Και τώρα τα δύσκολα

Έχουμε και λέμε: ανεργία, μείωση εισοδημάτων, κόκκινα δάνεια, απλήρωτοι λογαριασμοί, μεταναστευτικό, ελληνοτουρκικά και… κορωνοϊός! Είναι προφανές ότι αν η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για όλα αυτά πολύ σύντομα κάποιοι θα θυμούνται τον Μάρτιο και τον Απρίλιο ως την ηρεμία πριν την καταιγίδα. Ειλικρινά αναμένω με εξαιρετικό ενδιαφέρον να δω πως η Πολιτεία θα σταθεί στο πλευρό όσων επλήγησαν από την κρίση. Και δεν αναφέρομαι σε όσους πήραν το επίδομα των 800 ευρώ και είδαν κάποιες δόσεις στην εφορία να παγώνουν.

Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι, οι πολλοί, που είδαν το εισόδημα να μειώνεται και δεν έτυχαν καμίας βοήθειας.

Επιχειρήσεις που είδαν τους πελάτες τος να επικαλούνται λόγους ανωτέρας βίας και να αθετούν τις πληρωμές. Επιχειρήσεις που δεν έκλεισαν και οι οποίες έπρεπε να πληρώνουν μισθούς, ενοίκια, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, εφορία κοκ. Όλοι αυτοί πιθανότατα έχουν και δάνεια για τα οποία η λύση δε μπορεί να είναι και πάλι νέα παράταση και νέοι τόκοι. Ειδικά όσο παραμένει απαξιωμένη η ακίνητη περιουσία, στην οποία ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είχε βάλει τις οικονομίες του και τις προσδοκίες του για την… ισχυρή Ελλάδα. Οφείλουμε όλοι μαζί να δεχτούμε το γεγονός πως πέσαμε έξω στις προβλέψεις μας. Και να κάνουμε όλοι μαζί έναν βιώσιμο υπολογισμό. Τι μπορεί να πληρωθεί και τι όχι. Τι θα πρέπει να χαθεί και τι όχι. Τι θα πρέπει να αλλάξει χέρια και τι όχι. Απλά είναι τα πράγματα. Οι κανόνες πρέπει να ισχύσουν για όλους, αλλά με ρεαλισμό και δικαιοσύνη, όπως είπε ο πρωθυπουργός.

Σε κάθε άλλη περίπτωση θα έχουμε κοινωνική ένταση και σύντομα όποιο θετικό κεκτημένο καταφέραμε να αποκομίσουμε από την αντιμετώπιση της υγειονομικής απειλής θα χαθεί. Γιατί, στοιχειώδης προϋπόθεση για να συντηρηθεί και να εμπεδωθεί ένα νέο επίπεδο λειτουργίας του κράτους είναι να υπάρχουν λεφτά. Και αυτή τη φορά το δημόσιο δε μπορεί απλά να περιμένει τους φόρους του ιδιωτικού τομέα. Θα πρέπει το ίδιο να προσφέρει υπηρεσίες που θα αυξήσουν το εισόδημά του. Και όχι μόνο από Έλληνες, αλλά και από ξένους.

Η ώρα για να ανοίξουν τα νοσοκομεία της χώρας και τα πανεπιστήμια έχει έρθει.

Αν το δημόσιο δε φέρει συνάλλαγμα στη χώρα είναι χαμένο και μαζί του ο ιδιωτικός τομέας. Έχει έρθει η ώρα της απόλυτης συνεργασίας. Μακριά από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Σε αυτή τη φάση είναι εξαιρετικά κρίσιμος και ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μείνουν σε ρητορική «όλα τα λεφτά – όλα τα κιλά» τότε ακόμη και αν κερδίσουν ψήφους θα έχουν χάσει. Όλοι θα έχουμε χάσει. Και η ΝΔ, και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και όλοι.

ΥΓ. Δεν κάνω αναφορά στο κύριο μέρος του άρθρου στο ΚΚΕ, στο ΜεΡΑ25 και την Ελληνική Λύση από σεβασμό στις διακηρυγμένες θέσεις τους, οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια αλλαγής στάσης.