Κήρυκες ανοησίας

Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση πιστεύω πως η θέση μου για την απόλυτη τήρηση των μέτρων είναι ξεκάθαρη. Αλλά, ορισμένοι το παρακάνουν. Ειδικά όταν έχουν απέναντί τους την Εκκλησία. Σαν να αφηνιάζουν. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι της μόδας να δηλώνουν κάποιοι υπεράνω των… ξεπερασμένων θρησκειών. Αισθάνονται ότι είναι trendy. Μόνο που η βιαιότητα των αντιδράσεών τους, τους κάνει αυτό που καταγγέλλουν: λειτουργούν ως φανατικοί. Κάτι για το οποίο κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει την επίσημη Εκκλησία και την πλειοψηφία των ιεραρχών.

Ορισμένοι θα πρέπει να ελέγξουν τα κίνητρά τους. Αν τους ενδιαφέρει η δημόσια υγεία ή το προσωπικό τους προφίλ; Δε θα μιλήσω για άλλες σκοπιμότητες, καθώς δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάνω δίκες προθέσεων. Δε μπορώ, όμως, να μην επισημάνω, ότι όσοι δείχνουν σχετικό ενδιαφέρον δεν είναι τόσο σκληροί με άλλα δόγματα. Δείχνουν μια «προτίμηση» στην Εκκλησία της Ελλάδος. Παραγνωρίζοντας τον ρόλο της στην πρόσφατη οικονομική κρίση. Ο οποίος δεν ήταν μονάχα πνευματικός και κοινωνικός, αλλά είχε και πολιτικές προεκτάσεις. Γιατί ήταν τα γεύματα αγάπης της Εκκλησίας που έβγαλαν από τις γειτονιές (και τις κάλπες τελικά) τη Χρυσή Αυγή. Και το μίσος με το οποίο «τάιζε» τους πολίτες.

Ο αρμόδιος υφυπουργός, ο Νίκος Χαρδαλιάς, απάντησε στους κήρυκες της ανοησίας. Ελπίζω να μην υπάρξουν κάποιοι πιο πιστοί από τον Αρχιεπίσκοπο, είπε με νόημα και χαρακτήρισε γενναίες τις αποφάσεις της Εκκλησίας. Οι ναοί θα είναι κλειστοί και δε θα λειτουργούν τα μεγάφωνα. Μέσα θα είναι μόνο οι ιερείς. Από απόλυτο σεβασμό στο σύνολο της κοινωνίας. Από την ανάγκη όλοι να προσευχηθούν σιωπηλά. Όπου πιστεύει ο καθένας. Γιατί αυτό είναι το νόημα της αγάπης, που είναι αυτό που πρέπει να θυμηθούν ορισμένοι ότι είναι η πιο ουσιαστική απαίτηση και προϋπόθεση της Εκκλησίας μας.

Δυστυχώς για όλους μας η επόμενη μέρα της φονικής επιδρομής του ιού θα έχει πολλές προκλήσεις. Ας μην προσθέσουμε μία ακόμη, η οποία δεν έχει καμία θέση. Όλοι οι θεσμοί θα δοκιμαστούν, η κοινωνία μας θα δοκιμαστεί, όλοι μας ξεχωριστά ως νοικοκυριά και άτομα. Όχι άλλη ανοησία. Ας σεβαστούμε την ανάγκη κάποιων να είναι κοντά στην Εκκλησία. Ας σεβαστούμε όλοι όλους. Χωρίς διχαστικά κηρύγματα και επιθέσεις από φανταστικούς άμβωνες. Ας σεβαστούμε τους διαφορετικούς ρόλους, τις διαφορετικές συνθήκες και τις ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουμε ότι κατηγορούμε τους άλλους: να προσπαθούμε να τους επιβάλλουμε τον δικό μας τρόπο ζωής. Τις δικές μας επιλογές. Ειρήνη υμίν. Καλό Πάσχα σε όλους και σε όλες.