Οι ευθύνες της Κίνας

Κάτι συμβαίνει στο βασίλειο της αχανούς σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Για μία ακόμη φορά ένας επικίνδυνος για την ανθρωπότητα ιός δημιουργήθηκε από την έλλειψη κανόνων υγιεινής στις αγορές της. Μπορεί το κινεζικό κράτος να έχει την ικανότητα να θέτει σε καραντίνα εκατομμύρια πολίτες, οι οποίοι μάλιστα τραγουδούν από τα μπαλκόνια τους τον εθνικό ύμνο, μπορεί να χτίζει ένα νοσοκομείο σε λίγες ημέρες, αλλά η αδυναμία ή η απροθυμία του να διασφαλίσει τη δημόσια και κατ’ επέκταση την παγκόσμια υγεία είναι εξωφρενική. Και είναι απορίας άξιο το τι κάνουν οι διεθνείς οργανισμοί και οι άλλες μεγάλες χώρες. Δέχονται όλα να υποκύπτουν στο κέρδος και τους πολιτικούς συσχετισμούς; Αν η απάντηση είναι «ναι» τότε τα πράγματα δε θα πάνε καλά. Ακόμη και να αντιμετωπιστεί η απειλή που βρίσκεται σε εξέλιξη σύντομα θα ακολουθήσει η επόμενη. Και η επόμενη. Μέχρι μία να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Είναι απλά θέμα χρόνου και πιθανοτήτων για να συμβεί το κακό, όταν η διεθνής κοινότητα αποστρέφει απλά το βλέμμα της από το πρόβλημα. Και δε θα είναι η πρώτη φορά. Και όλες τις προηγούμενες, έστω και αν δεν ήταν βιολογικές απειλές, το τίμημα ήταν μεγάλο. Είναι μεγάλο σε κάθε περίπτωση.

Με αφορμή τον σεισμό στη νοτιοανατολική Τουρκία ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και οι προβλέψεις των σεισμολόγων για δόνηση της τάξης των 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης. Προβλέψεις που οδηγούν σε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, παρότι οι προειδοποιήσεις των ειδικών εδράζονται σε επιστημονικά στοιχεία, του τουρκικό κράτος δε δείχνει να νοιάζεται ιδιαίτερα. Η Άγκυρα μοιάζει σε αυτό με την αντίδραση του Πεκίνου. Δείχνει να προτιμά να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της καταστροφής, παρά να την προλάβει. Είναι και αυτή μία λογική. Γιατί μετά την καταστροφή οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν το οτιδήποτε. Είναι δύσκολο να ισοπεδώσεις μια γειτονιά προληπτικά. Αντίθετα, όλοι θα σε παρακαλούν να το κάνεις όταν τα σπίτια τους θα έχουν γίνει συντρίμμια από τη μανία της φύσης.

Και στην Κίνα. Οι Κινέζοι θέλουν να συνεχίσουν να λειτουργούν τις αγορές τους χωρίς κανόνες, ακόμη και αν χρειάζεται κατά διαστήματα να μένουν σε καραντίνα κλεισμένοι στα διαμερίσματά τους. Είναι και ανθρώπινο. Το μυαλό αποφεύγει να πάει στο κακό, μέχρι αυτό να συμβεί. Και προσαρμόζεται άμεσα στις απαιτήσεις του από τη στιγμή που ο φόβος θα γίνει πραγματικότητα. Η ουσία είναι γιατί να ανέχονται όλοι οι υπόλοιποι τις εθνικές ιδιοτροπίες. Γιατί στο παγκόσμιο χωριό που ζούμε οι συνέπειες δεν έχουν σύνορα. Όπως έδειξε και η κρίση με τον κοροναϊό η ασθένεια έφθασε στην άλλη άκρη της γης μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Χωρίς να κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς. Σε περιπτώσεις βιολογικών απειλών οι διαχωριστικές γραμμές υποχωρούν και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.