Η αυτοακύρωση ως εθνική πολιτική

Είναι πολλές φορές που σε αυτή τη χώρα πριν καν τελειώσουν οι πανηγυρισμοί για κάτι καλό που πετύχαμε ήρθε η «πραγματικότητα» για να μας προσγειώσει σε αυτό από το οποίο νομίζαμε ότι είχαμε ξεφύγει. Και βάζω την «πραγματικότητα» σε εισαγωγικά διότι τις συντριπτικά περισσότερες φορές το πισωγύρισμα που συμβαίνει δεν είναι νομοτέλεια, δεν γίνεται επειδή υπερβαίνει τις δυνάμεις μας, είναι αποτέλεσμα επιλογών.

Πριν από λίγες εβδομάδες όλη η Ελλάδα αισθάνθηκε εθνική ανάταση επειδή έγινε κάτι αυτονόητο μεν, αλλά με στοιχεία αποφασιστικότητας, γρήγορης αντίδρασης και επιτυχημένης διαχείρισης, χαρακτηριστικά στα οποία, δυστυχώς, δεν είμαστε συνηθισμένοι να τα βλέπουμε από την Πολιτεία και γι’ αυτό  οι Έλληνες αισθάνθηκαν αυτοπεποίθηση και εσωτερική επιβεβαίωση.

Αναφέρομαι στην απόκρουση της οργανωμένης από την Τουρκία απόπειρας μαζικής εισβολής στον Έβρο όπου η αντίδραση ήταν μεν αυτονόητη – καμία κυβέρνηση δεν θα άντεχε τη μαζική εισβολή 100 χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα – αλλά δεν παύει να αποτελεί και επιτυχία διότι ακυρώθηκε ο τουρκικός αιφνιδιασμός, υπό δύσκολες συνθήκες, όπως απέτυχαν και στη συνέχεια οι αλλεπάλληλες και κλιμακούμενες επαναληπτικές προσπάθειες.

Η κυβέρνηση, η οποία όλο το προηγούμενο διάστημα συνέχιζε την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό αποδεχόμενη την καθημερινή είσοδο εκατοντάδων παράνομων μεταναστών στα νησιά και στον Έβρο, φθάνοντας στο σημείο να στείλει τα ΜΑΤ να ξυλοκοπήσουν τους νησιώτες επειδή αντιδρούσαν στην κατασκευή των (μέγα)δομών φιλοξενίας, πιστώθηκε την αντίδραση στα σύνορα και της «συγχωρέθηκε», τρόπον τινά, η προηγούμενη πολιτική της, διότι ο κόσμος πίστεψε ότι αυτή πλέον άλλαξε υπό το βάρος των γεγονότων.

Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι αυτό δεν ισχύει. Μόλις έληξε η χρονική διάρκεια μηνός για την οποία είχε ανασταλεί το δικαίωμα κατάθεσης αιτήματος ασύλου, αντί να παραταθεί η αναστολή, επανήλθε το δικαίωμα και μάλιστα αναδρομικά και για αυτούς που είχαν συλληφθεί κατά την διάρκεια ισχύος της άρσης, ενώ αποσύρθηκαν σταδιακά οι αστυνομικές ενισχύσεις από τον Έβρο και τώρα βρισκόμαστε πάλι στην παλιά γνωστή κατάσταση.

Μετανάστες μπαίνουν από τα χερσαία σύνορα και οι κάτοικοι της περιοχής τους βλέπουν να φθάνουν ξανά κατά δεκάδες ή και εκατοντάδες στις πλατείες των χωριών και στις αυλές τους. Και όλοι αυτοί, οι σταλμένοι από την Τουρκία, αφού προσαχθούν και καταγραφούν από τις Αρχές, μεταφέρονται στις δομές όπου έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν αίτημα για άσυλο…

Πρόκειται, σε όλη της την καταθλιπτικότητα, για την  αυτοακύρωση μίας σωστής πολιτικής η οποία, όπως αποδεικνύεται, έγινε υπό την πίεση γεγονότων που δεν άντεχε η κυβέρνηση διότι θα αποσταθεροποιείτοκαι τώρα που πέρασε η οξυμένη κατάσταση διολισθαίνει στην πρότερη διαχείριση.

Το σχέδιο για τη δημιουργία των δομών εγκατάστασης  χιλιάδων  μεταναστών στα νησιά, όπως και σε όλη τη χώρα, συνεχίζεται, με τους αρμόδιους πότε να τα τάζουν και πότε να πιέζουν τους αυτοδιοικητικούς και όσους αντιδρούν, εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι η πανδημία έχει μονοπωλήσει, λογικό άλλωστε, το σκηνικό.

Η Τουρκία, βέβαια, αξιοποιεί εναντίον της Ελλάδας ακόμα και τον κορωνοϊό, μετατρέποντάς τον σε βιολογικό όπλο και τους μολυσμένους μετανάστες που στέλνει σε ανθρώπινες βιολογικές βόμβες. Αλλά αυτό ουδόλως πτοεί τους υπευθύνους οι οποίοι συνεχίζουν business as usual, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις είναι κυριολεκτικό αφού τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα δώσει  η ΕΕ, αντί για τη φύλαξη των συνόρων, θα πάνε για την κατασκευή δομών, σίτιση, στέγαση κλπ των μεταναστών, οπότε αυτοί που θα αναλάβουν όλα αυτά όντως θα κάνουν business.

Όπως δεν πτοούνται και από τα όλο και πιο συχνά περιστατικά πυροβολισμών από Τούρκους στρατοχωροφύλακες και στρατιώτες εναντίον Ελλήνων συνοριοφυλάκων και ανδρών της FRONTEX, προκειμένου να  διευκολύνουν την είσοδο μεταναστών σε ελληνικό έδαφος. Όταν κάποιοι εξ αυτών καταφέρνουν και περνούν υπό την… κάλυψη τουρκικών πυρών, αποκτούν δικαίωμα αίτησης ασύλου…

Η αποθέωση της παράνοιας ή της σκοπιμότητας. Ή κάποιοι είναι παντελώς ανεπαρκείς να προστατεύσουν τα ελληνικά συμφέροντα ή κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από αυτό ή ισχύουν κατά περίπτωση και τα δύο. Να ομολογεί η Τουρκία δημοσίως στο ανώτατο επίπεδο ότι στέλνει μετανάστες μεταξύ των οποίων τζιχαντιστές και ποινικοί εν είδει πολεμικής επιχείρησης και εσύ να τους υποδέχεσαι ως πρόσφυγες που έχουν δικαίωμα εξέτασης ασύλου είναι ή τεκμήριο ελλιπούς νοητικής αντίληψης ή σιωπηρή απόδειξη έμμεσης συνενοχής με αλλότριο σκοπό.

Ενδεικτικές τού πως αντιλαμβάνονται ξένοι παράγοντες τη χώρα κα το πολιτικό προσωπικό της, είναι οι δηλώσεις τής Επιτρόπου Μετανάστευσης Ίλβα Γιόχανσον, η οποία, όταν κατά τη διάρκεια της τουρκική επίθεσης στον Έβρο ανεστάλη το δικαίωμα εξέτασης ασύλου, είπε τα εξής αποκαλυπτικά:

«Δεν είναι δυνατόν να ανασταλούν οι διαδικασίες ασύλου. Όλοι οι μετανάστες που φθάνουν θα πρέπει να έχουν δικαίωμα ασύλου. Μπορώ να καταλάβω ότι εάν υπάρξει μια ιδιαίτερη ένταση, μπορεί να υπάρξουν κάποιες ημέρες ή εβδομάδες για να δεχθούν οι αρχές την αίτηση ασύλου. Ήμουν στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα και συναντήθηκα τόσο με τον πρωθυπουργό όσο και με τον αρμόδιο υπουργό και το κατέστησα σαφές: είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα να ζητήσει κανείς άσυλο και να αξιολογηθεί το αίτημά του.»

Το ότι η συγκεκριμένη Σουηδέζα κυρία έχει ύφος ανθύπατου που δίνει εντολές σε υπαλλήλους προτεκτοράτου, σημαίνει ότι η ελληνική ηγεσία της έχει δώσει το σχετικό δικαίωμα. Το γεγονός ότι δεν υπήρξε επίσημη απάντηση ή αντίδραση για το εξωφρενικό να λέει ότι «κατέστησε σαφές» στον πρωθυπουργό και στον αρμόδιο υπουργό, ότι δηλαδή τους έδωσε εντολές, αυτή, μία υπάλληλος της Κομισιόν σε εκλεγμένη ηγεσία ανεξάρτητου κράτους για θέμα εθνικής ασφαλείας , εξηγεί όλα τα υπόλοιπα.