Περικυκλωμένοι

Κορωνοϊός, καραντίνες, χρηματιστήρια, πρόβλημα στην γραμμή παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας, μεταναστευτικό, συγκρούσεις, βία, επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ! Είναι προφανές ότι δεν είναι επικαιρότητα για ευαίσθητους ανθρώπους αυτή. Και μόνο το ένα από όσα έχουν αναφερθεί θα αρκούσε για να αγχώσει έναν κανονικό άνθρωπο. Όμως, αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε. Γιατί η παγκοσμιοποίηση και η πρόοδος εκτός από τα καλά έχουν και μερικά… άλλα θεματάκια.

Δεν έχουν νόημα οι υπερβολικές αντιδράσεις. Αυτό που πρέπει να αυξηθεί είναι η ευθύνη όλων μας. Όταν έχουμε γρίπη να μην πηγαίνουμε στη δουλειά, ειδικά αν εργαζόμαστε σε επιχείρηση υγειονομικού ενδιαφέροντος. Γιατί ένας στην κουζίνα ενός εστιατορίου μπορεί να κολλήσει εκατοντάδες ανθρώπους. Όταν νιώθουμε αδύναμοι να μην αδιαφορούμε για την υγεία των διπλανών μας. Γιατί, εμείς μπορεί να περάσουμε ελαφριά μία ίωση, αυτό όμως ίσως δεν ισχύει για όποιους περάσουμε τον ιό.

Για τον κορωνοϊό συγκεκριμένα.

Ας περιορίσουμε τις άσκοπες μετακινήσεις. Άλλωστε δουλειά και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι αρκετές για να έρθουμε σε επαφή με πολύ κόσμο. Αλλά, αν κάποιος έχει ταξιδέψει σε επίμαχες περιοχές δεν είναι υποχρεωτικό να κάνει τον γύρο της χώρας αυτή την περίοδο. Όπως η δασκάλα από το Μιλάνο που πήγε στη… Σικελία! Χρησιμοποίησε τρένο, πήρε αεροπλάνο, δεν ξέρω αν ανέβηκε και σε πλοίο. Είπαμε: υπευθυνότητα. Ο καθένας μας μπορεί να είναι ένα «όπλο» κατά του ιού. Ένα «σύνορο». Και χωρίς μάσκα. Δεν είναι ανάγκη να αδειάσουμε τα φαρμακεία χωρίς λόγο. Ας αφήσουμε τις μάσκες για όσους πραγματικά τις έχουν ανάγκη.

Για ασθενείς και επισκέπτες που δεν πρέπει να τους μεταφέρουν μικρόβια από τον εξωτερικό χώρο. Και τα αντισηπτικά δεν είναι για χόρταση. Αφήστε που ελάχιστους έχουν δει να τα χρησιμοποιούν σωστά. Τρίβουν λίγο τα χέρια και νομίζουν ότι «καθάρισαν». Κάνουν λάθος. Είτε με σαπούνι, είτε με αντισηπτικό χρειάζονται τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα. Και, το κυριότερο, να προσπαθούμε να μη βάζουμε τα χέρια στο πρόσωπο. Ας τα κάνουμε όλα αυτά και ας αφήσουμε και την τύχη να αποφασίσει. Γιατί το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς. Ούτε μπορεί να το «διατάξει». Όποιος νομίζει πως μπορεί να το κάνει απλά χτίζει παλάτια στην άμμο. Τα οποία αρκεί ένα κύμα για να πέσουν. Και τίποτα να μη θυμίζει τη δημιουργία τους.

Αυτή είναι η φύση. Αυτή είναι η άγρια ομορφιά της.

Άλλωστε, και να περάσει ο κορωνοϊός θα μας μείνει το μεταναστευτικό. Το θέμα αυτό ήδη διχάζει την κοινωνία και απειλεί την κυβέρνηση. Δυστυχώς η ευφορία από την εκλογική νίκη της ΝΔ άνοιξε στους δουλεμπόρους ένα παράθυρο ευκαιρίας και έστειλαν χιλιάδες δυστυχισμένους στις ακτές μας. Οι υπουργοί είχαν πιο ευχάριστα θέματα να ασχοληθούν και πίστευαν ότι οι μετανάστες θα εξαφανιστούν. Πως το έλεγε η Τασία; Λιάζονται και μετά χάνονται. Αλλά μια φορά είχε δίκιο η πρώην υπουργός. Τώρα η κυβέρνηση που κληρονόμησε το πρόβλημα θα πρέπει να δει το θέμα κατάματα. Δυστυχώς οι θεωρίες δεν αρκούν και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.