Την ύστατη ώρα

Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος. Στην περίπτωση της Ελλάδας ο γεωπολιτικός κατήφορος έχει ξεκινήσει εδώ και μία εικοσαετία και πλέον, ανεξαρτήτως ενδιάμεσων διακυμάνσεων. Μετά τα γεγονότα των Ιμίων ακολούθησε η κοινή ελληνοτουρκική δήλωση της Μαδρίτης με τον τότε πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, να αναγνωρίζει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η συνέχεια είναι γνωστή, δυστυχώς και αναμενόμενη. Όταν δεν κόβεις από την αρχή με πειστικό τρόπο τη «συζήτηση» για το Καστελόριζο, βρίσκεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να πείσει το διεθνές ακροατήριο ότι η Τουρκία δεν έχει δικαιώματα νότια της Κρήτης. Και όταν δεν στέλνεις τα μηνύματα αποτροπής που πρέπει ακαριαία, την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν εμφανίζει δημοσίως χάρτες με το μισό Αιγαίο τουρκικό, είναι απολύτως προβλέψιμο ότι θα ισχυρίζεται πως οριοθέτησε ΑΟΖ με την Λιβύη… διαγωνίως περνώντας πάνω από ολόκληρη την Ελλάδα.

Ας μην γελιόμαστε. Η κατάληξη της ιστορίας θα είναι στρατιωτική σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας και ο λόγος θα είναι ότι η χώρα μας δεν έκανε αυτό που έπρεπε, όταν έπρεπε.

Ο μόνος τρόπος για μην φθάσουμε σε πόλεμο θα ήταν η Ελλάδα να έχει εγκαίρως αναπτύξει διπλωματική, διεθνοπολιτική και στρατιωτική αποτροπή ώστε η Τουρκία να γνωρίζει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι αν αποπειραθεί οτιδήποτε σε βάρος μας, το κόστος θα είναι μεγαλύτερο από το όποιο προσδοκώμενο όφελος. Αυτό δεν έγινε, αντιθέτως ακολουθήθηκε μια παράλογη πολιτική κατευνασμού η οποία αποθράσυνε την Τουρκία που εξέλαβε την ελληνική πολιτική ως αδυναμία. Και φθάσαμε σήμερα να τρέχει η ελληνική κυβέρνηση στον ΟΗΕ για να αποτρέψει νομικό τετελεσμένο ότι η τουρκική ΑΟΖ περνά μέσα από τα ελληνικά νησιά, συνεχίζει νοτίως της Κρήτης και φθάνει στη Λιβύη…

Προ ημερών είχα μία συζήτηση/συνέντευξη με τον Ισραηλινό πρέσβη στην Αθήνα, Γιόσι Αμράνι, ο οποίος είναι ένα διπλωμάτης προσανατολισμένος στα θέματα ασφάλειας – άμυνας – στρατηγικής και με μεγάλη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Όταν τον ρώτησα για το μέλλον της περιοχής, την τουρκική πολιτική, τις ασύμμετρες απειλές (τρομοκρατία, κατευθυνόμενη μετανάστευση κλπ) και τι πρέπει να κάνουν χώρες όπως η Ελλάδα για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους αλλά και την εθνική κυριαρχία τους η απάντηση ήταν σαφής:

«Πρέπει να έχεις άμυνα, άμυνα, άμυνα. Να έχεις καλές υπηρεσίες πληροφοριών, καλή συνεργασία σε αυτόν τον τομέα(…) Όλοι χρειαζόμαστε, σεβόμαστε και καλωσορίζουμε την αμερικανική ηγεσία αλλά πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας.»

Ο Ισραηλινός πρέσβης είπε και κάτι άλλο πολύ σοβαρό για τις σχέσεις των δυο χωρών, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να μετεξελιχθεί η διμερής συνεργασία σε στρατιωτική-αμυντική:

«Πιστεύουμε στη σχέση με την Ελλάδα. Είμαστε πρόθυμοι να την ενδυναμώσουμε και να τη ενισχύσουμε. Αλλά, όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις, χρειάζονται δύο για να χορέψεις τανγκό, χρειάζονται δυο για γάμο. Δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, εξαρτάται και από το πόσο εσείς είστε διατεθειμένοι να προχωρήσετε. Οι δύο χώρες μας πρέπει σύντομα να κάνουν μία ανασκόπηση των συμφερόντων τους και να δούμε πως θα τα προωθήσουμε. Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε.»

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Και όποιος κατάλαβε αντιλαμβάνεται ότι έστω και τώρα χρόνια υπάρχει ακόμα για να διορθωθεί η κατάσταση. Αρκεί να γίνουν άμεσα αυτά που δρν έγιναν τα προηγούμενα 20 χρόνια. Το περιγράφει ο πρέσβης..