Προσοχή στον χαμένο χρόνο

Στη ζωή πρέπει από κάθε χαρά ή λύπη να μένει γνώση. Και, όποτε είναι δυνατόν, να μένει ένα θετικό αποτύπωμα. Αυτό μπορεί να συμβεί στην κρίση που αντιμετωπίζουμε με τον κορωνοϊό. Αρκεί ο χρόνος που οι μαθητές θα απέχουν από τα μαθήματα να μη χαθεί στο Netflix. Να μη χαθεί ολόκληρος στον εικονικό κόσμο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Δεκαπέντε ημέρες στο σπίτι είναι ευκαιρία για ποιοτικό χρόνο με τους γονείς. Με τον παππού και τη γιαγιά. Είναι ευκαιρία για επαναλήψεις στα μαθήματα.

Για να καλύψει κάποιος ότι κενά είχε σε μία ξένη γλώσσα. Είναι ευκαιρία για μια ματιά σε βιβλία λογοτεχνίας. Προφανώς και για παιχνίδι. Κατά προτίμηση με άλλα παιδιά, αλλά και ηλεκτρονικό βεβαίως. Μέσα στη ζωή είναι όλα. Απλά, δε θα πρέπει το μυαλό να γεμίσει ασφυκτικά με σενάρια τηλεοπτικών σειρών. Γιατί, μπορεί να είναι εμπνευσμένα από τη ζωή, αλλά τα ίδια δεν είναι ζωή. Είναι απλά στη φαντασία των παραγωγών τους, που στόχο δεν έχουν να εκπαιδεύσουν, αλλά να αποκομίσουν κέρδος.  Και όταν κάποιος κερδίζει κάποιος άλλος πληρώνει. Μπορείτε να φανταστείτε ποιοι στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Πάμε, όμως, και στους φοιτητές.

Είναι ευκαιρία να προετοιμάσουν τις εργασίες τους. Να αναζητήσουν το μεταπτυχιακό τους. Και βεβαίως να ζήσουν τις χαρές της ηλικίας τους. Αλλά να μη χάσουν την επαφή με το Πανεπιστήμιο. Η εποχή μας δίνει άπειρες δυνατότητες επαφής με τους καθηγητές και τους άλλους φοιτητές από απόσταση. Μπορούν να επικοινωνήσουν και να αναλάβουν εργασίες που θα τις βρουν μπροστά τους όταν με το καλό ανοίξουν οι σχολές. Σε καμία περίπτωση ο χρόνος δε θα πρέπει να πάει χαμένος. Γιατί, όπως λέει και το τραγούδι, ο χρόνος περνά και χάνεται.

Μετά είναι πολύ δύσκολο να τον αναπληρώσει κανείς. Οι επαναλήψεις θέλουν διπλή και τριπλή προσπάθεια, η οποία δεν είναι εύκολο να γίνει όταν πέσουν στη συνέχεια όλες οι υποχρεώσεις μαζί. Η διακοπή των μαθημάτων είναι μια ευκαιρία σε όλους να ρίξουν ρυθμούς, είναι όμως και μία παγίδα που μπορεί να γίνει ευκαιρία. Είναι στα χέρια του κάθε μαθητή, του κάθε φοιτητή και των οικογενειών τους.

Οι ευθύνες δεν ανήκουν αποκλειστικά στους γονείς.

Ανήκουν και στους καθηγητές όλων των βαθμίδων. Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να βρουν έξυπνους τρόπους για να θέσουν στόχους στους μαθητές και τους φοιτητές τους. Θα πρέπει να τους αναθέσουν ατομικές και συλλογικές εργασίες που θα διατηρήσουν τη  συνέχεια των μαθημάτων, έστω και από απόσταση. Μπορούν να επικοινωνούν μαζί τους μέσω υπολογιστών και προγραμμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, αλλά και με τις άπειρες εφαρμογές οπτική επαφής που υπάρχουν σε κάθε κινητό τηλέφωνο. Είναι θέμα θέλησης και επιλογής.