Ποιοι θέλουν τον στρατό στο δρόμο;

Λίγο πριν ανακοινωθεί από τον πρωθυπουργό η σχεδόν καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, κάποιοι επέμεναν ότι “ο στρατός θα βγει στους δρόμους”. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούμε. Από το 2008 , φαίνεται ότι είναι επιδίωξη κάποιων να αρχίσει να χρησιμοποιείται ο στρατός και σε “επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας”.

Τον Δεκέμβριο του 2008, με τα επεισόδια για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, έγινε πρόταση για χρήση του στρατού, προκειμένου να “βοηθήσει” στην καταστολή της έκρυθμης κατάστασης. Ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Γράψας ούτε καν μπήκε στη συζήτηση της πρότασης…

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, μεταξύ 2012-14, τμήματα των ΕΔ υπήρξαν “αιτήματα” για τη χρήση τμημάτων των ΕΔ. Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης έχει πει δημόσια ότι τρεις φορές του ζητήθηκε η χρήση τμημάτων του ΠΝ για υπηρεσίες που δεν είχαν να κάνουν με την αποστολή του. Και τις τρεις φορές αρνήθηκε.

Την ίδια περίοδο, φημολογείται ότι τμήμα Ειδικών Δυνάμεων χρησιμοποιήθηκε σε αστυνομικού τύπου επιχείρηση. Από τότε αρκετές φορές το “αίτημα” επανέρχεται και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν κάποιοι που διερωτώνται “μα γιατί να μη βγει ο στρατός”; Κάποιοι επικαλούνται όσα γίνονται στην Ευρώπη, ξεχνώντας δυο πράγματα:

– Εδώ είναι Βαλκάνια, είναι το πρώτο -Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν κάθε μέρα την απειλή που έχουν απέναντι τους οι ΕΔ. Κι αυτή είναι η βασική τους δουλειά.

Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι καλοπροαίρετα θα δεχτούμε , λένε ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα είδος “στρατοχωροφυλακής” για να μπορεί να αναλαμβάνει αποστολές που να ΄χουν σχέση με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Να το συζητήσουμε ,αλλά μέχρι τότε καλό θα ΄ναι να αφήσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις εκτός τέτοιων σχεδίων.

Πρώτα απ΄ όλα γιατί πολύ απλά οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος που έχει να κάνει με την κατάσταση πολιορκίας. Σε κάθε άλλη περίπτωση η χρήση τους για “εσωτερικές αποστολές” είναι παράνομη. Ακόμη και σε περιπτώσεις όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, τα τμήματα των ΕΔ είχαν χρησιμοποιηθεί επικουρικά σε αστυνομικά τμήματα.

Κυρίως όμως δεν μπορούν να γίνονται τέτοιες σκέψεις χωρίς να μας εξηγούν πως ένα στρατιωτικό τμήμα θα ελέγχει πολίτες. Τι μπορεί να κάνει αν κάποιος αντισταθεί, προσπαθήσει να διαφύγει ή τους επιτεθεί. Ποιες θα ΄ναι σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οι επιλογές αντίδρασης τους;

Τέλος να επισημάνουμε κάτι που κανένας πολιτικός δεν πρέπει να ξεχνά: οι πρώτοι που δεν θέλουν να αναλάβουν τέτοιες αποστολές είναι οι ίδιοι οι στρατιωτικοί. Ευνόητος ο λόγος. Το έγκλημα που έκανε μια ομάδα ανόητων το 1967 με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα στην Κύπρο, ταλαιπώρησε τις ΕΔ για κάμποσα χρόνια. Τώρα η αποδοχή τους στην κοινωνία με βάση όσα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις ξεπερνά σε θετικές γνώμες το 80% .

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η συζήτηση πυροδοτείται απ΄ όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στην Ελλάδα “η ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί”. Είναι λίγοι ,αλλά όπως φαίνεται έχουν τον τρόπο να κάνουν διαρκώς θόρυβο. Είναι απ΄ αυτούς που όταν στις αρχές της οικονομικής κρίσης είχε αποφασιστεί να μην συμμετέχουν άρματα μάχης στις παρελάσεις ,για λόγους οικονομίας, διαμαρτύρονταν γιατί θα τους έλειπε “ο ήχος της ερπύστριας στην άσφαλτο”.