Μάσκες

Γυρίζουμε στην καθημερινότητα λοιπόν, αλλά με μάσκες. Και το βασικό ερώτημα είναι τι καθημερινότητα θα είναι αυτή; Όταν για να ταξιδέψεις θα πρέπει να κάνεις τεστ, όταν για να δουλέψει ένας εργαζόμενος σε ξενοδοχείο ή εστιατόριο θα πρέπει να κάνει τεστ. Πού τελειώνει η πραγματική προστασία και πού ξεκινά η υπερβολή; Και πόσο… κανονικά είναι όλα αυτά;

Είμαι βέβαιος, πως όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα στη ζωή και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε θα αργήσουν να πέσουν οι μάσκες. Ή θα υπάρξει υποτροπή,οπότε θα κλειστούμε όλοι πάλι στα σπίτια μας, ή σύντομα τα όποια μέτρα ληφθούν θα ατονήσουν. Γιατί, αν η απειλή δεν είναι ορατή ο άνθρωπος έχει την τάση να την παραβλέπει. Αν δεν υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι γύρω μας είναι προφανές ότι οι μάσκες θα περιπέσουν σε αχρηστία. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό πως καταφέραμε να αποφύγουμε την έξαρση του ιού στη χώρα μας και να κερδίσουμε χρόνο για την ενημέρωση του κόσμου και την ενίσχυση του συστήματος Υγείας.

Οι μάσκες θα πέσουν σύντομα και σε άλλα θέματα. Όπως στην οικονομία, όπου επιχειρηματίες και εργαζόμενοι περιμένουν με κομμένη την ανάσα την επόμενη μέρα. Κανείς δε ξέρει τι θα του ξημερώσει και όλοι φοβούνται τα χειρότερα. Σε λίγες ημέρες, έστω σε λίγες εβδομάδες, τα πράγματα, θα έχουν ξεκαθαρίσει. Όπως και αν θα μας βοηθήσει η Ευρώπη. Για την ακρίβεια, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση βοηθήσει την Ευρώπη. Δεν πρέπει κάποιοι στις Βρυξέλλες να ξεχνούν ότι η Ένωση έγινε για να υπηρετεί τους λαούς της Ευρώπης.

Δεν έγινε για να λαμβάνουν ορισμένοι υψηλούς μισθούς και να κουνάνε το δάχτυλο σε όσους τη βγάζουν με τον βασικό. Γιατί οι τελευταίοι είναι οι εντολείς των πρώτων. Τους έχουν επιλέξει για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη και όχι για να μοιράζουν τη φτώχεια, ώστε να είναι υγιή τα δημόσια οικονομικά. Άλλωστε, αν στους πολίτες καλλιεργηθεί η αίσθηση της ματαιότητας κανείς και τίποτα δε θα μπορέσει να σώσει κρατικούς προϋπολογισμούς και αγορές. Όλοι θα καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι. Σαν… χρησιμοποιημένες μάσκες στο καλάθι με τα άχρηστα.

Περιμένω, επίσης, να ξημερώσει αύριο για να δω πίσω από τους τίτλους το θέμα της Παιδείας. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τις αλλαγές που κάνει το υπουργείο Παιδείας εν μέσω καραντίνας. Περίμενα να ακούσω προγράμματα για εξ αποστάσεως εκπαίδευση και διαβάζω για «εργαστήρια» στο σχολείο, η έμφαση δυστυχώς είναι στα εισαγωγικά και όχι στη λέξη, για περισσότερες γραπτές εξετάσεις στο γυμνάσιο κοκ. Στα αλήθεια δεν έχουν καταλάβει πόσο άσχημα περνούν οι μαθητές; Στα αλήθεια δεν έχουν καταλάβει πόσοι πολλοί μαθητές βγαίνουν από τα σχολεία χωρίς τις βασικές γνώσεις; Είναι δυνατόν να κάνουν το σύστημα ακόμη πιο σύνθετο; Αλλά, ας περιμένουμε να ξημερώσει. Γιατί υπό το φως του ήλιου μπορεί κανείς να δει ακόμη και πίσω από τις «μάσκες».