Προσωπικό πλήγμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η ιστορία των voucher

Η ιστορία των προγραμμάτων τηλεκατάρτισης των επιστημόνων, των διαβόητων πλέον voucher,  είναι προσωπική ήττα του πρωθυπουργού, αναγκάστηκε να τα μαζέψει άρον άρον αφού το επιτελικό κράτος έγινε καταγέλαστο στα social media και προκάλεσε και την δυσαρέσκεια των αντίστοιχων επαγγελματικών κλάδων. Τα συστημικά ΜΜΕ που δεν αντελήφθησαν δύο εβδομάδες τώρα το θέμα, φρόντισαν πάντως να προβάλλουν “Με απόφαση Μητσοτάκη τέρμα τα voucher”.

Και φυσικά κάθε καλοπροαίρετος δημοσιογράφος ή πολίτης δεν έχει καμία διαφωνία επ αυτού. Το ερώτημα όμως είναι πόσες ημέρες πήρε στον πρωθυπουργό και στο επιτελικό κράτος το οποίο καθημερινά εκθειάζει για να αντιληφθούν ότι η ιστορία των voucher ήταν από ευτελισμός των επιστημόνων και κακοδιαχείριση μέχρι άπατη από την οποία θα έβγαιναν ευνοημένοι φίλοι του συστήματος εξουσίας, μεταξύ των οποίων και “δημοσιογράφοι που τον λιβανίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς”;  

Το ότι ο πρωθυπουργός “έβαλε τέρμα στα voucher”, αποδεικνύει ότι όλη η μεθόδευση ήταν φιάσκο, δεν χρειάζεται άλλη επιχειρηματολογία.

Το επόμενο ερώτημα είναι στο επιτελικό κράτος υπάρχει καταλογισμός ευθυνών; Γιατί εάν υπάρχει τότε ο αρμόδιος υπουργός θα πρέπει να πάει σπίτι του. Χθες, όχι αύριο. Όσο μένει στην θέση του δίνει βάση στις αιτιάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι “το Μέγαρο Μαξίμου είχε γνώση της υπόθεσης και είναι συνυπεύθυνο”. Αλλά δεχόμενοι την επίσημη εκδοχή, δεν μπορούμε παρά να αναρτηθούμε, τόσες ημέρες που φωνάζει η αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ και οι επιστημονικοί φορείς και τα social media -αφού τα “μεγάλα ΜΜΕ” είχαν άλλα θέματα να ασχολούνται-, κανείς από το επιτελικό κράτος δεν ενημέρωσε τον πρωθυπουργό ώστε να τον προστατεύσει και να πάρει εγκαίρως τις αποφάσεις του;

Ούτε η ερώτηση που του κατέθεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν καμπανάκι για κάποιους συνεργάτες του;

Έπρεπε να βγει από τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης ότι εμπλέκονται συνεργάτες του αρμόδιου υπουργού και φιλικά στη ΝΔ συμφέροντα για να υπάρξει παρέμβαση. Όπως είναι στημένο όμως το επιτελικό κράτος δεν παίρνει μόνο τα εύσημα από τις επιτυχίες του, χρεώνεται και τις αποτυχίες. Εάν λοιπόν ο πρωθυπουργός πράγματι -όπως όλοι οι καλοπροαίρετοι πολίτες και δημοσιογράφοι πιστεύουμε- ενημερώθηκε με καθυστέρηση για τις διαστάσεις του θέματος, τότε δεν πρέπει να αποχωρήσει μόνο ο υπουργός Εργασίας, αλλά και κάποιοι από το επιτελικό κράτος. Χθες όχι αύριο. Εκτός αν έχει δίκιο η αντιπολίτευση…