Που είναι η Ευρώπη;

Μπορεί να προκαλεί ορισμένους, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό το ότι κάποιοι συνεχίζουν τη διασκέδασή τους, στην Πάτρα πχ, ενώ η χώρα είναι υπό πολιορκία από τον κορωναϊό και τους παράνομους μετανάστες που μας στέλνει ο Ερντογάν. Αρκεί να είναι ένδειξη ψυχραιμίας και όχι αδιαφορίας. Ή, ακόμη χειρότερα, αντίληψης της κατάστασης. Θα φανεί από τα επόμενα βήματα. Η ουσία είναι πως μετά το τραγικό καλοκαίρι του 2015 η Ελλάδα είναι ξανά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

Θα αποφύγω τις απλουστεύσεις περί εισβολής, πολιορκίας κοκ. Κανείς από όσους είμαστε ζωντανοί σήμερα δεν έχει ζήσει πείνα, πολιορκία και εισβολή. Τα γεγονότα, όμως, δείχνουν ότι μπορεί να ζήσουμε κάτι από όλα αυτά ή και όλα αυτά μαζί. Γιατί, αυτό συμβαίνει όταν οι θεσμοί ατονούν και οι ηγεσίες βάζουν πολύ νερό στο κρασί τους. Η Ευρώπη εδώ και χρόνια έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια, κοιτώντας μονάχα τα νούμερα. Συμπεριφέρεται στο ευρώ λες και είναι το μάρκο. Αλλά δεν είναι. Και δε θα γίνει ποτέ.

Σίγουρα δε θα γίνει με αυτές τις επιλογές.

Η Ευρώπη δεν είναι πλέον μαζί μας. Αλλά εμείς θα την υπερασπιστούμε και αυτή. Θα υπερασπιστούμε τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Έστω κι αν κάποιοι στις Βρυξέλλες δεν μπορούν ούτε καν να δεχθούν την ύπαρξη του όρου. Και θα προσπαθήσουμε να τον ζήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ και στις πατρίδες τους. Αλλά αυτό δε θα γίνει όταν έρχονται με τις σημαίες και τις θρησκείες τους ενάντια στη δική μας σημαία και τη δική μας θρησκεία. Δεν είναι θέμα εθνικισμού.

Μπορεί να είναι από τη δική τους πλευρά. Από τη δική μας είναι απλά θέμα λογικής: λέμε «όχι» στη βίαιη αλλαγή των όρων ζωής μας στο όνομα μίας δήθεν αλληλεγγύης. Λέμε «ναι» στη συμβίωση και τη φιλοξενία, αλλά δεν είμαστε και κορόιδα. Για να μη νομίζουν διάφοροι πως έχει πιάσει το μυαλό μας λίπος και καλά λόγω της ευδαιμονίας των προηγούμενων ετών.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην Ευρώπη. Δεν είναι πια μαζί μας. Αυτό είναι ένα γεγονός.

Πραγματικά ελπίζω να αφυπνιστεί και να επανέλθει. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό θα ήθελα να επαναφέρω στο προσκήνιο την ιδέα μιας συμμαχίας των Βαλκανικών κρατών. Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία και Ελλάδα μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλειά τους από κάθε απειλή. Γιατί όλες μαζί οι χώρες της χερσονήσου έχουν το στρατηγικό βάθος και τα μεγέθη που απαιτούνται για να το πετύχουν. Θέλω να πιστεύω πως οι εθνικισμοί του παρελθόντος έχουν ξεπεραστεί. Και ότι όλοι θα δουν στις προκλήσεις των καιρών την ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.