Δικαίωμα στο μίσος

Η Δημοκρατία πρέπει να είναι δίκαιη. Η Δημοκρατία πρέπει να είναι μακρόθυμη. Η Δημοκρατία όμως δεν μπορεί να είναι αφελής. Ως εκ τούτου η Δημοκρατία πρέπει να φροντίζει να μην αποτελεί εύκολη λεία  αυτών που την εχθρεύονται. Μια βασική στρατηγική των εχθρών της Δημοκρατίας, κυρίως αυτών που προέρχονται από τον αυτοαποκαλούμενο «αντιεξουσιαστικό» χώρο, είναι να εκμεταλευόμενται τις ίδιες τις αρχές, τις διαδικασίες και τις πρόνοιες της, στην προσπάθειά τους να την καταλύσουν.

Εξαπολύουν πχ ανθρωποκτόνες επιθέσεις, επιχειρούν μέχρι και την τελευταία στιγμή να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βλάβη σε ανθρώπους ή περιουσίες και μόλις συλληφθούν επικαλούνται τους κανόνες και τους νόμους του κράτους το οποίοι δεν αναγνωρίζουν και το οποίο  θέλουν να καταλύσουν,  ώστε να τύχουν ανάλογης μεταχείρισης. Διεκδικούν, δηλαδή, το μονοπώλιο της βίας «καταγγέλλοντας» ταυτόχρονα το δικαίωμα της Πολιτείας να αυτοπροστατεύεται. Στις Δημοκρατίες το μονοπώλιο της βίας το έχει το κράτος για να επιβάλλει τον νόμο. Στον κόσμο των κουκουλοφόρων το μονοπώλιο της βίας το έχουν οι ίδιοι για να καταλύουν τον νόμο. Του οποίου όμως την εφαρμογή ζητούν  όταν συλληφθούν.

Είναι πρόδηλο, ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης διότι δεν υπάρχει ελάχιστος κοινός τόπος. Η «λογική» των «αντιεξουσιαστών» είναι ίδια με την «λογική» των τζιχαντιστών. Δεν έχουν καμία πρόθεση διαλόγου με κανέναν. Ο μόνος στόχος τους είναι η επιβολή της άποψής τους εξοντώνοντας με οποιονδήποτε τρόπο οποιονδήποτε  διαφωνεί. Δεν υπάρχει καμία γέφυρα, κανένας δίαυλος, καμία συναίνεση. Το «μίσος», όπως οι ίδιοι δηλώνουν με κάθε ευκαιρία , είναι το βασικό  κίνητρό τους. Είναι το ιδεολογικό τους κίνητρο.

«Πραγματοποιήθηκε πορεία 150-200 ατόμων με τρικάκια και συνθήματα, σπασιματικές και βαψιματικές στα μαγαζιά αυτών που μας ρουφούν το αίμα. Αφορμή ήταν η εκκένωση των καταλήψεων κουκακίου και αιτία το ταξικό μας μίσος και η αλληλεγγύη μας σε όλες τις καταλήψεις». Απόσπασμα από ανακοίνωση «συντρόφων» μετά την αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης στο Κουκάκι. Οι «σπασιματικές» και «βαψιματικές» που αναφέρονται, όπως καταλάβατε, είναι η καταστροφή επιχειρήσεων και καταστημάτων. Διότι «μας πίνουν το αίμα». Και αφού «μας πίνουν το αίμα», επιβάλλεται να υπάρχει  «ταξικό μίσος». Τόσο απλά.

Θεωρούν δικαίωμά τους το «μίσος», αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να υποστούν τις συνέπειες του μίσους τους. Θέλουν να μισούν και να εκφράζουν εμπράκτως  το μίσος τους, αλλά όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την αντίδραση αυτών που μισούν, ζητούν επιείκεια. «Παραδίνομαι μάγκες, παραδίνομαι», για να θυμηθούμε την πρόσφατη ατάκα «συντρόφου» που συνελήφθη την ώρα που εκδήλωνε το αυτονόητο δικαίωμα του στο μίσος. Η επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης στο Κουκάκι, προκάλεσε τις γνωστές αντιδράσεις, από τους γνωστούς, με πρώτους βέβαια τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η κριτική αφορούσε, όπως πάντα; την «αχρείαστη αστυνομική βία».

Ήρθαν όμως οι σύντροφοι των Εξαρχείων να εκθέσουν τους συντρόφους της Κουμουνδούρου, διότι περιγράφουν με λεπτομέρειες τι έγινε κατά την είσοδο των αστυνομικών, παρουσία εισαγγελέα, στην κατάληψη. Παρατίθεται απόσπασμα από το σχετικό κείμενο με τίτλο «Πέσαμε, αλλά πέσαμε στο κεφάλι τους»: «Αφού οχυρώσαμε το σπίτι ξεκινήσαμε άμεσα τη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής. Έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κοτρώνες, μπογιές, πυροσβεστήρες, όλο το σπίτι ήρθε στο κεφάλι τους. Αυτοί απάντησαν πυροβολώντας και τραυματίζοντάς μας με πλαστικές σφαίρες όπως και με κρότου λάμψης στο εσωτερικό του σπιτιού. Εμείς φωνάζαμε ” Εδώ μένουμε, εδώ είναι το σπίτι μας, εδώ θα πεθάνουμε!”, “Σκατά στην ανάπτυξή και στα airbnb σας.” Κάτι μαυροφορεμένοι ειδικοδυναμίτες που τρώγαν κατσαρόλες στο κεφάλι συνειδητοποιούσαν πόσο ποταποί είναι.»

Αφού, λοιπόν, βουλευτές και πολιτικά στελέχη, μετά από αυτή την περιγραφή η οποία επαναλαμβάνεται σε κάθε παρόμοιο περιστατικό διότι τα ίδια γίνονται,, θεωρούν ότι αυτός που πρέπει να απολογηθεί είναι η αστυνομία και όχι αυτοί που «έφεραν το σπίτι στο κεφάλι» των αστυνομικών, επιβεβαιώνεται ότι ο εγχώριος πολιτικός τζιχαντισμός δεν περιορίζεται στα Εξάρχεια. Που σημαίνει ότι η Δημοκρατία πρέπει να πάρει τα μέτρα της. Σκληρά. Ανάλογα του μίσους των πολέμιων της.