Καλώς τα παιδιά

Αναστέναξαν λέει οι καφετέριες. Από μάγκες προφανώς, που αν αρρωστήσουν ή θα κλαίνε σαν παιδιά και θα παρακαλάνε το «μέσο» να τους βρει κρεβάτι σε ΜΕΘ ή θα είναι αγανακτισμένοι και θα φωνάζουν «που είναι το κράτος;» και «τόσα λεφτά πληρώνω»! Κυρίες και κύριοι, κανείς μας δεν είναι ειδικός και οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι. Η ουσία, όμως, είναι πως πάρθηκαν κάποια μέτρα. Δεν έχει νόημα οι μισοί να είναι σπίτια τους και οι υπόλοιποι να χορεύουν σαν να λείπουν τα ποντίκια. Είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ξανά στα χρόνια μας και οφείλουμε όλοι να δείξουμε την απαραίτητη προσοχή. Να κρατήσουμε στάση ευθύνης για εμάς, τον οικογενειακό και επαγγελματικό μας περίγυρο, για ολόκληρη την κοινωνία.

Με την υπερβολή ορισμένων να πάνε και να εγκατασταθούν στις καφετέριες, λες και τους είχαν λείψει, μπορεί να οδηγηθούμε στο κλείσιμο αυτών των καταστημάτων, γεγονός που θα εντείνει την απομόνωση της καραντίνας. Και τις οικονομικές συνέπειες. Το σωστό θα ήταν στις καφετέριες και τα γενικότερα τα καταστήματα εστίασης να πηγαίνουν να εργάζονται μόνο όσοι αισθάνονται καλά. Στο παραμικρό σύμπτωμα οι εργαζόμενοι σε αυτά έχουν ευθύνη να απέχουν από την εργασία τους. Και μην ακούσω για το μεροκάματο. Και η υγεία ενός ανθρώπου που πάει να απολαύσει έναν καφέ τι φταίει;

Οι ιδιοκτήτες και οι εργαζόμενοι στην εστίαση οφείλουν να διασφαλίσουν τα αυτονόητα. Ώστε να μπορούν με ασφάλεια όσοι κρατούν την καραντίνα να μπορούν να βγουν μία ώρα έξω από το σπίτι τους. Να κάνουν μια απαραίτητη συνάντηση. Για αυτό το λόγο έκλεισαν τα σχολεία και μια σειρά σοβαρών επιχειρήσεων αφήνουν τους εργαζόμενους να δουλέψουν από το σπίτι. Για να περιοριστούν οι μετακινήσεις. Όχι για να βολτάρουν κάποιοι από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Δυστυχώς οι προειδοποιήσεις από Έλληνες που ζουν στην Ιταλία δε φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο. Κάποιοι συνεχίζουν αμέριμνοι την καθημερινότητά τους. Ορισμένοι κιόλας ξέρουν και την αλήθεια. Για τον κατασκευασμένο ιό, τα γιατροσόφια που τον αντιμετωπίζουν, την προπαγάνδα των ΜΜΕ κτλ. Άνθρωποι γραφικοί, που μπορεί να αποδειχθούν και επικίνδυνοι. Προσοχή: δεν αμφισβητώ το δικαίωμα κανενός να διαθέτει τον χρόνο του όπως επιθυμεί.

Αρκεί μετά να μην προσπαθεί να κλέψει τη σειρά των δυστυχισμένων που μπορεί να βρεθούν μαζί του σε μία ουρά νοσοκομείου. Αυτή είναι η προοπτική που πρέπει να αποφύγουμε. Να γίνουμε ζούγκλα. Όπου ο καθένας θα κοιτά να σωθεί ο ίδιος. Αυτό είναι το νόημα των κοινωνιών. Δεν είναι μόνο αραλίκι και κουβέντες του καφενείου. Αυτή την ώρα κάποιοι συνάνθρωποι μας υποφέρουν. Είναι άρρωστοι. Γιατροί και νοσοκόμες δίνουν μάχη να τους κρατήσουν στη ζωή. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι είναι να μην επιβαρύνουμε την κατάσταση.