Παράσιτα

Δε μπορώ να προβλέψω πόσοι άνθρωποι θα μολυνθούν από τον κορωνοϊό και πόσοι θα χάσουν τις ζωές τους. Δεν είμαι γιατρός, δεν προλαβαίνω και ούτε μπορώ να γίνω. Θέλω, όμως, να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις. Φαινομενικά η Κίνα και όλες οι χώρες έχουν λάβει πολύ αυστηρά μέτρα. Μια ολόκληρη πόλη έχει μπει σε καραντίνα, οι πτήσεις έχουν σταματήσει και κρουαζιερόπλοια λαμβάνουν οδηγίες να μένουν μακριά από λιμάνια, όταν σημειώνεται σε αυτά κάποιο κρούσμα. Όμως, η απειλή παραμένει. Και σε αυτή έχουν αρχίσει να προστίθενται οι οικονομικές συνέπειες.

Επιχειρήσεις κλείνουν και κόσμος απολύεται και όχι μόνο στην Κίνα. Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο εκτεθειμένοι; Η απάντηση είναι «προφανώς ναι» και μας οδηγεί στο πραγματικό ερώτημα. Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο εκτεθειμένοι και να μην έχουν επιβληθεί προληπτικά μέτρα στις λαϊκές αγορές της Κίνας; Δυστυχώς και πάλι η απάντηση είναι… προφανώς ναι! Γιατί κανείς δε θέλει να ενοχλήσει τον γίγαντα που κοιμάται, αυτό το υβρίδιο κομμουνισμού και καπιταλισμού που προσφέρει στον κόσμο «φθηνά» προϊόντα. Μισό λεπτό. Είναι στα αλήθεια φθηνά τα προϊόντα που παράγονται στην Κίνα;

Πόσο κάνει ένα i phone που παράγεται εκεί; Ακριβώς όσο θα έκανε και αν το εργοστάσιο ήταν στο Μανχάταν είναι η απάντηση. Γιατί δεν είναι το κόστος παραγωγής που διαμορφώνει την τιμή, αλλά το μάρκετινγκ και το κέρδος που θεωρεί «δίκαιο» η εταιρία που το δημιουργεί.

Και η οποία αδιαφορεί για τις συνθήκες ζωής στις πόλεις που βρίσκονται τα εργοστάσιά της. Της αρκεί να υπάρχει καταναλωτικό κοινό στην Κίνα και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Με αυτή τη λογική, όμως, δε μπορούμε να πάμε μακριά. Ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι υπαρκτός, αν όχι ορατός. Ακόμη και στην υποψία απειλής. Γιατί παίζονται και διάφορα παιχνίδια.

Τα έχουμε μάθει με το πετρέλαιο. Γίνεται κάτι στον Κόλπο, πάνω οι τιμές στα βενζινάδικα των Αθηνών. Και το πρόβλημα με τις οικονομικές κρίσεις είναι ότι γίνονται γρήγορα κοινωνικές. Αυξάνεται η βία και ότι φέρνει μαζί της η φτώχεια. Οπότε ανατροφοδοτούνται οι συνθήκες για νέες βιολογικές απειλές. Ο κόσμος στην Κίνα δεν τρώει επειδή του αρέσει λάδι από τους υπονόμους. Το κάνει από ανάγκη. Μια ανάγκη που θα έπρεπε να ανήκει στο παρελθόν. Είναι ντροπή χώρες όπως η Κίνα να στέλνουν ανθρώπους στο διάστημα και την ίδια ώρα να κρατούν στον απόλυτο Μεσαίωνα κομμάτι του πληθυσμού τους. Γιατί… τα παράσιτα θα βρουν τον δρόμο τους για την καλή κοινωνία. Αργά η γρήγορα. Στεγανά δεν υπάρχουν. Η καραντίνα έχει αποδειχθεί ότι έχει περιορισμένη αξία. Όπως και τα ψηλά τείχη…