίθεται θα αποτελούσαν εγγύηση για την ασφάλεια της τα μάζεψαν και έφυγαν. Ο κορωνοϊός και η οικονομική κρίση ήταν η αφορμή, αλλά ας μην κρυβόμαστε επιτέλους πίσω από το δάχτυλο μας. Πολύ πριν είχε γίνει σαφές ότι όλοι οι “ενεργειακοί παίκτες”, δεν είχαν στο μυαλό τους την προστασία της Κύπρου, αλλά πως θα την σπρώξουν σε τραπέζι διαπραγμάτευσης για να “κλείσει το θέμα και να γίνουν οι δουλειές μας”. Στις οποίες πάντα υπολογίζουν ότι θα ΄χουν και την Τουρκία.
• Το αποτέλεσμα είναι στην κυπριακή ΑΟΖ να βρίσκονται τουρκικά γεωτρύπανα και ερευνητικά σκάφη, αλλά όχι “οι μεγάλες δυνάμεις” που θα έσωζαν την Κύπρο.
• Η Κύπρος πληρώνει την επιλογή της να αφήσει στην άκρη τον στρατιωτικό εξοπλισμό της, που θα μπορούσε να γίνει μέσω της Ελλάδος. Σπρώχτηκε σ΄ αυτή τη λογική και από την κυβέρνηση Σημίτη, η οποία πίστευε ότι αρκούσε η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ ,για να επιλυθούν όλα της τα προβλήματα. Το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε ούτε την Αθήνα, ούτε την Λευκωσία.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Ελλάδα και Κύπρος έχουν να αντιμετωπίσουν την πιο επιθετική Τουρκία από το 1974 έχοντας διαπιστώσει ότι οι στρατηγικές τους εναντίον της έχουν καταρρεύσει. Καιρός να το παραδεχτούμε και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Χρόνος πλέον δεν υπάρχει για να παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, δηλώνοντας ότι “η Τουρκία είναι απομονωμένη”.